maandag 17 september 2012


Gewoon werken


Ik had me voorgenomen zondag echt helemaal niks te doen. Zelfs geen blog en daar heb ik me aan gehouden. Gewoon niks doen en met een boek in de zon. Deze week ‘Segou’ uit de boekenkast gehaald, een ingebonden pil met beide delen van het fameuze boek van Maryse Conde. Al uit de jaren 80, en ik weet nog dat ik het besteld heb bij de ECI-boekenclub, dat toen net zo modern was, als Bol.com nu. Maar nooit echt gelezen, nu dus wel en het is boeiend in het Afrika van de voor-vorige eeuw te duiken.

Het voornemen kwam na een week hard werken. Werken zoals ik dat gewend was voor mijn pensionering en ook zo’n beetje in dezelfde tijd. De tijd voor werkplan en begroting. Aanvankelijk hadden we gedacht het ingediende werkplan voor de NGO te herschrijven op de manier zoals zij dat wensten. Bij nader inzien leek het toch beter een werkplan voor 2013 te maken. Wat lijkt dat nog ver weg. En wat een onzekerheden nog. Nog geen werkvergunning, nog geen bouwvergunning, nog geen idee of we het geld bij elkaar krijgen, nog geen zekerheid over het landeigendom. Toch maar doen alsof..

Daar toch mooi een paar dagen mee zoet. En tussen door de gewone dingen als boodschappen doen, koken met Mirabu (ze vordert gestaag) en de nodige bezoekers. Maar vooral de begroting, kostte me meer tijd dan gepland. Met name omdat we nog niet weten wat we precies in het centrum willen doen en wat dat dan gaat kosten. En als je dat dan weet dan wil het landelijke NGO-bestuur precies weten wat je in elke maand, aan elke activiteit gaat uitgeven.

We hebben een extra bestuursvergadering uitgeroepen. De statuten waren inmiddels door de advocaat goedgekeurd, maar moeten opnieuw getekend. Het werkplan moet besproken worden en goedgekeurd en natuurlijk ook de cijfers. Voor de meeste bestuursleden is zo’n totaal bedrag ( 168.000.000 UGS in 2013) nauwelijks te bevatten en al helemaal niet waar het vandaan moet komen. Ook voor mij niet, overigens.
Het was een goede vergadering en we hebben opnieuw alle stukken gecheckt die voor de aanvraag nodig waren. Zaterdag heb ik de op-en aanmerkingen van het bestuur verwerkt, de brieven geschreven die nog nodig waren en zondag heeft Paul alles afgeleverd bij Josephine (onze secretaresse) die vandaag (maandag) naar Kampala gaat. Ze moet dan eerst nog op 2 bureau’s stempels en brieven halen en dan gaat de aanvraag opnieuw richting het NGO-bureau. We zijn benieuwd.

Dus was het een gewone werkweek zonder al te veel opwinding.
De week eindigde met een bericht van ‘Wilde Ganzen’ dat ze door een wisseling in de teams vertraging hadden opgelopen en dat ze toch nog wel vragen bij onze aanvraag hadden. De verwachting is dat de aanvraag in oktober wordt behandeld. De komende week dus nog even werken aan de gevraagde aanvullingen en maar eens wat fondsen zien aan te schrijven. Nog effe doorwerken en dan vakantie. We kijken er echt naar uit.
Ondertussen staat de tuin vol met bonen, komkommers, bieten, sla, kool, en eten we bijna dagelijks uit eigen tuin. Ook de bananen komen er aan en deze week een prachtige oogst en de volgende komt er al weer aan. Daar hoef je dan verder niet zo veel aan te doen.


zondag 9 september 2012


Blog 50

Een gouden blog

Als ik het goed heb bijgehouden, is dat de 50ste blog. Dat is minder dan het aantal weken die voorbij zijn sinds mijn 65ste verjaardag, toen ik besloot dit ding te starten. Dus niet elke week een blog, maar toch bijna.
Het had helemaal ‘goud’ kunnen worden met de NGO-papieren op zak. Maar, helaas.

We togen met goede moed op woensdagmorgen naar Kampala. Het complete bestuur, op Aisha na, en Paul natuurlijk ook. We waren er op tijd. Op het afgesproken uur (11.00) maar moesten 1 ½ uur wachten. De papieren waren binnen en af en toe keken we even, waar we op de stapel lagen. Bijna bovenaan! Toen moest hij het natuurlijk nog ‘lezen’. We werden binnen geroepen.
Ondanks onze zorgvuldigheid en raadpleging van alle voorschriften bleek het dossier toch nog niet compleet. Er ontbrak een goedkeuring van het Ministerie, de naam ‘KisoBOKa’ was niet officieel geregistreerd, de statuten waren niet door een notaris getekend, we hadden te veel ‘doestellingen’ en het werkplan moest per maand gedetailleerd worden en dat gold ook voor de begroting: “zo dat we kunnen volgen wat jullie doen en of je het doet”. In een land waar duizenden NGO zijn!

Teleurgesteld, verlieten we het terrein maar we hebben ons zelf toch maar getrakteerd op een lekkere lunch bij de Chinees. Vooral voor Mr. Okello een geweldige ervaring. Die dacht dat het hete doekje om je handen te wassen, een voorgerecht bevatte... Het was helemaal een sensatie met hem in de supermarkt (Shoprite) boodschappen te doen. Hij achter het karretje en hij keek z’n ogen uit wat wij er allemaal instopten en wat er daarnaast nog meer te koop was. Zo onthutst dat hij de kassa straal voorbij liep en dacht dat hier voor mzungu’s alles gratis is.
In de tussen tijd zijn Alex en Thomas de papieren bij het Ministerie en Registratie gaan halen en dat invullen is een fluitje van een cent. Ze hadden het ter plekke kunnen doen. De notaris heeft de statuten inmiddels ook al nagekeken en slechts enkele wijzigingen voorgesteld, dus dat gaat ook goed komen. De doelstellingen zijn geclusterd, zodat het beter te overzien is maar nu het werkplan nog. Dat is nog wel een klus, maar ik hoop die toch dinsdag geklaard te hebben. Dan deze week een extra bestuursvergadering en opnieuw naar Kampala. Maar niet meer met z’n allen. Aangezien de Commissie pas in de laatste week van september vergadert, lijkt het nog goed te komen.

Meer geluk hadden we dinsdag, toen de Reclasseringsambtenaar  eindelijk de aanvraag voor het huisje goedkeurde en daarmee staan we weer wat sterker in de onderhandelingen met de collega-organisaties.
Maar deze week was dus Najibu de enige bewoner, buiten de matron. We hebben besloten het hondje te kopen en die is nu in Makenke in training. We hebben hem ‘Philo’ gedoopt, in herinnering aan de hond van mijn Moeder. Bovendien vonden we ‘Vriend’ wel een toepasselijke naam voor wat straks een gevaarlijke waker moet worden.
Verder deze week de brieven voor het Schoolfonds verstuurd. Miljoenen uitgegeven aan schoolgeld en de nodige administratie verricht.

Maar de grootste uitdaging was koken met Mirabu. Het huis poetsen was geen enkel probleem en ze haalden de eerste dagen vuil weg op plekken waar Jacob nooit keek en zelfs de wasmachine was geen enkel probleem. Ze kon goed overweg met Bakali en ze besloten samen te lunchen. Dat ziet ze meer zitten dan met ons tussen de middag een boterham te kauwen. Maar koken wil ze graag leren. We hebben afgesproken elke week 2 of 3  dagen samen te koken en zo langzaam wat recepten te verzamelen. Ze schrijft ze keurig in een schriftje.
De eerste proef op de som was de afscheidparty voor Jacob, op vrijdag. We hebben pindasoep gemaakt, chili con carne, paella en komkommersalade. Ze heeft erg haar best gedaan en ik denk dat ze snel leert en dat belooft nog wat voor de toekomst. Maar het is ook nu al fijn om 5 uur de maaltijd gereed te hebben, zodat we hem ’s avonds alleen maar hoeven op de zetten i.p.v. om 5 uur te starten met koken.
Het afscheidsetentje met Jacob was een groot succes en hij genoot van de aandacht en de kleine cadeautjes die we voor hem gekocht hadden. Er is gezellig gekletst en Mirabu genoot van de complimentjes op haar kookkunst. Jacob kon natuurlijk maar moeilijk afscheid nemen maar morgen vertrekt hij echt en we zijn erg benieuwd hoe het hem gaat bevallen.De komende week is ook Bakali weg. Een weekje vakantie in zijn dorp. En ook Robert is er niet, die hebben we een week (of langer) uitgeleend aan Dirk, die een derde huisje gaat bouwen op zijn terrein.



vlnr: Christophoor (die nu voor de varkens gaat zorgen, Fryda (de vrouw van Jacob, Jacob, Willem, Robert (net niet zichtbaar, Bakali en Mirabu 

Jacob en Fryda

Mirabu
het vuur is aan
en het nu weer uit zien te krijgen



En dan was er deze week de houtskool oven. We hadden nog zoveel hout over dat Bakali besloot daar houtskool van de maken. Een ingewikkeld proces want het hout moet natuurlijk niet opbranden. Dus vuur in het midden, een kleine opening en veel zand dat het vuur min of meer verstikt. Een fraai bouwwerk en Bakali stond zelfs ’s nachts op om het vuur te controleren. Het zou 2 dagen moeten branden. Vrijdagavond – toen de echte kenners er waren – bleek het vuur toch te hard te zijn gegaan en werden verwoede pogingen gedaan het alsnog te doven. Zaterdag bleek de opbrengst erg weinig; nog geen halve zak. Maar we zijn weer een ervaring rijker.
En dat geldt voor de hele week en het zal volgende week niet anders zijn. 

zondag 2 september 2012


Mirabu

De eenden hebben de blog van enkele weken goed gelezen. Het dreigement goed verstaan. Deze week 6 eieren en ze zijn broedbereid. Meestal wachten ze dat er een ei of 10 liggen en dan nestelen ze zich voor 40 dagen. Kippen met nesteldrang verdringen zich rond het hok. Het gaat goed komen.

Ook met de NGO-papieren? Dinsdag opnieuw naar het office van de Districts Commendant. Net benoemd door Museveni himself en een goede vriend van Paul Okello. Hij had zelfs mij al eens ontmoet (bij de oplevering van de electriciteit in Kimasa) en het werd een amicale ontmoeting. Het tekenen van de papieren? Geen enkel probleem en hij was verontwaardigd dat we daar nu al 2 weken op zaten te wachten. Maar de juffrouw die de papieren al 2 weken onder haar hoede had, was er niet. Maar vrijdag zou alles in orde zijn...
De week zonder Jacob. Dus iedere morgen zelf vegen, dweilen, bed opmaken, afwassen, strijken. De tijd van de eerste maanden in Jinja, keerden terug. Maar ik had er plezier in. Mijn rug minder, maar het zal ook wel niet te lang duren...

Volgens plan, kwam woensdag Mirabu kennis maken. Een flinke meid met heel prettige kuiltjes in d’r wangen. Ze werkt al jaren bij Gaby en ze ‘had er echt zin in’. Van poetsen en huishouden, wist ze alles, maar van koken...? Of ze het leuk vond dat te leren? Geweldig! We hebben afspraken gemaakt over werktijden, verantwoordelijkheden en salaris en de dag erna kwam ze vertellen dat ze de uitdaging aannam. Ze komt per 1 september dwz na het weekend.

Paul is druk bezig geweest met de jongens in Makenke. Het hout uit de tuin is bijna verdwenen en dat is afgeleverd bij zowel de jongens in Makenke (zie website) om er een parasol van te make, als bij de jongens van de stenen. Ze hebben een tweede oven gebouwd en gaan de stenen nu bakken, dus het hout was zeer welkom. Met de jongens heeft Paul ook de nodige inkopen gedaan want ze hebben natuurlijk weer van alles nodig, nu volgende week de scholen beginnen.En ze hebben hard in de tuin gewerkt en zijn begonnen de weg te herstellen, want het is meer goot dan weg en met de uto bijna niet meer door door te komen

paul en enkele buurt kinderen in Makenke

de weg in Makenke

Adam, Najibu en John trots bij hun parasol


De administratie rond het schoolfonds dan ook bijna afgerond en de nodige andere financiele stukken. Aanvragen verstuurd naar nieuwe fondsen en de eerste opzet voor de begrotig van volgend jaar. Soms lijkt het wel echt werk en moet ik echt mijn ‘things-to-do-lijstje’ (42 actiepunten) een beetje verstoppen.
Een goed gesprek gehad met Mr. Waiswa, een van de docenten van St. Matia, die als leraar timmeren, graag iets voor ‘kansarme jongeren’ wilde doen. Hem gewezen op de mogelijkheden, straks in het KisoBOKA Centrum en daar was hij erg enthousiast over. Dat wordt een aanvraag schrijven naar ‘Vraag en Aanbod’ (actiepunt 43) en weer een nieuw punt voor de begroting.

Deze week ook het cnact hersteld met de ‘Kisobokagroep’ in Kisumu in Kenia. We hebben j aren goede cotacten met deze groep gehad – zijn ook al een paar keer hier geweest – maar het laatste jaar, is er een beetje de klad ingekomen. Toch een groep, die de moeite waard is. Wellicht dat de komst van een nieuwe vrijwilliger, die eerder in Kisumu, werkte, een nieuwe impuls kan geven aan het sluimerende plan voor een uitwisseling met straatjongens (in de begroting opnemen!).

Maar eerst komt nog een andere vrijwilligster. Een vrouw uit Kroatie, uit dat land gevlucht, jaren lang in Nederland gewoond en daar getrouwd en werkzzam als tolk. Maar ze wil graag weer haar oude beroep (maatschppelijk werk) oppakken en komt hier weer wat ervaring opdoen. Lijkt ons een waardevolle aanwinst om met onze jongens in Mkenke te werken. En misschien kan ze Mirabu inwijden in de Kroatische keuken...?
Met onze keuken gaat het goed. Kilo’s snijbonen die in de diepvries zitten, slakomkommer in overvloed en ‘Kaapse bessen’, al weet ik daar eigenlijk geen goed recept voor. Ja, je kunt ze ‘ in warme, pure chocolade drenken en dan zijn ze heerlijk als bon-bon’ maar dat vind ik een beetje overdreven. Het vorig seizoen, heb ik er janm van gemaakt, samen met mango. Erg lekker, maar het is nu geen mango seizoen. Tips? Verder liggen in de keuken verse casava eb zoete aardappels en daar moet Mirabu raad mee weten. Vandaag zelf paprika chips gemaakt, maar casava chips moet ook goed kunnen. Nog eens naar de juiste kruiden kijken.

Zo bestaat er dus ook een hele lijst – niet uitgeschreven, niet uitgeteld – van leuke dingen die vaak het TTDT-lijstje overstijgen en dat is maar goed ook! Zo ook tussen de bedrijven en ledigheden door, op afstand de politiek in Nederland een beetje gevolgd. Vooral omdat onze goede vriend Emiel Roemer er een prominente rol in speelt. Paul heeft vele jaren met hem getennist (in Sambeek) en ik heb jarenlang met hem voor de Blosradio gediscussieeerd over zijn politieke opvattingen en ambities. Over zijn huidige ambities, heeft hij toen niets verteld. Ook buiten dat circuit kwamen we elkaar veel tegen, ook omdat hij, net als wij, in een dweilorkest speelde. Gaat hij binnenkort het Haagse dweilorkest leiden? We volgen het met spanning af..
Deze week een hondje te koop aangeboden gekregen maar we vinden Polla en Castor voldoende. Maar wellicht iets voor Makenke? Volgende week, hakken we de knoop door.
Verder deze week ook de nodige aanloop gehad o.a. van Broeder Kizito en Broeder Bwanga (die directeur van Mugaga was, in de tijd dat wij er kwamen); veel herinneringen opgehaald en de gebeurtenissen van vorig jaar nog eens uitgebreid geanalyseerd.

En toen die vrijdag: de handtekening was er! En daarmee lijken alle papieren in orde. Volgende week naar Kampala. De planning is woensdag en wellicht komt alles dan toch nog goed voor we naar Mombassa gaan.
Echt zin in!