Ontstressen

Een belangrijke reden van het gestress van de laatste week, mocht niet vermeld worden: we hadden voor die donderdag een reis geboekt naar Nederland. We hebben steeds gezegd dat we dit jaar niet zouden gaan. Maar onze pleegzoon Yung-Han vierde zijn 40ste verjaardag en had iedereen laten weten dat hij het toch wel erg vervelend vond dat wij niet op zijn feestje konden komen. Dus: verrassing! En we hebben het aardig geheim kunnen houden, al klonken hier en daar wat slagen op de tam-tam.

General Essembly.

Door al het gestress raakte ik ook een beetje in de war met de data. Toen er dus een ‘Algemene Vergadering’ afgesproken moest worden, ging ik er mee akkoord die op donderdag de 10de te houden. In de veronderstelling dat we vrijdag naar Nederland zouden vliegen. Dus nog een dag om alles te regelen. Maar dat bleek een foutje, want we vlogen diezelfde donderdag!

De vergadering zou om 10 uur beginnen en we hadden 10 lokale leiders uitgenodigd, die de ‘Algemene Vergadering’ zouden vormen. Het zijn de locale leiders, vertegenwoordigers van het District, van de Gezondheids Inspectie, de Voogdijraad, etc. De eerste 4 waren er om 11.00 uur en dus toch maar begonnen. Later druppelden er nog enkelen binnen. O.a. de RDC. Hij kon maar 10 minuten, want hij had een ontmoeting met de President van Mozambique, die op bezoek in Jinja was. En daar kon hij ‘als de vertegenwoordiger van president Museveni in Jinja’ niet wegblijven’. Maar dus ook niet bij ons en hij was vol lof over de werkzaamheden van KisoBOKa. Dat klonk ook uit de mond van de andere vertegenwoordigers en ze gaven goede feedback op het werkplan en daar zijn we erg blij mee. Hun positieve bevindingen, zijn een belangrijke voorwaarde voor de vernieuwing van het certificaat als NGO.

We hadden ons voorgenomen, na de vergadering met de delegatie naar de bouwplaats te gaan, maar door de heftige regenval, de nacht er voor, was dat onmogelijk. Toen de RDC dat vernam, bood hij spontaan de ‘grader’ van het District aan om de weg te effenen, mits ook de anderen een bijdrage zouden leveren aan de nodige diesel. Werd ter plekke geregeld, maar we weten niet of de weg inmiddels opgeknapt is.

Doordat dat uitstapje niet doorging, wonnen we tijd en dat was ook wel nodig ook. Het was de accountant niet gelukt de jaarstukken op tijd voor de vergadering in Jinja te krijgen. Maar de Vergadering had wel mijn financieel overzicht goedgekeurd en er mee ingestemd dat ze het accountantsrapport later zouden krijgen. Dus direct na de vergadering een bespreking met de accountant bij ons thuis. Stukken besproken en getekend.

Daarna overleg met Fosca, wat er met de besluiten en aanbevelingen van de Algemene Vergadering gedaan moest worden en waar de prioriteiten zouden moeten liggen in de periode dat hij er toch voor moet zorgen dat alles blijft draaien. Onder ander het toezicht op de bouw. Ondanks alle onduidelijkheid over de competentie van de aannemer, toch diezelfde dag besloten hem weer geld te geven om de eerste fase van de bouw gedeeltelijk af te ronden. Anders zou de bouw tot eind november stil liggen.

Naar Nederland.

Gesprek met Fosca en Mirabu, want Fosca past ook de komende weken (samen met Bakali en Mirabu) op ons huis en zorgt voor Castor en Polla. Nog snel de laatste dingen inpakken en om 17.00 stond Dirk op de stoep om ons naar Entebbe te brengen. Die rit – nauwelijks 120 km – kostte ons 4 uur! De drukte in Kampala is niet te vermijden, maar we waren om 21.00 uur in Entebbe. Nog tijd om een hapje te eten en om 22.00 waren we op het vliegveld. De hele rit een beetje zombie-achtig gevoel. Dat viel weg toen we eenmaal in het vliegtuig zaten. Die nacht 2 filmpjes gekeken, wat gedoezeld en blij toen om 06.00 het ontbijt geserveerd werd. We landden om 07.15 in Brussel.

WAAR ZIJN DE BAASJES NU?

Jan (mijn broer) en Lot zouden ons ophalen. In de stromende regen naar Venlo, voor een rustige tussenstop en later door naar Boxmeer, waar we onze huurauto opgehaald hebben. Om 15.00 waren we op Landal de Vers, waar we voorlopig verblijven. Een hartelijke ontvangst met extra voorzieningen en we verblijven in een gezellig huisje met open haard en sauna.

‘s Avonds genoten van het Nederlands elftal dat Hongarije een pak slag gaf en we voelden ons weer langzaam aan Nederlanders worden. Yong-Han gebeld (hij was die dag jarig) en hij had – goddank – niet in de gaten dat we op 12 km afstand zaten.

De volgende morgen moesten we ons dus schuil houden in de bossen van Overloon en St. Anthonis. Dat laatste omdat we deze weken willen onderzoeken of de koop van een vakantiehuisje mogelijk is. We betalen nu per maand een behoorlijk bedrag voor de opslag van onze spullen en ook het huren van een huisje, hakt er behoorlijk in. Dus op onderzoek uit. De eerder door mijn broer geselecteerde huisjes, waren allemaal verkocht (crisis in Nederland?). Opnieuw afwegingen maken.

Die avond naar het feest van Yong-Han. Als ‘mysterie guest’, maar hij had het vrij snel door. Toch volledig verrast en dat was ook de bedoeling. Een leuk feest, waar hij vooral zijn vrienden had uitgenodigd en alles was uitstekend verzorgd. We hebben ons uitstekend geamuseerd en we voeden ons al weer ‘een beetje thuis’.

Een druk weekje.

Die zondag was een druilerige dag, maar met lezen van de krant en ordenen van papieren was het een echte dag, zoals we die verwacht hadden. Die maandag naar de tandarts en Boxmeer verkend, waar opviel date r veel  winkelpanden leeg staan. Die middag weer naar de huisjes in St. Anthonis om te maten op te nemen om een idee te krijgen wat we eraan spullen kwijt kunnen. En praten over het beheer van de verhuur. Dat bleken zij niet (meer) voor ons te kunnen doen en dat is toch een belangrijk punt.

De volgende ochtend websites afgezocht naar alternatieven op andere parken en een lijstje gemaakt van te bezoeken campings in de buurt. Opnieuw naar de tandarts (we moeten allebei een nieuw gebit hebben) en ‘s middags naar Fred en Tineke (van Studio Sjef Kok) om de mogelijkheden te bespreken van een KisoBOka Benefiet Diner). Bij hun lekker een hapje gegeten en ‘s avonds bestuursvergadering. Met het bestuur in Nederland de ontwikkelingen en toekomst besproken .

Woensdag een aantal besluiten van de bestuursvergadering afgewerkt en uitvoerig emailcontact met Uganda, waar ook weer van alles gebeurde. Umeme (de stroomleverancier) had ontdekt dat voor de lascursus de stroom ‘buiten de meter om’ was afgetapt. Boete: 1.200.000 UGS. Ze proberen het op de ‘Ugandese manier” op te lossen. De uitnodiging voor de KisoBOKa-avond verstuurd. In de haast veel foutjes – sorry – maar die hadden de 5 meelezers toch wel opmerken?

Donderdag naar Hilversum: gesprek met ‘Wilde Ganzen’ de hoofdsponsor van ons bouwproject. Een constructief gesprek en ze hebben  voldoende ervaring hoe projecten anders lopen dan gepland. We hebben een verlenging van de actieperiode gekregen om in ieder geval de eerste fase af te sluiten. Ze adviseerden een mogelijke tweede fase met een andere aannemer te starten.

Van Hilversum naar Haarlem voor een Benefiet Diner voor het Kibahome in Uganda. Lies, die we in 2007 in Jinja hebben leren kennen – ondersteund (vanuit Nederland) een babyhome in de buurt van Mbale. Ze komt met enige regelmaat naar Jinja en zoekt ons altijd even op. Nu we de kans hadden haar met haar ‘achterban’ te ontmoeten, grepen we die kans aan. Een erg gezellige en smaakvolle avond. Lies slaagt er in – al 5 jaar! – ieder jaar 3 benefietavonden te organiseren. Op iedere avond komen 60(!) gasten en dit jaar stonden er nog een hele serie mensen op de wachtlijst. Het eten wordt gekookt door leerlingen en docenten van een ROC en die stellen ook alle faciliteiten beschikbaar. Geweldig om de betrokkenheid van iedereen te zien.

We zijn in Haarlem bij vrienden blijven slapen en hebben de volgende morgen pater Kees Groenewoud bezocht. Kees is de initiatiefnemer van het project waar we mee bezig zijn. Paul heeft in feite het werk van Kees (met straatkinderen) over genomen. Het was in feite de bedoeling met hem samen te werken. Maar nog voor wij arriveerden moest Kees om gezondheidsredenen naar Nederland. Heeft erg veel operaties ondergaan, maar nu zat hij er weer redelijk bij. Samen met zijn neef Ruud, heeft hij ons in 2012 bezocht en toen het eerste boompje voor het centrum geplaatst. Met Kees en Ruud de ontwikkelingen en plannen doorgesproken en na een heerlijke lunch vanuit Opmeer (bij Hoorn) weer terug naar Boxmeer. Daar zouden we opnames voor de Blos (lokale tv) maken, maar die bleken afgezegd. We hebben toen maar naar de uitreiking van de ‘Televizierring’ gekeken en ons er over verbaasd hoe weinig ‘bekende Nederlanders’ en programma’s we nog kenen. Maar het was erg amusant.

Zesendertig.

Zaterdag 19 oktober: de dag dat we 36 jaar ons leven delen; de 11de verjaardag van onze ‘trouwdag’. Gevierd met heerlijke mosselen bij de open haard. Zoals we deze eerste week ons zelf getrakteerd hebben op veel Nederlandse lekkernijen (haring, kroketten) en ons laten trakteren door een lekker herfstweertje.

Weer wat campings in de buurt bezocht en op zondag moest Paul onder de scan in het Radboud. Donderdag krijgen we de uitslag. Van Nijmegen doorgereden naar Beuningen en heerlijk gegeten bij André en Rosan. André was enkele maanden geleden 4 weken in Jinja en we hebben aardig bijgekletst. Ook met andere ex-bezoekers, hebben we inmiddels al wat afspraken gemaakt en zo komen we de dagen wel door. Maandag bijgekletst bij Henk en Bernadette – onze oude buren – en gebonkt, ons favoriete kaartspel.

Tussendoor wat administratie en emails. In de zon lezen en puzzelen en ontstressen. We blijven voorlopig zeker 4 weken, wellicht langer als we moeten ‘verhuizen’.

We genieten van het comfort en de dingen die het ‘gewoon doen’ en daar verbazen we ons dan weer over. Maar ook over de vele onzinnige dingen die mensen hier blijkbaar bezig houden; of zwarte Piet mag blijven. Wie verzint het?

Met onze ‘zwarte pietjes’ in Makenke schijnt het goed te gaan, al blijkt Richard toch weer uit zijn dorp gevlucht te zijn. Zijn moeder is er bijna nooit en vaak treft hij na school geen eten thuis. Is weer de straten van Jinja gesignaleerd. Fosca heeft hem weer opgespoord en hij zou nu graag naar een school in Jinja willen. Wellicht dat de opbrengst van het Benefietdiner dat mogelijk maakt. We hopen velen van jullie daar te zien.

Paul 06 – 13509542

Willem 06 - 81704620

Stress

Hoort helemaal niet bij Afrika en ook ik was het aardig ontleerd. Maar de afgelopen weken er toch regelmatig weer ingeschoten. Vaak had dat te maken met de eerder vermeldde euvels: geen stroom, geen internet. Dan denk je een heleboel te kunnen doen, maar dat lukt dan gewoon niet en dan raak je behoorlijk onder tijdsdruk. Vooral de nieuwe aanvraag voor het NGO-certificaat voert die druk op. Zoveel papierwerk, dat dan voor een bepaalde datum of bestuursvergadering af moet zijn.

Het lukte de eerste week het jaarverslag af te maken, wat toch heel wat uitzoekerij kost. Wanneer was het ook al weer en met wie en hoeveel. Hier zijn ze erg gek op cijfertjes en tabellen, maar het is ook een fijn gevoel als alles weer eens op een rijtje staat en je kunt aantonen wat je gedaan hebt. Vooral over de resettlement van 10 jongens van de straat zijn we erg tevreden.

Maar bij z’n verslag horen ook de echte cijfers en  dat moest dus allemaal naar de accountant. Een geduldige man en hij was aardig tevreden over de wijze waarop alles geadministreerd is.

De bouw.

De belangrijkste stress-factor. De aannemer – op vakantie in Nederland – heeft de bouw laten stil leggen, omdat het geld op zou zijn. Wat hij met het geld uitspookt is me niet altijd duidelijk, maar het is wel vervelend. Een paar keer op de bouw gaan kijken wat er toch nog gedaan zou kunnen worden. Soms kun je met een paar zakken cement toch wel weer wat doen, maar op een gegeven moment worden de beslissingen te belangrijk en weten we ook niet precies wat er nu wel of niet al geregeld is: zijn de ramen besteld/betaald? Zijn de stenen besteld/betaald? Ook de veelvuldige regens, maken het niet eenvoudig de juiste beslissingen te nemen. We moeten dus gewoon even geduldig afwachten.

Het Home.

Er waren dus weer 3 plekken vrij en we vonden al snel een collega-organisatie die wel 3 kandidaten had. Paul heeft – samen met Fosca -  met de jongens gesproken en ze zagen het wel zitten en ze waren erg teleurgesteld toen Paul zei dat hij ze over een paar dagen de plek wel zou laten zien. Ze wilden er meteen heen en dat is dan ook gebeurd. “Ga ik echt op een matras slapen? “, zei Allan, “I never did”.

We hebben ze keurig in de nieuwe (oude) kleren gestoken, de nodige dingetjes voor ze aangeschaft (tandenborstels etc), voorzien van lakens en handdoeken en ze zijn echt dankbaar en blij. Ze zijn wat jonger (14-15), hebben nog niet zo lang op de straat geleefd (de een twee maanden, de andere een jaar) en ze zijn nog niet verslaafd aan alcohol of marihuana. Ze willen alle 3 het liefst terug naar school en zijn geïnteresseerd in de tuin en de beesten (we hebben ook daar nu 2 geiten en Joop heeft een kippenhok gebouwd, dus…). Erg leuk zo’n nieuwe start te zien.

Richard - Jackson - Allan

Minder leuk – stressoproepend – was dat de nieuwe Matron (die als een moeder voor het gezin moet zorgen), de dag dat de jongens kwamen zo nodig naar Kampala moest. Ze beloofde ‘snel’ terug te zijn, maar dat was ze  dus om 4 uur ‘s middags nog niet. De goede Bakali is er gebleven, tot we iemand gevonden hadden. Twee dagen later hetzelfde verhaal: naar Kampala en ze kwam niet terug, maar stuurde haar zus. Vooral Fred is voor dit soort dingen (in de steek gelaten worden) erg gevoelig, dus we hebben besloten haar met onmiddellijke ingang te ontslaan. En inmiddels een nieuwe matron gevonden, een wat oudere dame die echt lief voor de jongens is en daarmee hopen we dat het voorlopig goed gaat. We hebben er een tweede bij aangenomen, zodat ze in ieder geval in het weekend kan bijkomen.

Werkplan

Voor de vernieuwing van het Certificaat moet er ook een werkplan voor 2014 komen, én een begroting en een plan van aanpak. En dat moet dan goedgekeurd zijn door de ‘general assembly’ en dat zijn de vertegenwoordigers van de wijk en het Distrikt. En die komen alleen maar als ze reiskosten krijgen en een maaltijd. En ze moeten persoonlijk uitgenodigd worden én het woord mogen voeren. Een hoop geregel, maar vooral ook een hoop geschrijf en dat zonder dat we uitzicht hebben op de middelen voor 2014.

Een hele ochtend geëvalueerd met Fosca, de beoogde coördinator voor het Centrum en die ons toch wat tegenviel in het nemen van initiatief en nieuwe ideeën. Hij stond er wel voor open en we hebben concrete afspraken gemaakt voor een aanstelling tot het einde van het jaar. Een hele middag gezeten met de accountant over zijn concept-rapport, maar ook dat gaat goed komen.

Een hele morgen gezeten met Fred Mugisha, want een college organisatie was op het idee gekomen hem te nomineren voor een ‘Streetchildren Award’ in Engeland, waar  £1000 mee te verdienen is! Hij had zelf a wat op papier gezet, maar dat moet dan toch behoorlijk bewerkt worden, zijn geschiedenis erbij en foto’s. Alles klaar: 2 dagen geen internet. Van alles geprobeerd en op meerdere wijze geprobeerd verbinding te krijgen (maandag was de einddatum voor de nominatie) maar helaas. Toch maar weer naar de stad en ‘s avonds lukte het. Stress te over. En nu maar duimen draaien.

Fred en zijn moeder

Vandaag alles klaar voor de ‘Algemene vergadering’. Naar de stad geweest om fotocopies te maken, drankjes voor de heren te regelen, de catering te controleren en diverse bankzaken geregeld. Een hoop gedoe en weer geen stroom!

Morgen is het ‘Independence Day’, een nationale feestdag, een vrije dag. Was ik ook van plan te nemen. Of eigenlijk, ben ik wel aan vakantie toe. Ze zeggen dat dat de beste manier is om stress als een vervelende zenuwziekte, te voorkomen. Vacare necessesse est.

En we hebben het gehaald! Vandaag - dinsdag 8 oktober: 10.017 bezoekers/lezers van deze blog. Wil de 10.000ste zich even melden?