It's in the process

Zondag, 24 juli 2011

It’s in the process.

Een rustig weekje zou het wel weer niet worden. De groep van Fairweggistan was er die maandag nog en met hen de slums van Soweto ingetrokken. Daarna naar de visafslag waar graten en karkassen liggen. De filetjes zijn er mooi afgesneden en liggen in Europa in de supermarkt. Het afval wordt hier gezouten en is voor de lokale markt. Van de vellen worden schoenen en tassen gemaakt. Een indrukwekkende plaats om te bezoeken omdat het de ongelijkheid in de wereld zo beeldend laat zien!

Daarna nog even naar de ‘Lakeside’ waar het altijd druk en gezellig is als de vele bootjes aan komen van de vele eilanden in het Victoriameer. We lunchen bij Alba. En wat staat er op het menu? Tilapiafilet.

Die avond worden we bij het afscheid van de groep verrast met een mooie gift, waar we o.a. een stapelbed voor kunnen laten bouwen voor de jongens in Mpumudde. Daar gaat het nog steeds goed en Dide en Nathalie zijn ook daarheen verhuisd om de jongens en bewoners wat bezig te houden. Paul gaat er de ene dag heen om te coachen, de andere om met hen in de tuin te werken.

De bouw gaat goed en deze week de ironsheets voor het dak en de ramen en deuren besteld. Het is leuk om te zien hoe de bewoners genieten van de nieuwe bedrijvigheid en proberen hun steentje bij te dragen. Het is jammer dat het overleg met de overkoepelende organisatie voor straatkinderen maar niet wil lukken. Voor de 4^de keer, zegden ze deze week een overleg af. We vragen ons af of ze echt wel willen samenwerken. We blijven proberen.

Het overleg met het KisoBOka Art Centre (donderdag) was daarentegen constructief en er zijn weer diverse activiteiten geopperd om de komende tijd te gaan doen. We gaan tijdens ons verlof in Nederland serieus onderzoeken een paar van deze creatieve geesten volgend jaar naar Nederland te sturen. Ze zouden enkele workshops kunnen geven.

Tussendoor veel administratief werk verricht (commentaar op de jaarrekening en financiele overzichten) en allerlei regeldingen, maar de ene dag was er geen stroom, de andere geen internet. Maar toch weer 17 ‘things’ van mijn – alsmaar groeiend – lijstje afgewerkt.

Donderdag zijn we met Nathalie, Diede, onze werkers en de straatjongens van Mpumudde naar de ‘Showground’ geweest. Een jaarlijkse landbouwshow in Jinja, die bezoekers uit het hele land trekt. Veel bussen met schoolgaande jeugd die dapper met een schriftje rondlopen om allerlei nieuwigheden te noteren. Er is ook veel nieuws te zien en dit jaar veel methodieken vooral voor bio-organische tuinbouw en veeverzorging. Altijd heel interessant maar heel vermoeiend, want door de drukte is het echt uren slenteren en stilstaan.

We zijn ook maar weer eens achter de verblijfsvergunning aangegaan, want die is er nog steeds niet. We hebben nog voor een week of 3-4 een ‘special pass’ maar dan moet het toch echt geregeld zijn. We hebben $ 900 uitgegeven maar blijkbaar ziet de regering dit als een goed middel om extra geld binnen te krijgen door gewoon NIETS te doen. Met de belofte ‘its in the process’ (heerlijke uitdrukking die ze hier bij alle gelegenheden hanteren) moeten we het maar weer doen.

Zaterdag was de aftrap van het KisoBOKavoetbaltournooi (zie website) en dat was een prettige ervaring. Veel mensen op de been en goed te zien hoe sport verbroedert. Het is geen hoogstaand voetbal (bal voor de voet en weg ermee en maar zien waar die uitkomt) maar een goede sfeer. Het zijn vooral team uit de Noordkant (Kimasa en omstreken) en dus had ons team uit Bukaya een vervoersprobleem. Keurig opgelost door 16 man in ons busje te proppen en blij dat de 2 politiecontroles net de andere kant uitkeken. Soms moet je ook een beetje geluk hebben, toch?

In het weekend is net als in Nederland, vaak net niet het weer wat je zou willen, maar we hebben in ieder geval minder kans op regen dan het daar schijnt te zijn. En ook onder de bewolkte hemel kun je een goed boek lezen. Deze week de ruim 500 bladzijdes van ‘Contract’ (Lars Kepler) verslonden. Een boek met een behoorlijk ‘Milennium’ karakter en niet gemakkelijk weg te leggen. Nu staat ‘Het diner” van Koch op het menu.

Gisteren opnieuw een bout van een van onze geiten verorberd. Vannacht weer 6 jonge konijntjes verwelkomd en helaas is een van onze jonge geitjes  gestorven. Ook dat is een natuurlijk proces.

 bij het KisoBOKa tournooi

HOLLEN EN STILSTAAN

Zondag 17 juli 2011

Maandag was een HOLdag: van het een naar het ander. ’s Morgens de stad in: naar de bank, de waterrekening betalen, sieraden inkopen voor KisoBOKa, naar de markt en een gereedschapskist kopen. Naar Mpumudde, de bouw inspecteren, gesprek met Josefine over betalingen en met Eveline, die graag een business wil opzetten en een lening nodig heeft. Naar Kimasa: bij de creche het eten regelen voor de komende maand en gesprek met het hoofd van de school voor steun bij de examens. Doen we dus niet want dat moet de overheid doen. “Maar die betalen te laat!” “En dat moeten wij dan maar doen?” Met Paul Okello de komst van bezoekers voorbereid en dan nog naar Matia Mulumba om met Thomas de inzet van de studenten bij de bouw te regelen. Een kort gesprek met Fred en dan terug naar Buyala.

Tussendoor meldt Dirk dat er bij hem aan de overkant een fraai huis te koop is met veel grond en uitzicht op de Nijl. Voor een zacht prijsje: € 25.000. Maar Paul wil niet wéér verhuizen. Moet je ook rekening mee houden.

Dinsdag: de dag voor ‘Things to do today’, maar de stroom is uitgevallen. Dan maar de kasboeken bij werken en andere niet electronische zaken. In de loop van de dag komt de stroom terug en dus toch nog 15 van de 32 ‘things’ afgehandeld. Geen slechte score.

Woensdag naar Entebbe om Diede en Nathalie op de halen. Vlugge doortocht door Kampala. Even koffie drinken bij Willemien en Maarten en leesvoer meegenomen voor de komende weken. De meiden zijn op tijd en we blijven in Entebbe. Heerlijk aan het strand gezeten en ook daar gegeten. Een zo grote pizza dat Nathalie hem niet op kan. En nu? Op het strand staat een jongen mais te verkopen. We nodigen hem uit en hij komt bij ons aan tafel zitten. Geniet van de pizza en de aandacht. De eerste uren in Uganda en dan al een goede daad? Even een paar uurtjes slapen en om 1 uur ’s nachts weer naar het vliegveld. De groep van Mart komt aan: 10 reizigers die het toeristische en het sociale in Uganda willen combineren (zie website). Er zijn problemen met de koffers. Veel misbaar bij een groep Turken (ze komen met Turkish Airlines), maar gelatenheid bij ‘onze’ groep, die toch ook 2 koffers kwijt zijn. Het duurt dus allemaal lang en om 04.00 in bed.

Donderdagochtend met Diede en Nathalie (en Robert) naar Jinja. En met 100 kg kleding en andere spullen die al maanden bij Mies op zolder in Boxmeer lagen te wachten op hun goede eindbestemming. Pakjesavond in Bukaya.

Diede en Nathalie gaan vrijdagmorgen op ‘Citytour’, de alternatieve stadswandeling door Jinja en bij de lunch ontmoeten we de groep van ‘Fairweggistan’ in het Guesthouse van Alba. Een verkenningstocht door de stad en dan naar huis.

Zaterdagmorgen een tv antenne plaatsen op een bamboestok van 5 meter maar nu hebben we dan ook – tijdelijk – meer dan 100 zenders. Wat we er mee moeten, weten we niet, want we kijken gemiddeld één keer in de 3 maanden tv. Over een maand hoeven we pas te beslissen hoeveel zenders we echt willen en dan zal de keuze wel op het minimum pakket vallen.

Die middag met de hele groep naar Kimasa: ontvangst in de hal, waar een oudermiddag van de school is. Welkomsdansjes en een rondleiding door het dorp. Bij terugkomst opnieuw optreden van enkele groepen die traditionele dansen tonen. Dan naar Mpumudde om ons nieuwe project te laten zien, een rondleiding over het terrein en het appartementje bekijken waar Diede en Nathalie volgende week intrekken.

Zondagmorgen kwam de hele groep koffie drinken en Paul vergezelde ze op een boottocht over het Victoriameer en bij een bezoek aan de Bujugali Falls.

Tussendoor veel maitjes beantwoordt en ook nog wat gelezen. Het boek van Giphart uit. Genoten van zijn beeldende taal en omschrijvingen van liefde en vriendschap. 

Het is een geruststellend idee dat bij alle uithuizigheid het huis bepoetst wordt door Jacob en in de andere uren Bakali op het huis past. Vaak samen met zijn jongere broertje. Ze wonen nu ruim een week in het ‘Pinkhuis’ op het terrein en het is leuk van zo dichtbij hun Afrikaanse levensstijl mee te maken.

Bakali en Bashi voor hun huisje

Het Pinkhuis vanaf onze veranda

Op je vijfenzestigste

Op die dag, dat ik 65 werd het besluit genomen: ik ga toch meer opschrijven wat ik hier nu zo al doe. Je wordt een dagje ouder, de dagen glijden onder je snor voorbij en je vergeet. Bovendien zijn er mensen die het zich afvragen: wat doe je nu toch de hele dag? Vandaar: voor de nieuwsgierigen en voor mijn eigen gemoed: een blog!
De naam? We leven en werken hier nu 3 1/2 jaar en KisoBOKa is voor veel mensen een begrip geworden. Voor de meesten ben ik de wandelende vertegenwoordiger: Mister Kisoboka. En een paar weken geleden vond onze goede vriend Simon, leraar aan de Lagere School in Kimasa, dat ik die eretitel ook verdiende in zijn taal, de taal van de Karamojong. Zij leven in het Noordoosten van Uganda en zijn bekend als een krijgslustig Nomadenvolk (vergelijkbaar met de Masai in Kenia). Velen zijn hun thuisland ontvlucht vanwege onderlinge strijd, strijd met de politie, strijd met de Keniaanse buren en/of gewoon armoede. In hun taal is Mr. Kisoboka: Mr. Epataka Iboro: de man die de dingen mogelijk maakt. Ik ben bijzonder trots op die ertitel en dus was de naam voor de blog snel gevonden.
Na ons heerlijk verblijf in The Haven - zie website KisoBOKa - heb ik de dagen daarna hard gewerkt aan het eindverslag van het project 'Er zit muziek in'. Dat had er maanden geleden al moeten zijn. De aankondiging dat we de komende dagen nog maar 6 uur stroom per dag zouden krijgen en onbekend wanneer, maakte me bijna fanatiek en binnen 2 dagen was het rapport af. tussendoor de stad in om boodschappen te doen, wat nu toch ruim een uur kost, sinds we naar Bukaya verhuisd zijn. En we hadden deze week maar 1 auto. De auto van Paul had een olielek, maar als je dat laat repareren doet vervolgens de toeter het niet meer, maakt hij de dag daarna het geluid van een tractor, dan start hij helemaal niet meer, kunnen de ramen niet meer open en na 3 dagen lekt hij nog steeds olie. Toen hij eindelijk op zaterdag klaar was en ze hem naar ons toe kwamen brengen, stonden ze halverwege stil, want toen was de diesel op! Maar dat was zaterdag.
Op dinsdag, achterop de boda (zo'n motor waarop 80% van de Ugandesen zich verplaatst) naar Mpumudde voor een vergadering met het bestuur daar om goedkeuring te krijgen voor onze bouwplannen. Als je dan aan komt, heeft de voorzitter een begrafenis, dus geen meeting. Woensdag een nieuwe poging, maar toen was ik een kwartier te laat en de voorzitter was boos vertrokken: die Mzungu's (de troetlnaam voor blanken) moeten zich aan de tijd houden! Maar we kregen het groene licht en 's middags met Robert en Bakali aan een bouwtekening gewerkt en een lijst gemaakt van gereedschap dat we nodig hebben.
Paul werkt die dagen met de straatjongens in Mpumudde, heeft een goede vergadering met de vrouwen van Soweto en op woensdag assisteert hij in de Mobile Kliniek in Kimasa.
Op donderdag verhuist Bakali (een van de jongens die ons al 3 1/2 jaar trouw helpt met bouwen en de tuin onderhouden) van zijn schamel onderkomen in een van de buitenwijken, naar het 'Pink House' op onze compound. dat huisje is speciaal gebouwd voor persneel en we vonden het zonde om het leeg te laten staan en het is ook een veilig gevoel, iemand op het terrein te hebben.
We zouden op vrijdag een vergadering hebben met JINJET, een overkoepende orgnisatie voor straatkinderen, maar er komt niemand opdagen. doen boodschappen in de stad en kopen een nieuw systeem om (digitaal) meer zenders te ontvangen. We kijken nooit tv, maar soms is het toch fijn even het nieuws te kijken.
Die middag naar Kampala, waar we ons die avond - heel decadent - in het Serenahotel, samen met Willemien en Maarten, te goed doen aan een ongekend visbuffet, waar Paul wel 3 keer voor de kreeft en grote garnalen gaat. We slapen excellent in Kampala waar we de olgende dag boodschappen doen en rond 14.00 uur weer thuis zijn. waar Bakali  keurig voor Castor en Polla heeft gezorgd en het andere vee. Helaas is die nacht ons jongste gitje gestorven en is er die nacht bezoek geweest van een grote zwerm bijen, die Castor manmoedig aanviel, maar daarbij wel de hele buurt verstoorde.
Het weekend rustig in de tuin nieuwe dingen planten (o.a. aardappelen poten) en wat lezen. Na alle onrust van de laatste weken, komen we daar ook weer aan toe. In 2 dagen 'Verdwijn' van Tess Gerritsen verslonden en nu bezig met Giphart 'IJsland'.
Komende week dus aan de bouw, maar ook vrijwilligers ophalen. Twee, Diede en Natalie, komen voor een week of 6 helpen in Mpumudde en er komt een groep van 10 die enkele dagen blijven om een aantal van onze projecten te bezoeken.
Hartelijke groet en tot volgende week,
Willem