maandag 27 augustus 2012


Dood konijn.

Bij elke nieuwbouw heb je een aanloopfase, waarbij er iets mis gaat. Dus ook, bij de buitenwoning voor de konijnen. Net niet goed op de grond gedrukt en in de nacht van zondag op maandag nam er een de poten. Geruisloos, zou je denken. Maar niet voor Polla, die er graag zijn nachtelijke waakplaats voor verliet en een flinke run door de tuin en....het konijn was dood.
Geen ramp, denk je dan. Eten we een paar weken eerder het geplande maal en Paul maakt met Bakali de afspraak dat hij het die dag zou slachten. Toen we aan het eind van de middag nog geen vel aan de draad hadden gezien, toch maar eens vragen. “Het konijn? Begraven”. “Waarom?” “ Het was dood”. Moslims slachten alleen wat ze zelf gedood hebben. Volgende keer beter, en dat gaat er zeker van komen, want nu alle langoren buiten zitten wordt er gefokt bij het leven. Hoop voor de toekomst.
Overigens ook de eerste nieuwe kuikentjes en een van de hennen zit op twee eendeneieren. Wie weet. Verder groeit de kool als kool, de eerste snijbiet uit eigen tuin en er zijn volop snijbonen en paprik’s. Tot zover het land-en tuin- en veeteeltbouwnieuws voor deze week.

Dinsdag een belangrijke CBO-vergadering, waarin alle informele besluiten van de afgelopen weken bekrachtigd moesten worden. De statuten van de NGO getekend, Thomas benoemd tot voorzitter, Josephine tot secretaris en Willem tot penningmeester. Alle rapporten goedgekeurd, maar nu moest er nog (op aanraden van Alex, onze adviseur) een ‘Memorandum Of Understanding’ (een samenwerkingsovereenkomst met het Bestuur in Nederland komen. Dat is een hoop bla-bla en een herhaling van wat al in vele papieren staat, maar hier zijn ze er gek op! Omdat ik er al meerdere gemaakt heb, was dat niet zo’n klus en het lag nog dezelfde avond bij het Bestuur in Nederland op tafel. Die hadden echter de nieuwe Statuten nog niet gezien, dus...

Woensdag opnieuw naar het Districtskantoor met de stukken die ze de vorige keer gevraagd hadden. Nee, maar er was ook nog een aanvraagformulier en nu moest alles in 3-voud en in drie mappen én voorzien van een stempel. Die hebben we niet en dus ergens langs de kant van de weg laten maken. Keurig met de hand de letters en de bok uitgesneden. Bij Flavours de zaakjes ingevuld en in mappen gedaan en weer terug. Nu zou het in orde komen: vrijdagmorgen.

Donderdag kwam de MOU uit Nederland, keurig ondertekend en heb ik alles definitief geordend voor Kampala. Als vrijdag de stukken van Jinja getekend zijn, zouden we begin volgende week naar Kampala kunnen.
Vrijdag: 10 uur weer bij de Districtscommissaris op de stoep. Hij was er nog niet. Wachten. “Komt hij nog vandaag?” “Nee, waarschijnlijk niet, want de president is in de stad”. Zou ze dat woensdag al niet geweten hebben?
We besluiten enkele persoonlijke vrienden te benaderen in het weekend en dan gaan we het dinsdag opnieuw proberen.

Paul is de hele week in de weer geweest met de jongens. Ze zijn keurig – wel een dag te laat – terug gekeerd van om hun verblijf in de dorpen om IDI te vieren. Ze waren weer blij terug te zijn en gaan nu een buitenkeuken bouwen en ze willen bloemen in de tuin. Paul heeft met John en Adam een flink gesprek gevoerd over hun schoolresultaten. We hadden de rapporten nog niet gezien, maar de resultaten zijn ‘poor’. Ook Bashir (het broertje van Bakali) heeft er niets van gebakken en het niveau is waarschijnlijk toch te hoog voor hem. We gaan proberen of hij als nog kan overstappen naar een Technische School.
De maatschappelijk werkers van CRO (een Opvangcentrum voor straatjongens) hebben een bezoek gebracht aan het huisje en waren erg enthousiast. Het zou erg fijn zijn als zij de jongens selecteren en daarmee ook medeverantwoordelijk worden. Dat willen ze ook wel, maar dan moet er eerst.....? Een ‘Memorandum of Understanding’ opgesteld worden! Maar zij zullen het concept maken. We wachten maar weer af.

Vrijdag was de laatste werkdag van Jacob. Hij heeft het hele huis nog eens gedweild en die middag met hem financiële afspraken gemaakt over de financiering van zijn studie. Ook afspraken met een vriend van hem, die de komende maanden de zorg voor de varkens gaat overnemen. Een laatste foto in de tuin, met de enige al bloeiende gladiool. Hij heeft de afgelopen 4 jaar toch meerdere malen de vierdaagse gelopen in en rond ons huis. Wat zal het volgende week anders zijn. En nog geen zicht op een opvolg(st)er, wel ideetjes (plan A).
Ik was nog nooit bij de varkens geweest. Zelfs de biggetjes ken ik alleen van de film. Maar nu Jacob het alsmaar had over ‘ons project’ en we bij de Bierbrouwerij (waar we de gierstafval halen als varkensvoer) bleken geregistreerd te zijn als “KisoBOKa-farm’, moest ik toch maar eens gaan kijken.

Jacob en de gladiool

Afwas hulp al gevonden


Zondag op weg naar Gaby om wat te drinken en te eten en plan A te bespreken, de ‘KisoBOKa-farm’ bezocht. Een echt Afrikaans hok op poten, waar nu 16 varkens huizen, 6 van ons en 10 van Jacob, waarvan 4 van zijn vrouw. Netjes verzorgd en ik schat in dat we er in de weken voor kerst wel een paar kunnen slachten.
Met Gaby besproken een van haar huishoudelijke krachten over te nemen om Jacob te vervangen. Een van hen had ons al eens stiekem gevraagd of we geen werk voor haar hadden. Gaby was meteen enthousiast, want ze heeft er eigenlijk te veel (4 meiden voor het huishouden). Ze gaat het bespreken en dan horen we spoedig.
Gisteren geen stroom, maar wel zon. Lekker in de tuin gezeten met een boek. Onder onze eigen palmboom. Net vakantie. Na ‘Mosselstrand’, begonnen aan ‘Boven is het stil’, van Gerbrand Bakker, een Hollandse roman in stellige zinnen over een tegen-zijn-zin boer, die de strijd om de zin van het leven uitvecht met zijn stervende vader. Had het in 4 avonden uit. Na weer een familiedrama, nu een thriller ter hand genomen: ‘De verdwenen Jozef’ van Elizabeth George. Spannend, maar ik ben pas 100 bladzijden op weg.

Na deze boekentip, nog een filmtip. Genoten en ontroerd door “War Horse’, een oorlogsverhaal waarin een paard de hoofdrol speelt. Prachtig!
En het laatste nieuws: Paul zijn krukas brak af, goddank net toen hij – langzaam – door de stad reed. Dus dichtbij de garage. Ze hebben er 3 dagen overgedaan een nieuwe te vinden, maar hij toert weer rond.
Ook vandaag geen stroom d.w.z. tot 16.00 uur. Toen was er weer ‘een beetje’: de ijskast slaat nog niet aan, de waterkoker doet het nog niet, de radio blijft stil en internet is te ver. Wanneer deze blog dus de lucht in gaat?
NU DUS!

zondag 19 augustus 2012


Konijn en asperges?

Het gaat goed met de tuin en het kleinvee. Anja huppelt vrolijk rond, alleen het storend gemekker op sommige uren om melk. De eenden kwaken te veel en daarom hebben we besloten die maar op te ruimen. De eerste gaat de pan in bij het feestmaal bij gelegenheid van het einde van de Ramadan. We hebben al een tijd geen jonge konijnen meer en wellicht hebben ze het niet naar hun zin? Daarom deze week met vereende krachten een riant buitenverblijf gebouwd. Kunnen ze lekker buiten stoeien en wat dies meer zij en kan er binnenkort ook weer eens een de pan in. Straks hebben we gras genoeg, want dat groeit uitstekend, dank zij de regens. Deze week nog een flink stuk op mijn manier onkruid vrij gemaakt. Mijn rug heeft het goed doorstaan. Deze keer alleen te lang in de zon gezeten: ik had het gevoel of ik de nacht er na in de aluminiumfolie lag. Goede voorbereiding op Mombassa.




En dan de asperges: ze zijn uitgekomen en hun groene sprieten zien er uit zoals ze er uit moeten zien. Dus we kijken hoopvol uit naar hun groei en dat moet dan toch een fantastisch maal opleveren?
Voor de rest deze week veel regelwerk. Een goed gesprek met een ingenieur, die het KisoBOKa Centrum wel wil bouwen en dat biedt de mogelijkheid ‘in eigen beheer’ te bouwen. Dat zou een stuk goedkoper zijn (?) maar bovendien kunnen we dan maximaal de mensen van Kimasa inschakelen. Dat ze het idee hebben dat ze hun eigen centrum bouwen en niet dat er een mooi gebouw door de ‘mzungu’s’ wordt neergezet. Hij gaat een begroting maken en dan kunnen we binnenkort de knoop doorhakken. Als er tenminste nieuws is van het kadaster.
Deze week kennisgemaakt met Judith, een nieuwe vrijwilligster van de DED (Deutsche Entwickelungs Dienst). Zij komt voor een vol jaar naar St. Matia Mulumba. Zij is de 4de op rij en ik ben ‘mentor’ van die gasten. Dat houdt in veel koffie met ze drinken. Erg leuk om te doen en zeker George (de eerste) is inmiddels een goede vriend geworden. Hij komt in januari voor 6 weken terug. Judith is de eerste jonge vrouw op school en dat kan wel eens hele andere ervaringen opleveren.
Ook bijgekletst met Dirk, onze Belgische vriend, die weken op safari is geweest; zijn grote hobby en hij schijnt er van te kunnen leven en heeft een klein reisbureau, dat we nog wel eens inschakelen voor onze eigen vrijwilligers. Overigens deze week twee interessante aanmeldingen gehad en dat is zeker prettig als we in Kimasa gaan starten.
Paul heeft de meeste tijd met de jongens daar doorgebracht en het is goed te zien dat ze veel eigen initiatief tonen en begonnen zijn hun eigen groentes te verbouwen en allerlei dingen in de tuin te doen. Als beloning – en omdat het toch ook vakantie is – is Paul deze week met ze naar Mabiraforest geweest. Verslag en foto’s vind je op  www. kisoboka.nl
Tussendoor het schoolfonds administratief op orde gebracht. Van alle 10 deelnemers alle uitgaves uitzoeken en inboeken en overzichten maken voor de sponsors. De balans opmaken, want over 2 weken start de laatste termijn en voor die tijd moet het schoolgeld betaald zijn. Ik hoop dat volgende week te doen, want de laatste dagen wil iedereen dat doen en sta je uren in de rij, in 6 verschillende banken.
Een goed gesprek met Jacob gehad en de knoop doorgehakt: hij gaat weer naar school! Hij was weer gaan twijfelen omdat hij het geld niet zou hebben (zijn vrouw zit al een tijdje zonder werk) en ons niet in de steek zou willen laten. We hebben nu afgesproken dat de komende week zijn laatste week wordt. Hij kan dan nog even vakantie nemen en zijn oude moeder opzoeken en wij gaan op zoek naar sponsors. Hij heeft ook nog zijn varkens achter de hand en die kunnen over enkele maanden een mooi bedrag opleveren als ze slachtrijp zijn. Dus dat wordt wel effe wennen, zonder onze trouwe Jacob en vooral goed zoeken naar een opvolg(st)er, waarbij vooral discretie de belangrijkste kwaliteit moet zijn.
Weer een ochtend tevergeefs op het Gemeentehuis op een ambtenaar gewacht die onze stukken voor de NGO moet tekenen, maar daar wen je ondertussen wel aan. Maar we hebben bijna alles rond – denken we – en na de bestuursvergadering van as. dinsdag hopen we de stap te maken naar Kampala.
Begin deze week ‘Bonita Avenue’ uitgelezen. Een magistraal boek dat nog lang nasuddert. Omdat er nog twee familiedrama’s in de kast staan, eerst maar iets luchtigs; ‘Mosselstrand’ , een geweldige mooie Zweeds vertelling van Marie Hermanson. Ik heb het al weer bijna uit.
En tussendoor ook nog twee filmpjes gekeken, waarvan ‘ Departures’, een Japanse film die ooit met een Oscar bekroond werd als de beste buitenlandse film, een absolute aanrader is. Gewoon in de bak voor 3 Euro.
effe a cup of suppe
Eindpunt en toppunt was IDI-day vandaag. Bakali heeft er de hele week naar uit gekeken, maar toen bleek dat ze nog een dag langer moesten vasten. Maar dat is rijkelijk beloond met een goed maal met pompoensoep, rijst, posho, casava, kip, eend (ja, die), vis, spaghetti, en lekkere koekjes. Ik heb de hele dag in de keuken gestaan (ook nog een brood gebakken) en Bakali en zijn zus (of nicht?) idem, maar we hebben er met z’n allen (ook Fred was er, voor de gelegenheid ook maar Moslim) van genoten.
Maar ik kijk uit naar konijn, asperges en frietjes.....

zondag 12 augustus 2012



Boerenkool, vers sap en kroketten.

Na de voorspoedige signalen van vorige week op maandag uitvoerig de voortgang besproken met Mr. Thomas. Als we een NGO moeten worden is het het eenvoudigst een ‘locale’ NGO te worden. Die moet volledig gerund worden door Ugandesen. Mr. Thomas zou dan voorzitter kunnen worden en mijn rol wat meer bescheiden, als penningmeester. Dat betekent voor hem ook meer verantwoordelijkheid en hij zal dan ook meer moeten gaan regelen, zonder dat we de zaak uit het oog verliezen. Of het lukt?
In ieder geval op die basis deze week nieuwe statuten geschreven en de nodige papieren opgesteld die dat proces in gang moeten zetten. Er vele uren mee bezig geweest maar we gaan deze week de eerste stap wagen en dan zien we wel of het toch weer anders moet.
Behalve dat deze week gesproken met de ‘surveyer’, de man die de land registratie voor ons regelt. Hij schijnt in Jinja klaar te zijn, hoewel ze ook daar weer steekpenningen vroegen (niet gegeven!) en de volgende stap is Entebbe. Ik heb wel 2 uur op de goede man zitten wachten, maar uiteindelijk kwam hij een dag later wél opdagen. Met het nodige geld is hij vertrokken en de verwachting is dat binnen 1-2 weken de eerste goedkeuring van Entebbe (het kadaster) komt en dan zouden we kunnen gaan bouwen...
Thomas gaat de komende week achter de bouwvergunning aan en wij hebben morgen een gesprek met een plaatselijke ingenieur om te kijken of we in eigen beheer met zo veel mogelijk lokale mensen zouden kunnen bouwen. En we wachten nog steeds op de instemming van ‘Wilde Ganzen’, maar ‘zij die geloven haasten niet’.
Begin deze week is Paul begonnen met de start in Makenke. De bedden opgehaald in Mpumedde en allerlei spullen gekocht (stoofjes, jerrycan, borden, bestek, dekens, etc) zodat het huis gebruikt kan gaan worden waar het voor bedoeld is. De Gezondheids-inspecteur heeft een erg positief verslag geschreven en de komende week hopen we de selectie-procedure voor nieuwe jongens te kunnen starten. Ze waren de reeds ingeleverde rapporten kwijt, dus het kan wel even duren. Geen nood, want onze ‘oude’ gasten (die nu vakantie hebben en niet naar hun dorpen willen) hebben het er uitstekend naar hun zin (zie www.kisoboka.nl ). De komende week gaat ze de tuin op orde brengen en helpen stenen maken in Makenke.
Zoals eerder al vermeld, heeft Najibu geholpen met kaarsen maken en deze week hebben we 140 pakketjes (keurig 4 kaarsen in bananen-bladeren) kunnen afleveren aan de Jongerengroep uit Capelle. Die hebben daarvoor actie gevoerd in hun parochies en dat gaat weer een leuk bedrag opleveren voor ons KisoBOKa Centrum.
Jeroen is weer veilig in Boxmeer aangekomen – ook hij was z’n koffer kwijt bij Turkish Airlines en dus voorlopig weer even met z’n tweetjes. Maar we kregen een aanmelding voor een nieuwe vrijwilligster eind oktober en opnieuw een aanmelding voor begin volgend jaar. Erg blij mee want er lijkt nu toch echt beweging in de zaken te komen.
Om ons eigen een beetje veilig te stellen, deze week ook de nodige tijd besteed aan een korte vakantie. Dat moet eind volgende maand gebeuren en dan gaan we lekker een weekje ‘beachen’ in Mombassa (Kenya). Een goed resort aan het strand en weer even tijd voor ons zelf en elkaar. We zijn rond die tijd 10 jaar ‘getrouwd – 35 jaar bij elkaar en an mag je daar toch wel even de tijd voor nemen!
Ook deze week weer eens wat extra tijd besteed aan de keuken: jam gemaakt van ananas en een (onbekende) vrucht uit eigen tuin, een soort boerenkool gemaakt van een koolsoort uit eigen tuin en Paul heeft enkele keren sap gemaakt van sinaasappels en passievruchten, ook uit eigen tuin. En vandaag, niet alleen vers brood gebakken, maar ook echte Hollandse kroketten. De FEBO was er niks bij!
En vandaag enkele uren op het krukje sprietje voor sprietje het onkruid uit het gras gehaald. De jongens willen het liefst de hele tuin opnieuw omspitten en dan – sprietje voor sprietje – nieuw gras zetten. Volgens mij/ons is ‘mijn methode veel effectiever, dus we zetten discussie morgen voort. Of het goed is voor mijn rug? Merken we de komende dagen wel. Hij is in ieder geval lekker verbrand en dat lijkt me beter dan infrarood.
Overigens deze week enkele dagen een behoorlijke terugval gehad. Een pijn alsof er nooit een operatie heeft plaatsgevonden. ’s Nachts weer wakker en maar weer aan de paracetamol. Zal wel weer overgaan..?
Overigens deze week van Sjoerd, die met Anneke Flavours runt, maar ook in Nederland een apothekersassociatie, voor het komende jaar de benodigde medicijnen gekregen. Voor 1/6 van de kosten die die pillen hier kosten en van een hoop gezeur af. Telkens als ik een voorraad nodig had, was er wel iets niet.
Gisteren kregen we bericht dat een broer van Robert gestorven was. Nog vrij jong (achter in de 30) aan een soort van malaria. We kregen – te laat – het verzoek of ze onze auto konden lenen maar we zagen ons zelf ook niet met zo’n kist en een hoop volk naar een dorp in de buurt van Bombo (bij Kampala) rijden. We hebben ze maar wat geld geven en ze zijn met een truck en een hoop volk die kant uitgegaan en volgens de traditie zijn er nu nog enkele weken van rouw. Erg verveend voor Robert. Hij heeft een tijd niet erg lekker in z’n vel gezeten, maar het ging juist wat beter. Hopen dat de terugslag niet te groot is.
En tussendoor eindelijk weer eens tijd gehad om de website van nieuws te voorzien. Dus alle aanvullingen(?) vind je daar en ik heb me voorgenomen ook die weer eens te gaan up-daten. Maar eerst volgende week het schoolfonds bijwerken. Nog even en de 3de term komt er aan.

Voor foto's: zie de website

zondag 5 augustus 2012


Feestweek 2
Die maandag moest het dus gebeuren en we maakten om 10 uur onze opwachting bij het kantoor van de Inspecteur van de Kinderbescherming. Mr. Thomas en Okello, Paul en ik, best zenuwachtig, want er zou veel van afhangen. Maar hij was er nog niet (“is coming”) en behalve wij, zat er een hele rij, een vrouw zelfs al van 07.00 uur die ochtend. Vele malen gebeld en steeds hetzelfde antwoord: hij komt er aan. Het werd 11 en het werd 12. En al die tijd doen alle medewerkers niets (de krant lezen) en werd de rij wachtenden alsmaar groter.
Eindelijk om 12.15 arriveerde de big man en om 12.45 werden we zijn kantoor ingelaten. Waar we een stortvloed (nou ja, zo vloeiend ging het niet want de man stottert enorm) van adviezen en vragen kregen, maar uiteindelijk zijn fiat. We moesten nog wel wat dingen regelen (copieen maken van stukken die hij allang had) en een order kopen (!) zodat we dan officieel bij hem in de kast kwamen te staan. Natuurlijk vroeg hij tussendoor aan Mr. Okello of het geld er ook was en toen hij die verzekering kreeg gaf hij zijn bureau de opdracht ‘alle medewerking te verlenen’. Een geweldige stap vooruit en als nu de Gezondheidsinspecteur nog geweest is, is alles in orde en kunnen we de jongens rekruteren. Gefeliciteerd.

Als eerste kandidaat hebben we Najibu weer in het programma opgenomen. Met veel spijt, heeft hij belooft het echt opnieuw te willen proberen en die kans willen we hem ook geven. Zeker nu hij zich deze week aan wat opdrachten gehouden heeft en o.a. geholpen heeft met kaarsen maken.
Dinsdag goed bijgekletst met Anneke in Flavours en een aantal zaken in de stad geregeld én de bouwtekeningen opgehaald. Een serie indrukwekkende blauwdrukken en het ziet er veelbelovend uit. Ook de aanvragen voor de bouwvergunning zaten erbij. Gefeliciteerd.

Woensdag een artikeltje geschreven over de vrouwen van Soweto en het maken van de sieraden en die dag en de dagen er na een aantal filmpjes op You Tube gezet (zie aldaar onder willemenpaul, maar er volgen er nog meer). Diezelfde dag is de bus voorzien van een nieuwe voorruit – eindelijk – en zijn de jongens begonnen met het uitplanten van nieuw gras. Sprietje voor sprietje, maar over een paar weken is het al een heus gazon, dankzij de regelmatige regenbuien.

Polla inspecteert de ruit

Bashir (broertje van..) en Bakali zetten de sprietjes uit

Bakali, Bashid, Jacob en Robert 

de voortuin nu

Donderdag voor het eerst sinds 7 weken weer zelf achter het stuur gekropen. Gefeliciteerd. Op weg naar Kampala om de eerste stap te zetten naar de registratie als NGO en onze special pas in ontvangst te nemen? Het eerste gesprek verliep uiterst plezierig maar het gaat nog een hoop papierwerk kosten. De special pas was er nog niet....om 16.00 uur wellicht.
We zijn maar even gaan lunchen in het park in Kampala en het er toch maar op te wagen. En ja hoor: om 16.00 stond een juffrouw met onze paspoorten al bij de ingang. Gefeliciteerd. We hebben nu een voorlopige verblijfsvergunning tot 24 oktober en in die tijd moet de NGO-status geregeld zijn.

Nog net voor de avondspits Kampala uit en tegen 18.00 uur waren we in Entebbe, waar Jeroen uitgerust van de safari op ons wachtte. Die avond lekker gegeten en om 01.00 naar het vliegveld om Jeroen af te zetten. Leek voorspoedig te gaan, maar we wachten altijd even tot de bezoekers de incheckbalie hebben bereikt. Die bereikte Jeroen niet en we zagen hem hopeloos gebaren. Bleek dat hij de dag tevoren het vliegtuig had moeten hebben. Met z’n allen slecht gekeken. Pogingen hem alsnog op die vlucht te krijgen, liepen op niets uit. Het vliegtuig zat vol, maar voor 500 $ was er nog plek in de Businessclass. Terwijl we dat geld bij elkaar aan het rapen waren, sloot het systeem en zat er niets anders op dan de volgende dag in Kampala een nieuwe vlucht te boeken!

Om 04.00 uur naar bed en de volgende morgen naar Kampala. Er was pas een vlucht op dinsdagmorgen, maar hij kon voor $ 300 een nieuw ticket kopen. Hij blij (?) en onze koffer bleek ook terecht. Gefeliciteerd.
Snel nog even boodschappen gedaan en we waren om half zes weer thuis. Moe maar met een grootdeels voldaan gevoel.

De volgende morgen is Paul met de groep jongeren uit Capelle aan de IJssel (die hij die week al eerder had verwelkomd) op  ‘City-tour’ geweest en diezelfde middag naar Kimasa, waar ze de projecten bekeken hebben en onder de indruk waren van wat er in de wijk gebeurd is en te gebeuren staat. Dat werd beloond met een cheque van 3.000.000 UGS. Gefeliciteerd.





Terecht een feestweekje, dus al baalde Jeroen behoorlijk. Maar hij heeft een prima safari gehad en probeert nu van zijn verlengde vakantie te genieten.

Tussendoor wat rapportjes geschreven en het lijkt nu allemaal toch wat meer perspectief te krijgen. Dat geldt ook voor mijn rug. Af en toe nog wat pijnscheuten maar dat wordt steeds minder.
Het boek van Nicci French uit en de eerste 150 bladzijden verzwolgen van ‘Bonita Avenue’ van Peter Buwalda: een meesterwerk!

De komende week achter de bouwvergunning aan, bij aannemers offertes aanvragen, het huisje in Makenke regelen en aan de NGO-papieren werken. Of het weer een feestweek wordt....?