EPATAKA IBORO

Dood konijn.

Bij elke nieuwbouw heb je een aanloopfase, waarbij er iets mis gaat. Dus ook, bij de buitenwoning voor de konijnen. Net niet goed op de grond gedrukt en in de nacht van zondag op maandag nam er een de poten. Geruisloos, zou je denken. Maar niet voor Polla, die er graag zijn nachtelijke waakplaats voor verliet en een flinke run door de tuin en....het konijn was dood.

Geen ramp, denk je dan. Eten we een paar weken eerder het geplande maal en Paul maakt met Bakali de afspraak dat hij het die dag zou slachten. Toen we aan het eind van de middag nog geen vel aan de draad hadden gezien, toch maar eens vragen. “Het konijn? Begraven”. “Waarom?” “ Het was dood”. Moslims slachten alleen wat ze zelf gedood hebben. Volgende keer beter, en dat gaat er zeker van komen, want nu alle langoren buiten zitten wordt er gefokt bij het leven. Hoop voor de toekomst.

Overigens ook de eerste nieuwe kuikentjes en een van de hennen zit op twee eendeneieren. Wie weet. Verder groeit de kool als kool, de eerste snijbiet uit eigen tuin en er zijn volop snijbonen en paprik’s. Tot zover het land-en tuin- en veeteeltbouwnieuws voor deze week.

Dinsdag een belangrijke CBO-vergadering, waarin alle informele besluiten van de afgelopen weken bekrachtigd moesten worden. De statuten van de NGO getekend, Thomas benoemd tot voorzitter, Josephine tot secretaris en Willem tot penningmeester. Alle rapporten goedgekeurd, maar nu moest er nog (op aanraden van Alex, onze adviseur) een ‘Memorandum Of Understanding’ (een samenwerkingsovereenkomst met het Bestuur in Nederland komen. Dat is een hoop bla-bla en een herhaling van wat al in vele papieren staat, maar hier zijn ze er gek op! Omdat ik er al meerdere gemaakt heb, was dat niet zo’n klus en het lag nog dezelfde avond bij het Bestuur in Nederland op tafel. Die hadden echter de nieuwe Statuten nog niet gezien, dus...

Woensdag opnieuw naar het Districtskantoor met de stukken die ze de vorige keer gevraagd hadden. Nee, maar er was ook nog een aanvraagformulier en nu moest alles in 3-voud en in drie mappen én voorzien van een stempel. Die hebben we niet en dus ergens langs de kant van de weg laten maken. Keurig met de hand de letters en de bok uitgesneden. Bij Flavours de zaakjes ingevuld en in mappen gedaan en weer terug. Nu zou het in orde komen: vrijdagmorgen.

Donderdag kwam de MOU uit Nederland, keurig ondertekend en heb ik alles definitief geordend voor Kampala. Als vrijdag de stukken van Jinja getekend zijn, zouden we begin volgende week naar Kampala kunnen.

Vrijdag: 10 uur weer bij de Districtscommissaris op de stoep. Hij was er nog niet. Wachten. “Komt hij nog vandaag?” “Nee, waarschijnlijk niet, want de president is in de stad”. Zou ze dat woensdag al niet geweten hebben?

We besluiten enkele persoonlijke vrienden te benaderen in het weekend en dan gaan we het dinsdag opnieuw proberen.

Paul is de hele week in de weer geweest met de jongens. Ze zijn keurig – wel een dag te laat – terug gekeerd van om hun verblijf in de dorpen om IDI te vieren. Ze waren weer blij terug te zijn en gaan nu een buitenkeuken bouwen en ze willen bloemen in de tuin. Paul heeft met John en Adam een flink gesprek gevoerd over hun schoolresultaten. We hadden de rapporten nog niet gezien, maar de resultaten zijn ‘poor’. Ook Bashir (het broertje van Bakali) heeft er niets van gebakken en het niveau is waarschijnlijk toch te hoog voor hem. We gaan proberen of hij als nog kan overstappen naar een Technische School.

De maatschappelijk werkers van CRO (een Opvangcentrum voor straatjongens) hebben een bezoek gebracht aan het huisje en waren erg enthousiast. Het zou erg fijn zijn als zij de jongens selecteren en daarmee ook medeverantwoordelijk worden. Dat willen ze ook wel, maar dan moet er eerst.....? Een ‘Memorandum of Understanding’ opgesteld worden! Maar zij zullen het concept maken. We wachten maar weer af.

Vrijdag was de laatste werkdag van Jacob. Hij heeft het hele huis nog eens gedweild en die middag met hem financiële afspraken gemaakt over de financiering van zijn studie. Ook afspraken met een vriend van hem, die de komende maanden de zorg voor de varkens gaat overnemen. Een laatste foto in de tuin, met de enige al bloeiende gladiool. Hij heeft de afgelopen 4 jaar toch meerdere malen de vierdaagse gelopen in en rond ons huis. Wat zal het volgende week anders zijn. En nog geen zicht op een opvolg(st)er, wel ideetjes (plan A).

Ik was nog nooit bij de varkens geweest. Zelfs de biggetjes ken ik alleen van de film. Maar nu Jacob het alsmaar had over ‘ons project’ en we bij de Bierbrouwerij (waar we de gierstafval halen als varkensvoer) bleken geregistreerd te zijn als “KisoBOKa-farm’, moest ik toch maar eens gaan kijken.

Jacob en de gladiool

Afwas hulp al gevonden

Zondag op weg naar Gaby om wat te drinken en te eten en plan A te bespreken, de ‘KisoBOKa-farm’ bezocht. Een echt Afrikaans hok op poten, waar nu 16 varkens huizen, 6 van ons en 10 van Jacob, waarvan 4 van zijn vrouw. Netjes verzorgd en ik schat in dat we er in de weken voor kerst wel een paar kunnen slachten.

Met Gaby besproken een van haar huishoudelijke krachten over te nemen om Jacob te vervangen. Een van hen had ons al eens stiekem gevraagd of we geen werk voor haar hadden. Gaby was meteen enthousiast, want ze heeft er eigenlijk te veel (4 meiden voor het huishouden). Ze gaat het bespreken en dan horen we spoedig.

Gisteren geen stroom, maar wel zon. Lekker in de tuin gezeten met een boek. Onder onze eigen palmboom. Net vakantie. Na ‘Mosselstrand’, begonnen aan ‘Boven is het stil’, van Gerbrand Bakker, een Hollandse roman in stellige zinnen over een tegen-zijn-zin boer, die de strijd om de zin van het leven uitvecht met zijn stervende vader. Had het in 4 avonden uit. Na weer een familiedrama, nu een thriller ter hand genomen: ‘De verdwenen Jozef’ van Elizabeth George. Spannend, maar ik ben pas 100 bladzijden op weg.

Na deze boekentip, nog een filmtip. Genoten en ontroerd door “War Horse’, een oorlogsverhaal waarin een paard de hoofdrol speelt. Prachtig!

En het laatste nieuws: Paul zijn krukas brak af, goddank net toen hij – langzaam – door de stad reed. Dus dichtbij de garage. Ze hebben er 3 dagen overgedaan een nieuwe te vinden, maar hij toert weer rond.

Ook vandaag geen stroom d.w.z. tot 16.00 uur. Toen was er weer ‘een beetje’: de ijskast slaat nog niet aan, de waterkoker doet het nog niet, de radio blijft stil en internet is te ver. Wanneer deze blog dus de lucht in gaat?
NU DUS!