maandag 27 januari 2014

KIP MET MIEREN


Goed nieuws 1
Bedankt voor de reacties en felicitaties op de 100ste Blog en waarschijnlijk maken we de volgende 100 wel vol. Eergisteren het vernieuwde NGO-certificaat in handen gekregen. Voor 3 jaar! Daaraan gekoppeld hopen we dan ook voor die periode een verblijfsvergunning te krijgen. Het certificaat was al in november afgegeven. Waarom we er zo lang op hebben moeten wachten, is een van de vele raadsels van dit land.

Goed nieuws 2
Ging aan het eerdere vooraf: de terugkeer van Paul uit de kliniek. Na die nacht nog 2 dips te hebben gehad, stond hij de volgende al buiten te wachten. We zouden met Lies, Frans en Francien naar het Centrum gaan en ‘als hij zich goed voelde’, ging hij mee. Natuurlijk ging hij mee en de jongens waren erg blij hem weer te zien. We hebben daarna nog wat dingen in de stad afgehandeld en we hopen dat we voorlopig even door de muggen met rust gelaten worden.

Goed nieuws 3
We hebben een nieuwe auto. Hetzelfde merk, een paar jaar jonger en, naar het lijkt, in een betere conditie. De oude werd echt oud en vooral de startproblemen, bijna iedere ochtend, waren vreselijk irritant. Nu moeten we hem nog kwijt zien te raken, maar dit soort busjes zijn erg geliefd en zeker de manuele uitvoering. De meesten zijn ‘automaten’ (die van ons nu dus ook). Auto’s in Uganda hebben veel te lijden van de slechte wegen, worden slecht onderhouden, behalve de wasbeurten en zijn stukken duurder dan in Nederland. De onderstaande bus is 30 (!) jaar oud en kost dan toch nog zo’n € 5000. Maar we hopen er weer een paar jaar mee vooruit te kunnen en dan is het een goede investering.

de nieuwe auto



de keuken - meer fotos op de website


Goed nieuws 4
Het gaat goed met de bouw en het vrijwilligershuisje is officieel (door Francien) in gebruik genomen.Ofschoon er nog geen stroom is, is ze er toch ingetrokken, nadat Bakali de keuken keurig betegeld had en eindelijk de matrassen klaar waren. Die moesten op maat gemaakt worden omdat de bedden aan de wand (die deels rond) aangebouwd is. Maar Umeme – die voor de elektriciteit moet zorgen – heeft beloofd dat ze vandaag of maandag de palen komen zetten. Dat hebben ze al 10 keer eerder beloofd, maar eens moet het toch gebeuren.
Zou heel fijn zijn, want maandag komt de 2de vrijwilligster aan en ook die gaat in Makenke wonen. Beide dames helpen Paul met de jongens, maar we zijn ook gestart met andere activiteiten in de wijk. Zo zijn er volgende week ‘Miss Makenke Verkiezingen’en de week erop een voetbaltournooi – ook voor dames. En de scholen beginnen deze week weer, de crèche gaat weer open en we kunnen in de grote ronde hut de eerste cursussen starten.
We hebben met de aannemer nieuwe contracten gesloten en over 3 weken moeten de kantoren klaar zijn, de muur moet afgewerkt zijn en de poort geplaatst. We gaan dan door met de vloeren in de grote hal en de dakconstructie. Dat kan nog even duren en die tijd hebben we ook nodig om de dakpannen te laten drogen. Die worden in eigen beheer gemaakt (zonder ze te bakken) maar dat duurt dus wat langer (iets waar je in dit land wel aan went).

Goed nieuws 5
Het gaat goed met de jongens en ze houden zich goed aan het programma.Salim, een jongen die we eerder hadden weggestuurd, is weer terug. Hij is het leven op straat, waar hij weer terecht was gekomen, nu echt zat en hij kwam echt smeken om terug te mogen. We geloven in zijn goede bedoelingen (kom je in dit land ook ver mee) en tot nu is hij erg attent.
Paul heeft met Roland zijn dorp bezocht, waar hij weggelopen is vanwege zijn stiefvader. Die is vaak in de stad, dus moeder vroeg of hij dan tussen door nog eens op bezoek zou komen. Toch een stapje verder.
Paul is beginnen Richard te betrekken bij het maken van ‘scrab’-art en zijn eerste producten zijn klaar. Morgen is er een soort ‘Farmers-markt’bij Flavours en daar wordt deze art ook aangeboden. Naast de kaarsen en de kralen van de vrouwen van Soweto. Nu maar hopen op kopers. Van de verkoop in Kampala hebben we toch mooi de kerst voor de jongens kunnen betalen en als we nu eens alles zouden verkopen, zouden we zo’n 3 maanden het huisje kunnen runnen.
De andere jongens maken zich op voor het nieuwe schooljaar. Waiswa kwam berooid van zijn dorp terug. Hij was naar het dorp gegaan voor de begrafenis van zijn oma, maar die was inmiddels naar een ander dorp gebracht. Dus voor Waiswa dubbele reiskosten. Om terug te komen naar Jinja, had hij al zijn kleren verkocht.
Fred -  die tijdelijk bij Bakali woont en deze week werd getroffen door een heftige malaria – weet nog niet wat hij gaat doen. De uitslag van zijn examens, komen pas in de loop van februari en dan kunnen we gaan kijken waar hij zijn opleiding (tot automonteur) kan voortzetten.  Ook voor John weten we het nog niet, want hij heeft deze klas ( 6de klas lagere school) nu 2 x gedaan, maar is weer niet ‘over’’. Wellicht toch te veel gevraagd?

Goed nieuws 6
Ondanks veel internet- en stroomstoringen, deze week mijn financiële administratie afgewerkt en kunnen opsturen naar de accountant. De komende week nog de roerende en onroerende zaken (en dat worden er steeds meer) in kaart brengen en dan is die klus voorlopig geklaard. Maar dan snel aan het ‘fondsen werven’, want van de lopende zaken is nog maar 50% gedekt.
De voorlaatste week was Mirabu op vakantie; haar moeder opzoeken in het dorp. Alleen moeten koken, maar afgelopen week weer samen met Mirabu. Soms kan ze dat geheel zelfstandig, maar met nieuwe gerechten, heeft ze toch graag dat ik er bij blijf. Deze week een nieuw gerecht: een vispastei en ik had in de supermarkt een blikje garnalen ontdekt. Had ze dus nog nooit gezien en ze dacht dat het mieren waren!
In bepaalde periodes zijn er opeens heel veel vliegende mieren. Vooral tegen de avond als de lampen aangaan. Mensen komen dan overal vandaan met potjes en zakken om die beesten te vangen. Al fladderend rond de lampen, verliezen ze hun vleugels en ze zijn zo’n 2-3 cm lang en ½ dik. Die worden dan even in de olie gebakken en dat is een heuse lekkernij (vind ik ook).
Dat ze dus op die gedachte kwam, is zo gek nog niet. Maar het idee van vis met mieren.......

de echte ibis
Het gaat overigens goed met de konijnen, de geiten en de kippen en we krijgen steeds vaker bezoek van prachtige, grote ibissen. Tot Castor en Polla ze in de gaten krijgen. Dan vliegen ze luid schaterend weg. Echt een knallend ‘ha-ha-ha’.
Ze hebben nu (tijdelijk) gezelschap gekregen.
de art ibis

Laatste nieuws
Gisteren geen internet, dus de blog niet kunnen plaatsen. Vanmorgen het goede nieuws: UMEME is gearriveerd met de electriciteitspalen. Licht in vooruitzicht!



maandag 13 januari 2014

Blog 100


Al dertien dagen – al honderd blogs


Ongeluksgetal?

Al  13 dagen in het nieuwe jaar, dat zo voorspoedig begon. Maar vandaag een vervelende wending: Paul is in het ziekenhuisje opgenomen met malaria. Het kwam afgelopen zaterdag voelde hij zich niet lekker en we zijn naar de kliniek gereden om te testen: raak. Normaal krijg je dan een prik, die 3 dagen herhaald moet worden en meestal voel je je na de 2de prik al een stuk beter. Paul zelfs na de 1ste en we hebben een leuke middag doorgebracht met Lies en Frans, die een paar dagen op bezoek zijn en met Francien, de nieuwe vrijwilligster die vrijdag jl. arriveerde. Gisteren lekker uit eten.
Maar vanmorgen voelde hij zich weer slap en misselijk. We moesten toch naar de kliniek voor de 3de prik, maar de dokter die de uitslagen nog eens bekeek, stelde vast dat een dergelijke hoge graad niet met spuiten te bestrijden is. Dus was het advies: “Aan de drip”, een kinine-oplossing en doorgaans een effectieve oplossing. Ik heb sinds mijn behandeling daarmee, in mei, geen last meer van malaria gehad. Afkloppen.
Paul moet tot morgenmiddag in het ziekenhuisje blijven en we gaan er van uit dat hij dan weer vrolijk rondhuppelt. Maar hij is ook een jaartje ouder....of gewoon de verkeerde datum!

Nieuwe jaar.
We hebben genoten van de paar vrije dagen rond Paul zijn verjaardag. In een heerlijk resort op nog geen half uur van Jinja. Een prachtig uitzicht op de Nijl en wat vroeger de Bujagali Falls waren. Maar door de aanleg van de nieuwe dam zijn de falls (heerlijke plek voor rafters) verdwenen. Nu heet het Bujagali Lake en we hebben de eerste waterskiërs waargenomen.
Maar veel activiteiten van voorheen zijn verdwenen en daarmee ook de vele kleine commerciële activiteiten (eettentjes, barretjes, souvenirwinkeltjes) die de plek zo levendig maakten.
Maar we kwamen voor onze rust en hebben genoten met een boek aan het zwembad en goed eten en drinken. Zo Paul zijn nieuwe jaar ingestapt en het mooiste verjaardagscadeau, kreeg hij van Bakali. De avond voor ons vertrek, zondagavond, kwam hij aanzetten met 2 kleine, schattige konijntjes. Netjes in een doos met bovenop een strookje van 20 cm cadeaupapier. Echt ontroerend: Paul kreeg de tranen in zijn ogen.
Ook alle anderen: bedankt voor jullie verjaardagspost!

Uitzicht en zonsondergang vanaf ons huisje


Runnen en meeten.
De dagen daarvoor hebben we een druk programma afgewerkt. Paul is naar het dorp van Sadam geweest, een jongen die enkele maanden in ons huisje in Makenke heeft gewoond, maar teruggeplaatst is naar zijn eigen dorp. Het gaat goed met hem, al zou hij wel nog wel weer naar Makenke terug willen.
Daar gaat ook alles goed. Fred gaat deze week naar zijn moeder en tante in Entebbe, voor een paar weken vakantie daar en hij wil graag hier zijn lagere school afmaken.
De andere Fred is naar zijn moeder geweest. Hij heeft daar o.m. een nieuw dak op het hutje van zijn moeder geplaatst (met dank aan het KisoBOKa hulpfonds) en hij woont nu weer hier, bij Bakali, in afwachting van zijn examenresultaten. Dan kunnen we verdere plannen maken.
Waiswa moest onverwacht ook naar zijn dorp omdat zijn oma gestorven was. Hij heeft zijn terugkeer al een paar keer uitgesteld.
En dan de ‘Nieuwsjaar Run’, uitgesteld van Nieuwjaar naar de 4de vanwege het sterven van een lokale leider. Er waren bij de eerste run (voor de vrouwen) 15 deelneemsters. In hun lange rokken en op blote voeten, renden ze de 3-4 km vol overgave. Aangemoedigd door tientallen andere vrouwen, die er volgende keer allemaal bij wilden zijn.
Ook bij de mannen 15 deelnemers en daar ging het er nog fanatieker aan toe! Ze waren erg blij met de prijzen en we hadden voor de winnaars echte medailles, waar ze apetrots op waren. Voor herhaling vatbaar en ze wilden wel meer van dit soort sportevenementen. Gaan we zeker doen. Foto’s en verslag: zie website.
De dag daarna (op zondag) hadden we weer een ontmoeting met de lokale leiders en we hebben daarmee in-officieel de nieuwe ontmoetingsruimte in gebruik genomen. Behalve een hele lijst van dingen die ze wilden dat ‘KisoBOKa’ging doen, was het opvallend dat ze elkaar ook aanspraken op wat ze wel of niet gedaan hadden.
We hebben afgesproken dat ze nu eerst onderling plannen gaan maken en dat wordt dan het uitgangspunt voor een ontwikkelingsplan voor de wijk.
Tussendoor enkele voorstellen voor het bestuur in Nederland geschreven en voor het bestuur hier en daarmee vliegen de dagen om.

En tussendoor tijd om met Polla te knuffellen

Het centrum.
Daarbij zal het KisoBOKa Centrum een belangrijke rol spelen. Na de vakanties is er nog niet veel gebeurd. We hebben een goed gesprek met de aannemer gehad en contracten opgesteld dat binnen 5 weken de kantoorruimtes opgeleverd zullen zijn en de buitenmuren afgebouwd.
De meeste fondsen hebben positief gereageerd op ons tussenrapport, dus de grote hal kan ook in de komende maanden afgebouwd worden. En dan kunnen de activiteiten echt starten.
Een aantal activiteiten kunnen, hopen we, al eerder starten en we zijn blij dat deze en volgende maand vrijwilligers komen om ons daarbij te assisteren. De eerste Francien) is afgelopen vrijdag aangekomen en is nog bezig met ons introductie-programma, dat wat vertraagd wordt door de ziekte van Paul. Ze had wat lekkere Hollandse kaasjes bij zich en heel veel spulletjes voor de kinderen. Erg leuk.'
Haar ervaringen zijn te vinden op haar blog: Frenchine.gaatverweg.nl, ook te bereiken via onze website.

Huiselijk nieuws.
We hebben een forse scheur in de achterwand ontdekt, maar het huis staat zeker nog niet op instorten. De huiseigenaar heeft al een ingenieur gestuurd om te kijken wat er aan gedaan kan worden.
Jacob heeft hard gewerkt in de tuin en, dankzij de buitjes die af en toe vallen, komt er behoorlijk wat op.
We hebben dus 2 nieuwe konijntjes, maar een paar dagen geleden, werd een van de kuikens, voor mijn ogen, door een sperwer , de lucht ingevlogen. Ze was uit de kooi ontsnapt en dus ook aan het toezicht van de haan en andere kippen. Op hun lawaai kwam ik af....te laat.
We hebben nog geen nieuwe auto maar wel heb ik weer 2 boeken ‘verslonden’: ‘HhhH’, Himmlers hersens heten Heydrich van Laurent Binet. Een schitterende en spannende roman  over een bizarre geschiedenis. En daarna een oude ‘klassieker’: ‘De vriendschap’van Connie Palmen: ze zeggen ‘een meisjesboek’, maar ook voor mannen herkenbare typeringen over liefde en afhankelijkheid.
Nu snel de keuken in, want Paul komt thuis eten. Hij zal wel niet veel lusten, maar ‘Oma’s tomatensoep’ gaat er altijd wel in. Daarna gaat hij terug naar de kliniek voor de 2de en 3de drip.

En tenslotte: trots op de honderdste blog en op naar de tweehonderdste!
Bedankt voor jullie reacties.



donderdag 2 januari 2014

Blog 99
ACHTDUIZENDZEVENHONDERDENZESTIG

De dagen voor kerst

Maandag voor de kerst is Paul met de drie jongens de stad in geweest, nieuwe kleren kopen. Omdat we wat geld verdiend hadden met de verkoop van Paul’s scrabkunst in Kampala, hadden we besloten een deel daarvan de besteden aan de kerst voor de jongens.
Ze weten precies waar ze de goedkoopste broeken en bloesjes en hemdjes hebben en voor nog geen tientje de man, staken ze zich helemaal in het (tweedehands) nieuw. Daarna gingen ze Makenke rond om zich te laten zien.
In de middag zijn Paul en ik de stad in geweest om wat inkopen te doen voor de kerstdagen.
De volgende morgen startte de auto weer eens niet en we overwegen nu toch maar weer een nieuwe te kopen. Vooral nu we op deze een bod hebben gekregen dat de aanschafprijs overtreft. We kijken wel of er de komende weken iets op ons pad komt.
De dag voor de kerst regende het, maar dat was goed voor de tuin. Gewerkt aan de financiële afwikkeling van de bouw.

Kerst

De dag begon bewolkt en dat zou een domper geven op de beloofde zwempartij. Maar tegen de middag klaarde het op. De jongens genoten van het zwemmen, van het eten en het uitstapje naar het Victoriameer. Terug in Makenke heeft Paul nog voor ze gekookt (macaroni, met groente en gehakt) en ze hadden ‘een geweldige kerst’. ‘
Ik was alleen thuis en wat gepuzzeld en gelezen (begonnen aan ‘Stoner’) en tussendoor wat aan het eten gedaan. We zouden – in de hoop dat er stroom zou zijn – allerlei lekkere dingen op de bakplaat doen, dus de voorbereiding was vooral snijwerk. Paul was tegen zessen thuis en we hebben gezellig gegeten en ’s avonds twee afleveringen van ‘Borgen’gekeken. Het tweede seizoen uit.
De volgende morgen allebei lekker met een boek in de zon en we hadden nog genoeg voor een tweede rondje bakplaat. Aan het derde seizoen van ‘Borgen’begonnen.
Op vrijdag was Bakali terug en samen met Paul en Jacob is er een hoop werk verzet in de tuin. We hebben wat nieuwe planten gekocht voor in de bakken en het ziet er nu weer fleurig uit.
‘Stoner’uitgelezen. Een geweldig maar somber boek over een man die leeft van zijn vak (de litteratuur) maar vergeet van het leven te genieten. Of het gewoon niet kan. Prachtig taalgebruik.

De dagen voor 2014

Paul is toch even in Makenke gaan kijken, hoewel we officieel vakantie hebben en daar was alles oké. Ik heb me aan een nieuwe nieuwsbrief gewijd en me bezig gehouden met koken en wat huiselijke klusjes.
Die maandag was onze vakantie om (we hebben nog een paar dagen volgende week) en dus Paul naar Makenke en ik me weer op het bouwrapport gestort. De financiële afhandeling (tot eind september) afgerond en daaruit blijkt dat het toch allemaal veel duurder wordt dan we gehoopt hadden. Dat betekent dat – als we aanvullende fondsen vinden – toch nog wel even aan het bouwen blijven. Maar zonder haast.
Oudejaarsdag kon ik het toch niet laten met Mirabu oliebollen te bakken en dat is uitstekend gegaan. Lekker buiten, zodat je niet dagenlang die stank in huis had. Een dertigtal prima bollen en met de ‘icing sugur’ leken ze zo uit de  ‘Allerhande’ te komen. De laatste voorbereidingen getroffen voor de run in Makenke.

Rond tienen naar Gaby, die op zo’n 800 meter van ons vandaan woont, aan het Victoriameer. Daar waren ook nog wat andere gasten, o.a. Alba. Patrick, de man van Gaby had een kampvuur aangelegd en daar hebben we onder een geweldig, natuurlijk vuurwerk van sterren, de uren afgeteld op muziek van de Beatles. Ze hebben genoten van de oliebollen. Alba vertelde dat ze die in Italië met Carnaval eten.




Gillende keukenmeiden

Om 12 uur was er champagne en van die knetterende kerststerretjes. Daarmee renden en gilden de keukenhulpjes van Gaby door de tuin en dat was stukken vermakelijker dan de onberekenbare krengetjes die bij ons door de straten gieren. We hebben het nieuwe jaar, dus op passende wijze verwelkomd. Geen voornemens gemaakt. Niet de balans opgemaakt van het afgelopen jaar, maar we hebben deze dagen wel genoten van het samen hier zijn. Van het leven wat we leiden, waarin we onze ruzies en onhebbelijkheden smoren in de jaren dat we elkaar verdragen en verrijken. De rente in liefde neemt toe.

Nieuwjaar

We hadden een ‘KisoBOKa-Kimasa-run’ uitgeschreven in Makenke. Een parcours van zo’n 2-3 kilometer en er zou een eerste run zijn voor de vrouwen, een tweede voor de mannen. We wisten dat er heel wat mensen uit de wijk op de hoogte waren (we hadden affiches opgehangen) maar geen idee hoeveel er zouden komen. We rekenden op 30 – 40 man/vrouw.
De eerste run zou om 10.00 uur starten, dus weinig uitslapen.
Toen Paul er aankwam was er NIEMAND bij de poort van het bouwterrein, de start en finish van de run. Maar al snel werd Paul op de hoogte gebracht waar ze allemaal waren. Die nacht bleek een van de lokale leiders te zijn gestorven (aan aids en drank) en ze zaten allemaal rouwend in en rond zijn huisje. Ze excuseerden zich dat onder deze omstandigheden de run niet door kon gaan. Natuurlijk niet. Er was rond het huisje veel paniek, want niemand wist de pincode van de man (ook zijn vrouw niet) en dus was er geen geld om de begrafenis te regelen. En hoe moest het nu verder? Paul werd uitgenodigd mee te denken en te helpen. Hij had niet veel geld bij zich. Alleen het ‘prijzengeld’voor de run (20.000 UGS only). Dat heeft hij maar bijgedragen. Ook de anderen droegen bij en zo was er geld om ergens diesel te gaan kopen, om de man te kunnen vervoeren naar zijn dorp, in Karamojoland. Paul bood aan dat wel in de stad te gaan halen. Dat werd erg op prijs gesteld: “Now you are ‘mutaka’, member of our community.
Met een mooiere eretitel kun je toch niet thuis komen en het nieuwe jaar beginnen.
Laat in de middag kwam hij thuis en we zijn zo op een rustige wijze het nieuwe jaar instapt.

Vanmorgen nieuwe werkroosters gemaakt voor het ‘management-team’, werkbespreking met Fosca, Thomas gepord dat hij toch eens achter de stroom in Makenke aangaat en verder gewerkt aan het inhoudelijke rapport over de bouw. De aannemer gevraagd maandag het werk te hervatten en zo ligt alles weer op schema.
De run is verplaatst naar as. zaterdag en er schijnt veel belangstelling voor de bestaan.
Zondag hebben we weer een bijeenkomst met de lokale leiders in de ontmoetingsruimte van ons Centrum en maandag gaan we er een paar dagen tussen uit, om in de buurt van Bugugali Falls rustig Paul zijn verjaardag te vieren. We kijken er naar uit en ook naar de achtduizendzevenhonderdenzestig uren die we gekregen hebben om er weer iets moois van te maken.
Bedankt voor de wensen die we ontvingen en voor allemaal: VAN HETZELFDE!