Twee werelden

Donderdag 15 september 2011

Twee werelden.

Weinig aan Uganda gedacht deze weken en dat is een goed teken. Even afstand nemen en de boel daar de boel laten. Maar je begrijpt wel weer beter waarom je het daar zo naar je zin hebt. Hier hol je echt van de ene afspraak naar de ander. Gisteren: 10.00 uur tandarts, 10.30 Fred koffer ophalen, 11.00 Verzekeringsagent over het afkopen van lijfrente (in Mook), 12. 00 evaluatie groepsreis Fairweggistan (in Nijmegen), 14.00 afspraak dokter (gewoon effe alles checken), 15.00 koffers voor de tentoonstelling ophalen, tussen door boodschappen en dan om 18.00 lekker eten bij Edwin en Linda (Belgisch konijn in het zuur, heerlijk!).

En de dag daarvoor hadden we ook zo’n dag en vandaag idem. En dan morgen naar Zaandijk om de tentoonstelling in te richten; zaterdagmorgen een welkomceremonie/doop begeleiden in Overveen en dan de opening van de tentoonstelling en dan maandagochtend om 04.00 uur in de morgen...naar Cyprus.

Wat leven we dan in Uganda meer op het klimaat en de waan van de dag en dat is toch stukken prettiger. Niet dat het hier vervelend is, maar je moet echt een knop omzetten en ik moet zeggen dat dat ons aardig lukt.

Inmiddels is er wat meer duidelijkheid over een contract daar en dat gaan we zelf organiseren. We hebben de mogelijkheid Paul een contract aan te bieden bij de KisoBOKa CBO en dan kunnen een hoop van de voorzieningen, die we nu hadden/hebben gewoon voortgezet worden. Een geruststellende gedachte. Bovendien geeft het de mogelijkheid dat we ook echt aan de dingen die we belangrijk vinden, prioriteit kunnen geven. Ziet er dus goed uit, maar we moeten nog wel het een en ander regelen....

We hebben al wat vrienden en bekenden bezocht en dat zal ook in de komende tijd nog wel gebeuren. Komende week even niet, maar daarna nog volop kansen. Je merkt wel dat de kloof tussen onze werelden groter wordt. Mensen zijn volop bezig zijn met de crisis, maar dat is toch vooral verbaal. Want ondertussen zitten de vakantieparken hartstikke vol, puilen de winkels uit, zie je bijna nergens meer een gewone tv en barst het van de nieuwe auto’s. In Uganda wordt over de crisis (en die is dan toch nog wel een graadje erger) niet gesproken, maar is hij (of zij?) zichtbaar: minder aanvoer op de markt en in de winkels, mensen moeten hun radio of tv verkopen in ruil voor eten en vakantie? Alle schooljeugd wordt naar de dorpen teruggeroepen om op het land te werken, zodat er wellicht over enkele maanden weer wat te eten is.

Vaak is het lastig je tussen die twee werelden te bevinden en we kunnen voor ons zelf maar één keuze maken, die goed voelt: NU zijn we hier en leven we het leven zoals het hier op ons af komt. STRAKS zal het wel weer anders zijn en dan gaat de knop wel weer om.

Zoals jullie zien is de blog opgeleukt. Heel veel dank aan Jochem, die voor deze aanpassing zorgde. Voor tips en aanvullingen, houden we ons aanbevolen.