EPATAKA IBORO

Houd er de moed maar in

Het schrijven van deze blog een paar keer uit moeten stellen. Eerst voor de Nieuwsbrief, die jullie inmiddels ontvangen hebben. Is iedereen weer op de hoogte van de ontwikkelingen hier. Vervolgens door eindeloos gezeur op de bank : er komt geen geld uit de machine, de printer doet het niet en na een half uur in de rij te hebben gestaan voor het loket: “We don’t have power!”. Ben je dus een paar uur verder.

En vandaag? Na 3 keer de verzekering te hebben gehad dat alle papieren voor de werkvergunning in orde waren, kreeg Josephine vandaag te horen dat we toch ‘een bewijs van goed gedrag’ nodig hebben. Terwijl onze aanvraag vrijdag in de Commissie zou komen! En dan een hele uitzoekerij waar je in Nederland zo’n VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) kunt krijgen en weer een papiervloed. En nu maar weer afwachten. Het zou 4 weken duren. Volgende week loopt onze ‘special pass’ af: we houden de moed er in.

Dat dacht ik ook met m’n been: ouderdom en keep om moving. Maar toen er de dag erna koorts bij kwam, toch maar even naar de kliniek: weer ernstige malaria! Weer het advies aan de drip te gaan, weer geweigerd en dus 3 dagen braaf een spuit in m’n bil gehaald. Met bed houden – veel slapen – gaat het dan wel weer over, maar 3 x in 3 maanden is te gek. Op advies van Alba aan een drankje van lokale bladeren.

Malariahang en Castor en Polla waken

Na het weekend ging het beter en zijn we vertrokken naar Kampala. Wat inkopen gedaan en ’s middags lekker op het terras bij Willemien en Maarten in Entebbe. Heerlijk aan het meer en we hebben daar heerlijk gegeten en gedronken, bijgekletst en gekaart. Een vorstelijke, korte vakantie.

We hoefden de volgende dag pas ’s avonds laat naar het vliegveld om Diede en Nathalie op te halen. Wij dachten dat ze met KLM kwamen; die had geen vlucht, dus wachten op een vlucht uit Nairobi. Tot 23.30 en toen bleek dat ze al braaf een half uur in de hal zaten.

De volgende morgen naar Kampala, waar Mukadas en Fred voor ons een ‘nieuwe’ auto hadden opgespoord. Ergens midden in de stad en het duurde even voor hij kwam voorrijden. We waren meteen enthousiast en hebben ter plekke de deal gesloten. Vrijdag wordt hij in Jinja afgeleverd.

De volgende morgen ad Paul een conferentie met straat jongens (zie Nieuwsbrief en website) en ik ben met Diede en Nathalie de stad in geweest en die trokken verder hun plan. Ze waren hier 2 jaar geleden ook al, dus weten de weg.

Vrijdag George en Waiswa op bezoek en ’s middags kwam de nieuwe auto. Met een hele delegatie, die blijkbaar wel zin hadden in een dagje Jinja. Opnieuw inspectie – er moeten wat kleine dingen aan gebeuren – contracten op stellen en  de deal was definitief. Mukadas en Fred hebben de auto meegenomen voor een servicebeurt ed en Paul gaat de oude auto uitmesten en poetsen, want die moeten we nog zien kwijt te raken. Er blijken belangstellenden te zijn.

’s Avonds een filmpje (met dank aan Willemien en Maarten) gekeken: “Intouchables’, een geweldige film!

Zaterdag rustdag en wat gepuzzeld en Paul actief in de tuin. Een vis klaar gemaakt voor de barbecue en net toen we wilden gaan starten kwam er een telefoontje van Josi dat het niet goed ging met Lola. Paul er meteen heen en naar de kliniek. Bleek het een gewone ordinaire, flinke kater! “Heb ze maar groot”, zou mijn moeder zeggen.

Zondag uitgeslapen en begonnen aan de Nieuwsbrief. Tussendoor op bezoek bij Alba die ons een kuur met alovera heeft aangeraden: Paul voor zijn kanker en mij voor mijn ‘algemene conditi’. Ze had er al eens eerder op aangedrongen en ons proberen te overtuigen. Ik had wat artikelen op internet opgezocht en daar staan verbazingwekkende verhalen op. Het blijkt een ‘uitvinding’ van een Franciscaan, die de werking van alovera ontdekte bij Indianen in Brazilie. Het recept is simpel: 2 grote stukken alovera, een pond honing en een flinke scheut wodka. In de blender en dan 10 dagen lang, 3 maal daags een flinke eetlepel. Herhaling na een paar maanden. We zien wel.

’s Avonds met z’n allen (6 vrijwilligers) gaan Chinezen.

Diede en Natalie verhuizen op maandag naar Mpumudde, waar ze intrekken bij Ellen. Wel fijn voor aar, want het ging niet zo lekker met haar. Last van heimwee en niet echt haar draai kunnen vinden. Gaat inmiddels een stuk beter.

De 'nieuwe' auto met Fred, Mukadas en Castor

De ‘nieuwe’ auto is terug maar Paul vindt hem niet lekker schakelen, dus gaat hij weer mee terug. Er staan er nog 2 op de stoep, dus geen probleem. Wel weer problemen op de Bank en die nu definitief afgezegd. Het aanvragen van een nieuwe account bij een andere Bank, vraagt weer een hele hoop papierwerk.

Volgende week gaan we op safari: met Josi, Lola, Diede, Nathalie en 2 van de jongens uit Makenke. Naar Murchisson Falls. Een tijdje zoet om overal te reserveren, maar we hebben er zin in, al zijn we al vele malen in het park geweest, het is toch altijd weer een verrassing.

Ondertussen gaat het goed met de bouw en worden nu ook echt de bouwactiviteiten zichtbaar. Gaat het goed met de jongens in Makenke maar minder met de hondjes. Ook de tweede Philo is dood. Was al een paar dagen weg en werd toen ergens in de struiken gevonden: vergiftigd? Hartstilstand?

Zo vliegen de dagen voorbij en volgen we met een klein oog de gebeurtenissen in Nederland en de wereld. Op naar een nieuwe koning en een nieuwe Paus!