IN DE ROOS.

  IN DE ROOS!

Farmersmarkt

Die zondag (de 26^ste) was er ‘Farmers markt’bij Flavours, een goed restaurant in de stad dat gerund wordt door Anneke. Ze verkopen er vooral locale producten en sieraden, en plantjes en kunst. Richard (een van onze jongens) was apetrots dat hij zijn eerste ‘scrap-art’ kon laten zien en daar was veel belangstelling voor. Helaas niets verkocht, maar een Amerikaan wil ze naar Amerika importeren. Wie weet. Wel behoorlijk wat, door de jongens gemaakte,  kaarsen verkocht en weer wat nieuwe contacten gelegd. Een Ugandees uit Kampala was erg geinteresseerd in Paul zijn schilderwerk, maar hij wilde ‘in die stijl’ iets met bloemen. Hij heeft een hotel in Kampala en Paul mag nu een eerste doek afleveren en dan volgen wellicht nieuwe opdrachten.

Zelf op de markt wat lekkere dingen gekocht, zoals echte ‘Leberkäse’, gemaakt door een Ugandese, die met een Duitser is getrouwd. Heel bijzonder.

Nieuwe vrijwilligster

Die maandag dus het goede bericht dat de palen waren gearriveerd op de bouwsite en die maandagnacht kwam Merel aan. Ze heeft de eerste dagen het gebruikelijke programma afgewerkt, maar is al snel naar Makenke verhuisd, zodat Francien niet langer alleen zat. De dames kunnen goed met elkaar opschieten en de jongens genieten van zoveel extra aandacht. De dames hebben een uitstekend sportprogramma voor ze opghezet. Paul heeft grote verfbussen vol laten gieten met cement, een ijzeren stang ertussen en nu hebben ze oefenmateriaal voor de buikspieren. Kleinere blikken dienen als halsters.

De meiden zijn verder aktief op de school en gaan de komende week assisteren op de creche. Hun blogs zijn bereikbaar via de website www.kisoboka.nl

Nieuwe website

De nieuwe website, met nu ook een engelse versie, is klaar maar nog niet on-line. Alle teksten zijn vernieuwd en ook alle foto’s ge-updated. We hopen dat de website deze week de lucht in gaat. Het wachten is nog op het fiat van het bestuur in Nederland.

Deze week enkele nieuwe bertichten op de website geplaatst en we treffen nu voorbereidingen op ‘Facebook’ te gaan.

Slecht nieuws

Na al het goede nieuws van de vorige blog, bereikte ons deze week het slechte nieuws dat een Belg was opgepakt, vanwege vermoedelijke homoseksuele daden. Dat bericht stond blijkbaar al eerder in de Nederlandse kranten, maar sijpelt hier langzaam de Nederlandse gemeenschap is. Een Belgische journalist volgt de zaak nauwkeurig en dus zijn we aardig bij.

Maar wat moet je met dat nieuws? We leven er al jaren mee, maar hebben ons nog nooit echt bedreigd of ongerust gevoeld. We zijn er ook totaal niet mee bezig en de ‘gewone mensen’ al  helemaal niet.

De nieuwe anti-homowet is in december door het parlement aangenomen, maar nog niet door de president ondertekend. Waarschijnlijk onder buitenlandse druk en de vraag is of hij dat ooit zal doen. Ook  zijn er ministers die wijzen op de on- uitbaarheid van de wet. Je moet op dergelijke daden betrapt worden. Het is als zodanig is in Uganda niet verboden, maar het doen. Maar dat is al jaren zo en we zijn er ook redelijk gerust op, maar zo’n nieuws drukt je wel weer even met je neus op de feiten. Met enkele vrienden, hebben we een ‘actie-plan’ opgezet.

Miss Makenke verkiezingen

We hadden posters verspreid (zie website), Paul had vele vrouwen persoonlijk aangesproken en we hadden veel goede reacties gehoord en de verwachtingen waren dus hoog gespannen. Zaterdag 11 uur in meeting room van het nieuwe centrum: GEEN MENS. Geen vrouwen, geen toeschouwers! Een tijdje wachten – hier begint niets op tijd – maar na een uur tijd keerde Paul, vreselijk teleurgesteld, terug. Wat ging er mis? Schaamte? Een boy-cot? Verkeerde dag? We kwamen er niet achter.

Toen Paul die maandag er op naar Kimasa ging, spraken enkele vrouwen hem aan dat ze erg teleurgesteld in hem waren en dat hij hen ‘in de steek had gelaten’. Bleek dat de vrouwen (en mannen natuurlijk ook) 11 uur gelezen hadden als 2 uur in de middag! En toen waren ze er.

We gaan het over 3 weken opnieuw proberen: op zaterdag 1 maart at EMOUNAKUMI (11 uur).

In de roos

Zondag met Frans en Lies en Merel en Francien op bezoek geweest bij father Gerard Picavet. Hij woont sinds enige maanden permanent in Buyala, op een schitterende plek aan de Nijl, temidden van vele hectares bos, dat hij heeft aangeplant.

Gerard wil altijd graag wat voor zijn gasten organiseren en dit keer ‘kruisboog-schieten’. Paul schoot daarbij een hen in d’r poot, maar ook in de roos. Dus een heuse huldigingsceremonie, inclusief het ‘Wilhelmus’ en een gouden medaille. Een superleuke middag, die we gezamenlijk hebben afgesloten bij de Chinees.

De winner en secundanten

Tijdens het Wilhelmus; vlnr Merel, Francien, Lies, Gerard en Frans

De eremedaille

Regeldingen

De afgelopen weken veel dingen geregeld. Het overschrijven van de auto; wat maar niet wil lukken omdat mijn naam verkeerd in het systeem zit. Ben er nu 4 keer geweest en elke keer beloven ze dat ze het nu echt gaan regelen.

De jaarrekening afgerond met een overzicht van al onze bezittingen en een goed gesprek gehad met de accountant, zodat we over 2 weken dat onderwerp kunnen afronden. En kunnen gebruiken om weer aan het fondsenwerven te gaan.

Voorbereidingen getroffen voor de cursussen die we willen gaan starten en op zoek naar meubels voor de nieuwe kantoren, die de komende week wel klaar zullen zijn

Schoolgelden regelen voor de jongens die al weer begonnen zijn. Dat is nog maar een heel klein deel. Op sommige scholen is nog geen 10%van de studenten aanwezig. Vaak omdat de ouders het geld niet bij elkaar hebben, maar ook vaak omdat ze nog wachten op de examenresultaten. Die hadden er begin februari moeten zijn (examens zijn vaak al in september afgenomen!) en ze moeten een bewijs van overgang hebben of kunnen aantonen dat ze voor bepaalde testen geslaagd zijn. Eerder naar school gaan heeft dus geen enkele zin.

Voorstellen geschreven voor het bestuur in Nederland en het bestuur hier en zo blijven we lekker bezig.

Makenke Home.

We hebben weer een jongen uit het programma moeten zetten. Shalim liep vaak weg en trok zo zijn eigen plan. Hij was daar al een paar keer op aangesproken, maar het laatste weekend was hij alle dagen weg en toen was de maat vol. Hij woont nu bij zijn zus en die heeft beloofd verder voor hem te zorgen.

We hebben inmiddels een nieuwe jongen (Juma) en die lijkt het prima te doen. Maar weer afwachten. Paul heeft Sadam weer thuis opgewacht en die doet het goed.

Genieten

Het regenseizoen komt er aan en we hebben al verschillende, verfrissende buien gehad. Er komt al weer van alles op en de mensen zijn weer druk op hun akkers bezig.

Elke avond zitten we met een pilsje op het achterbalkon en zien ze van de akkers komen, hun vee naar huis brengen of met grote bossen hout op het hoofd naar de hut om te gaan koken. Elke avond worden we verrast door 5 prachtige ‘crested cranes’ (de nationale vogel van Uganda) die sierlijk klepperend van het Victoriameer naar het Mabiraforest vliegen. Elke avond zien we ook wel een roofvogel achter kleinere vogels aanjagen (heeft waarschijnlijk ook wel weer een van onze kipjes gepakt) en dat gaat met een hoop gekwetter gepaard.

Overigens de ‘lachende’ ibis (zie vorige blog) blijkt in de lokale taal ‘Mpa Abaana’ te heten. Waar wij ‘háhá’há’ verstaan, verstaan de mensen hier ‘mpaábaná’, hetgeen ‘geef me kinderen’ betekent. Snap niet wat ze dan in onze tuin doen.

We genieten van de natuur om ons heen en hebben de afgelopen weken een van onze palbomen in bloei zien komen. Die vormt eerst een (groene) toeter (rechts), die zich langzaam openvouwt en dan komt daar de bloem uit (links). Fantastisch gezicht.

Het is zaterdag avond en Paul is net terug van het voetbal tournooi in Kimasa. Drie damesteams en vier herenteams en het hele dorp was op de been: honderden toeschouwers en erg veel dansen en zingen. Hij heeft genoten. Meer daarover morgen op de website. Ook over de 3^de vergadering met de lokale leiders (vandaag, zondag), waar ik dan weer naar toe mag.