Blog 107
In en uit de wachtkamer
Het overheersende gevoel van de laatste weken: in de
wachtkamer zitten. Het gevoel dat je niet weet waarom je er zit, of je niet
vergeten bent en vooral wat je de dokter nou moet vertellen. Ondertussen blader
je in nutteloze bladen (en kranten), kijkt overbodige tv-programma’s en ziet je
bankrekening leeg lopen.
Moet je dit nog weken of maanden volhouden?
We vervelen ons geen moment. We hebben regelmatig
afspraken met vrienden en komen niets tekort als het op eten aankomt. De eerste
asperges en meer lekkere dingen uit de streek. We komen weer een paar kilootjes
bij en zien er inmiddels bruiner uit dan in 4 maanden Uganda.
We bezoeken het Folkwang Museum in Essen en regelen
allerlei kleine zaken (zoals de belasting aangifte).
We hebben een vergadering met het bestuur in Nederland,
waar we praten over de voortgang van het werk. In Jinja gaat alles gewoon door.
Wellicht wat trager als dat we er bij waren, maar dat heeft ook zijn goede
kanten. We praten over de opening van het Centrum (juli – augustus) en het idee
dat een delegatie van het bestuur daarbij wil zijn. Maar wellicht ook anderen,
voor wie het een unieke kans is het werk en wat van het schitterende land te
zien.
We bespreken de website, die binnenkort ook in het Engels
beschikbaar is en plannen voor sponsoracties en hoe we op termijn de
activiteiten zelfredzaam kunnen maken. Uiteraard praten we over onze terugkeer
en we denken er steeds meer over samen terug te gaan.
We besluiten ons autootje te houden, maar dan moet er –
met de oog op de APK – wel wat aan gedaan worden. Dat neemt Jan voor zijn
rekening (dank, dank) en bij de keuring blijkt dat er nog een rubber vervangen
moet worden. Kost een paar tientjes en daarmee hebben we voor de komende
maanden (jaren?) in ieder geval vervoer.
We hebben weer enkele gesprekken over een mogelijke
toekomst in Nederland (o.a. in de voorbereiding van vrijwilligers; in de
verdere ontwikkeling van een tuinproject, waar Paul een paar keer als
vrijwilliger werkt), maar steeds duikt de ‘heimwee’ naar Uganda op. Naar het
rustige leven daar, naar onze honden, naar de tuin, maar vooral naar de mensen
in Makenke, waar we toch ons hart hebben liggen.
Enkele dagen voor Pasen besluiten we samen terug te gaan;
mits er ‘plek is op de 30ste als ook Jan en Rita naar Jinja gaan,
mits ‘er onvoorwaardelijke steun is vanuit bestuur en medewerkenden in Jinja’.
Dat ‘als...’ we ons gesteund weten en zonder overdreven zorg ons werk kunnen
doen.
Met die vragen, gaan we de paasdagen in.
Die fantastisch beginnen met een geweldige uitvoering van
de Mattheus Passion van Bach in de Martinuskerk in Venlo. Een onverwachte
uitnodiging van mijn broer en we hebben genoten. Een fraaie uitvoering van het
Philharmonieorkest Zuidnederland, geweldige solisten en een vorstelijke lunch,
waar we de tafel bezetten naast de
Minister van Ontwikkelingssamenwerking en de Limburgse bisschop en andere
prominenten zaten. Sterke verleiding, beide eens even aan te spreken....!
Paaszaterdag een uitvoering van Gerard van Maasakker in
de Stadsschouwburg in Nijmegen en Paaszondag lekker bijkletsen met Guido en
Tjeu en gezellig eten met Yong-Han.
Tweede Paasdag hebben we gewandeld in het ‘Greenpark’
Venlo, waar de Floriade werd gehouden.
Dinsdag kwam bericht dat er nog plaats was op de vlucht
van de 30ste én geruststellende berichten uit Jinja. We hebben
besloten te boeken.
Met dat besluit is er rust gekomen. Bij ons, maar vooral
bij onze vrienden in Uganda, die we meteen op de hoogte hebben gebracht. Maar
dan moeten we wel nog een hoop zaakjes regelen: paspoort ophalen, nog enkele
vrienden bezoeken, boodschappen doen, huisje verlengen, vervoer hier en daar regelen, afspraken met
tandarts en dokter regelen, etc.
Daar zijn we volop mee bezig. Gisteren naar Den Haag en
Haarlem geweest. Lekker bijgekletst met Lies en Frans, afscheid van Irmine en
Lisette en ook de komende dagen nog volop leven ‘op de agenda’. Om daarna
voorlopig de agenda maar weer op te bergen en te leven op het ritme van de
dingen die komen gaan, op de cadans van de uren zonder klok en de golven van
trouw en vertrouwen.
 |
| Onder de 'blauwe regen' (vol gelukstrossen) in de tuin van Lies en Frans |
We hebben er een goed gevoel bij. Dankbaar voor wat we
hier aan warmte, medeleven en gastvrijheid hebben mogen ervaren en vol
verwachting van wat ons daar te wachten staat. Geen ‘wachtkamer-gevoel’ dat is
zeker.
Woensdag 30 april vliegen we om 10.25 uit Brussel en
hopen om 21.45 in Entebbe te landen. Om 01.00 verwachten we in Jinja te zijn en
we zijn erg benieuwd hoe Castor en Polla ons opwachten. Vijf minuten uitbundige
emotie en dan voelt het weer alsof je niet bent weg geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten