Blog 106
ZWEVEN
Noordwijkerhout
Vanuit onze nieuwe vluchtplek – want zo voelt het nog
steeds – hebben we vooral leuke dingen gedaan. Een bezoek aan Amsterdam. Lekker
flaneren door de Jordaan. Een filmpje pikken (‘The new Budapest Hotel’ –
genoten) en een fantastische voorstelling van ‘Vaslav’ met Jeroen Krabbé (een
absolute aanrader!). Een heerlijke wandeling in het Amsterdams Waterwingebied,
wat ons sterk deed denken aan safaristreken in Uganda. We wandelden samen met
onze grote vriend Wim Piels, van wie we goede adviezen kregen over
mogelijkheden in Nederland. Dus toch maar hier blijven?
Op safari in Noordwijkerhout |
In de verte giraffen? |
Met Leo en Hannie, die we nog kennen van de opleiding Ziekenverzorging – eind zeventiger jaren – herinneringen opgehaald en gegraven in wat het leven zinvol maakt.
In Den Haag een nieuw paspoort opgehaald en een
indringend gesprek met Frank, waarin toch weer de terugkeer naar Uganda
centraal staat. Waar (opnieuw) blijkt dat Paul en ik daar toch wel verschillend
in staan. Een punt dat zeker een belangrijke rol gaat spelen in komende
beslissingen.
Een bezoek aan een jong dynamisch bedrijf in Utrecht dat
ons kan helpen produkten te ontwikkelen met de mensen daar. Een uitdaging weer
terug te gaan?
Haarlem
De volgende stop is Haarlem, waar we logeren bij onze
lieve vriendinnen Irmine en Lisette. Waar we uiteraard weer uitvoerig praten
over heden, verleden en toekomst. Over onze angsten en onzekerheden en de
moeilijkheid geen keuze te willen maken. Zweven, zonder te weten waar te
landen. Maar we bezoeken ook een goede tentoonstelling (‘De keuze van Joost
Swagemakers’) en Haarlem is een fantastische stad om te shoppen.
We bezoeken father Kees (en zijn neef Ruud en Francien,
die 2 maanden geleden in Jinja was) en zetten opnieuw risico’s en kansen op een
rijtje. Zijn advies: voorlopig in Nederland blijven en afwachten. Wat gaat er
met de wet gebeuren en wat betekent de uitvoering?
Signalen uit Uganda tonen dat het daar geen hot item meer
is. Wel dat er opiniërende artikelen verschijnen die er naar tenderen dat de wet
‘op verkeerde gronden is gebaseerd’. Volgens father Gerard Picavet:
‘Er komen
gelukkig ook wat tegenstemmen op van mensen die zeggen dat het allemaal niets
met crimineel gedrag te maken heeft, maar eerder van een ander soort
hersen-inrichting komt. Men vergelijkt het met iemand die rechtshandig schrijft
hetgeen vroeger als het enig juiste werd beschouwd. Linkshandige kinderen
werden daarom gedwongen met de rechterhand te schrijven, totdat men er achter
kwam dat het geen afwijking was, maar een instelling van bepaalde hersen
gedeelten. Een goede vergelijking.
Zo
langzamerhand gaat dit wel doordringen. Het zal tijd vragen zoals dat ook nog
steeds het geval is in de USA, waar ook bepaalde staten heel erg ‘tegen’ zijn
en andere weer niet. Wetenschappelijk inzicht zal op den duur de doorslag
moeten gaan geven.
Maar er zal
nog heel wat water door de Nijl moeten stromen eer men hier zover is.’
Boxmeer
Daar landen
we zondag 30 maart om aanwezig te zijn bij de presentatie van de nieuwe CD van
de ‘Fanfare van de 4de Hoedanigheid’, een band waarin Paul jaren
trompet speelde. Een geweldig optreden en we hebben genoten van de vele nieuwe
talenten, die in de band zijn opgekomen. Het was een erg emotionele middag. We
ontmoeten veel bekenden, die niet wisten dat we in Nederland waren. Dus vele
malen het verhaal, de verbijstering, de schrik en het ongeloof.
We
overnachten (en kaarten) die avond bij
onze buren en vrienden, Henk en Bernadette in de Carmelietenstraat en zo dicht
bij ‘ons’ huis, komt de gedachte weer sterk op: lekker blijven!
Maar we
kunnen en willen nog niet kiezen. Eerst maar even lekker ‘op vakantie’.
LÉtang de Mirandes; tweede van links 'ons'huisje |
Met Jos en Nicky op pad |
Varaignes
Die maandag
om 05.00 uur vertrokken voor een rit naar Zuid-Frankrijk, naar de ‘Charente’,
net boven de ‘Dourdogne’. Een lange maar mooie rit en 12 uur later zijn we bij
Jos (mijn jongste broer) en Nicky. Ze runnen daar al jaren een klein
vakantieparkje en we zijn de enige gasten, op een kleine bouwploeg uit
Nederland na. We hebben een lekker huisje aan het water en die dagen besteden
we veel tijd aan elkaar. Aan onze vragen, onze dromen en angsten.
'Franse scrab - art' |
We genieten
van de zon. Ik neem weer een boek ter hand (‘Butchers Crossing’ – veel beter
dan het veel geprezen ‘Stoner’) en Paul klust wat samen met Jos. We koken om
beurten, bezoeken leuke dorpjes en markten. Paul verzamelt een hoop ‘oud ijzer’
en er
ntstaat weer ‘scrapart’. Leuk om met de jongens daar te doen, of zou het
ook in Nederland kunnen?
Ons huisje en autootje |
We horen weer
geruststellende berichten uit Uganda en de dringende roep terug te komen (‘You
are needed here’). Ik ben daar gevoeliger (voel me meer verantwoordelijk?) dan
Paul, die meer neigt naar 100% veiligheid. Die er op dit moment zeker niet is.
Ook al wordt de wet niet actief uitgevoerd, hij bestaat wel en blijft niet het
risico dat je verlinkt wordt, gechanteerd?
Er is nog
steeds onzekerheid over een artikel in de wet of het verplicht is iemand aan te
geven. We hebben de complete wet in ons bezit (11 pagina’s) maar zijn geen
jurist. We hebben een bevriende jurist gevraagd ons meer duidelijkheid te
geven.
Overigens: in
de hele wereld zijn 83 landen (!) die een anti-homowet hebben, waaronder 12 in
Afrika. De ophef in Uganda wordt toch met name ingegeven door de felheid van
verdediging door Museveni, die daarmee uitsluitend uit is op eigen gewin en het
her/veroveren van populariteit. Dat hij de wereldleiders durft te trotseren
maakt hem in de ogen van de Ugandese bevolking ‘dé leider’, die het land nodig heeft. Een
‘neo-koloniale vijand’ doet het daarin uitstekend.
Wil je in
zo’n klimaat terugkeren?
Overloon
Voorlopig
keren we terug naar Overloon en op 7 april dalen we daar weer neer. Met het
gevoel een meer eensgezinde basis te hebben voor toekomstige beslissingen. We
maken plannen voor de komende weken. Paul gaat een dag vrijwilligerswerk doen,
ik moet nog enkele aanvragen afronden. Voor de komende weken zijn enkele
gezellige etentjes met vrienden en bekenden gepland en dat zal ook onze
afwegingen wel weer voeden.
Deze week een
gesprek gehad met een groep die in Jinja graag workshops voor clowns wil
organiseren en voorstellingen in de slums, in de crèche, in de gevangenis. Daar
wil je toch bij zijn?
Voorlopig
blijven we nog maar even zweven, maar de komende week zullen we toch moeten
beslissen.
De 3 opties
blijven bestaan en de 3de optie komt vaker in beeld: een van ons
keert tijdelijk terug (29 april?). Maar
het zou erg fijn zijn als we iemand zouden vinden, die een tijdje mee wil . WIE
WIL?
De komende
weken zijn we nog op ‘De Vers’ in Landal en dan zien we wel weer.
Een lieve groet
Willem
(06-88704620) – Paul (06-13509542
Geen opmerkingen:
Een reactie posten