EPATAKA IBORO

Geen feestweek..?

Het had allemaal moeten gebeuren: de architect de bouwtekeningen klaar, de inspecteur van de Kinderbescherming de vergunning afgegeven én de special pas (voorloper van de werkvergunning) in ons paspoort.

Helaas, het is er allemaal nog niet. Nog, maar komende week....

Afgelopen maandag zijn we met de groep Nederlanders naar Soweto geweest en de vrouwen waren erg blij met de aandacht en natuurlijk zijn er de nodige kralen verkocht. Overigens kregen we deze week het goede nieuws dat vrienden van een van onze laatste vrijwilligers de kralen via een (nieuwe) website willen gaan verkopen. Dat zou erg fijn zijn en deze week de nodige tijd besteed aan het bij elkaar rapen van informatie en foto-materiaal.

Na Soweto is de groep nog naar de visafslag geweest (altijd indrukwekkend) en de Lake Side, wat zo’n typisch Afrikaans tafereel oplevert dat het nauwelijks te vertellen is. Moet je gewoon zien! In de middag nog twee scholen en ’s avond met de groep (Afrikaans) gegeten en een aantal hebben beloofd voor ons actie te gaan voeren en enkelen willen zeker terugkomen.

Dinsdag was Niki er weer. Voor de derde keer maakte ze opnames over ons verhaal en activiteiten voor ‘ de bijsluitervangoeddoen’ een documentaire die in het najaar moet verschijnen en waarvoor veel belangstelling schijnt te bestaan. De opnames werden een paar keer verstoord door Polla en Castor, maar aan het einde van de dag stond alles er op. De website die de film begeleid, is zeker de moeite waard.

Woensdag zijn Paul en Jeroen de stad in geweest en was er voor mij de rust de papieren in orde te maken om de CBO-status te verlengen  (o.a. een jaarverslag geschreven) en de aanvraag voor de NGO voor te bereiden. Dat levert altijd weer wat cijferwerk op en dingen uitzoeken. O.a. dat er in dat jaar (juli 2011-juli 2012) 38 bezoekers en vrijwilligers zijn geweest en we gaan op naar de 200!

Donderdag morgen de ontmoeting zijn met de Inspecteur van de Kinderbescherming. Mr. Okello had 2 tafels en 4 stoelen georganiseerd, Paul een echt shirt aan en ik een enveloppe met 600.000 UGS (nee geen steekpenningen, ‘onkostenvergoeding’). Maar de boef kwam niet en liet weten dat we eerst een constitutie voor het opvanghuis moesten maken. Zo verzinnen ze iedere keer iets anders. Hij beloofde echter de volgende morgen om 8.00 uur te komen (“Heeft de mzungu het geld bij zich?”, vroeg hij Mr. Okello.

Diezelfde middag meldde hij zich, maar ik had het geld niet achtergelaten. De overtuigingskracht van Okello en zijn verzekering dat we alleen maar straatkinderen in het huisje wilde laten wonen en een betere toekomst wilden geven, deed hem tenslotte zwichten. Hij vond het huisje prima en de plannen hadden zijn instemming. Hij zou nog dezelfde week een rapport opstellen en we worden maandag op zijn bureau verwacht ‘ om het helemaal te regelen’. We zijn benieuwd.

Jeroen en Paul zijn vrijdag naar Maribaforest geweest en ik heb de foto uitgezocht voor de sieraden website en een hoop kleine administratieve zaken en dan vliegen de dagen voorbij.

Robert en Bakali hebben het hekwerk op de muur afgeschilderd en vooral veel bewondering voor Bakali. Voor hem is deze week de Ramadan begonnen. Hij gaat in de donkerte van de vroege morgen naar de moskee (en dan nog eens 3 x per dag) en dan niks eten en drinken, de hele dag niet, zelfs geen slokje water. En het kan overdag gemakkelijk 30 graden worden, al hebben we deze week ook wel wat fikse buien gehad. Het regenseizoen komt er aan en dat is voor de tuin alleen maar fijn. Veel zaden, die we uit Nederland hadden meegenomen, komen uit en Paul heeft deze week zelfs asperges geplant. Of dat wat wordt?

Vanmorgen (zondag) is Jeroen, met nog twee Nederlandse bezoeksters, op safari vertrokken. Eerst naar Lake Mburo, dan Queen Elisabeth en Fort Portal en donderdag zien we hem weer in Entebbe om hem die nacht op het vliegtuig te zetten. De dag daarna hebben we dan nog 2 dagen een groep Nederlandse jongeren en dan voorlopig geen nieuwe bezoekers.

Weer wat meer tijd om te lezen en te schilderen. Deze week begonnen aan de nieuwe van Nicci French (Dinsdag is voorbij) en het is heerlijk soms weg te dromen in een fantasiewereld. Maar de echte wereld wacht: maandag het gesprek met de Kinderbescherming, donderdag naar Kampala om meer te weten te komen over onze werkvergunning en dan hopen we ook de verloren koffer terug te vinden die de groep van Mart voor ons had meegenomen. We weten al niet meer wat er in zat!

PS. Met het kleine geitje gaat het uitstekend; het groeit als kool.

Wat de uitbraak van EBOLA in Uganda betreft: dat is 400 km hier vandaan dus de kans dat we met   mensen van daar in contact komen, is klein!

met de Nederlandse groep op bezoek bij de creche in Soweto