Stress
Hoort
helemaal niet bij Afrika en ook ik was het aardig ontleerd. Maar de afgelopen
weken er toch regelmatig weer ingeschoten. Vaak had dat te maken met de eerder
vermeldde euvels: geen stroom, geen internet. Dan denk je een heleboel te kunnen
doen, maar dat lukt dan gewoon niet en dan raak je behoorlijk onder tijdsdruk.
Vooral de nieuwe aanvraag voor het NGO-certificaat voert die druk op. Zoveel
papierwerk, dat dan voor een bepaalde datum of bestuursvergadering af moet zijn.
Het lukte de
eerste week het jaarverslag af te maken, wat toch heel wat uitzoekerij kost.
Wanneer was het ook al weer en met wie en hoeveel. Hier zijn ze erg gek op
cijfertjes en tabellen, maar het is ook een fijn gevoel als alles weer eens op
een rijtje staat en je kunt aantonen wat je gedaan hebt. Vooral over de
resettlement van 10 jongens van de straat zijn we erg tevreden.
Maar bij z’n
verslag horen ook de echte cijfers en dat
moest dus allemaal naar de accountant. Een geduldige man en hij was aardig
tevreden over de wijze waarop alles geadministreerd is.
De bouw.
De
belangrijkste stress-factor. De aannemer – op vakantie in Nederland – heeft de
bouw laten stil leggen, omdat het geld op zou zijn. Wat hij met het geld
uitspookt is me niet altijd duidelijk, maar het is wel vervelend. Een paar keer
op de bouw gaan kijken wat er toch nog gedaan zou kunnen worden. Soms kun je
met een paar zakken cement toch wel weer wat doen, maar op een gegeven moment
worden de beslissingen te belangrijk en weten we ook niet precies wat er nu wel
of niet al geregeld is: zijn de ramen besteld/betaald? Zijn de stenen besteld/betaald?
Ook de veelvuldige regens, maken het niet eenvoudig de juiste beslissingen te
nemen. We moeten dus gewoon even geduldig afwachten.
Het Home.
Er waren dus
weer 3 plekken vrij en we vonden al snel een collega-organisatie die wel 3
kandidaten had. Paul heeft – samen met Fosca -
met de jongens gesproken en ze zagen het wel zitten en ze waren erg
teleurgesteld toen Paul zei dat hij ze over een paar dagen de plek wel zou
laten zien. Ze wilden er meteen heen en dat is dan ook gebeurd. “Ga ik echt op
een matras slapen? “, zei Allan, “I never did”.
We hebben ze
keurig in de nieuwe (oude) kleren gestoken, de nodige dingetjes voor ze
aangeschaft (tandenborstels etc), voorzien van lakens en handdoeken en ze zijn
echt dankbaar en blij. Ze zijn wat jonger (14-15), hebben nog niet zo lang op
de straat geleefd (de een twee maanden, de andere een jaar) en ze zijn nog niet
verslaafd aan alcohol of marihuana. Ze willen alle 3 het liefst terug naar
school en zijn geïnteresseerd in de tuin en de beesten (we hebben ook daar nu 2
geiten en Joop heeft een kippenhok gebouwd, dus…). Erg leuk zo’n nieuwe start
te zien.
Richard - Jackson - Allan |
Minder leuk
– stressoproepend – was dat de nieuwe Matron (die als een moeder voor het gezin
moet zorgen), de dag dat de jongens kwamen zo nodig naar Kampala moest. Ze
beloofde ‘snel’ terug te zijn, maar dat was ze
dus om 4 uur ‘s middags nog niet. De goede Bakali is er gebleven, tot we
iemand gevonden hadden. Twee dagen later hetzelfde verhaal: naar Kampala en ze
kwam niet terug, maar stuurde haar zus. Vooral Fred is voor dit soort dingen (in
de steek gelaten worden) erg gevoelig, dus we hebben besloten haar met
onmiddellijke ingang te ontslaan. En inmiddels een nieuwe matron gevonden, een
wat oudere dame die echt lief voor de jongens is en daarmee hopen we dat het
voorlopig goed gaat. We hebben er een tweede bij aangenomen, zodat ze in ieder
geval in het weekend kan bijkomen.
Werkplan
Voor de
vernieuwing van het Certificaat moet er ook een werkplan voor 2014 komen, én
een begroting en een plan van aanpak. En dat moet dan goedgekeurd zijn door de
‘general assembly’ en dat zijn de vertegenwoordigers van de wijk en het
Distrikt. En die komen alleen maar als ze reiskosten krijgen en een maaltijd.
En ze moeten persoonlijk uitgenodigd worden én het woord mogen voeren. Een hoop
geregel, maar vooral ook een hoop geschrijf en dat zonder dat we uitzicht
hebben op de middelen voor 2014.
Een hele
ochtend geëvalueerd met Fosca, de beoogde coördinator voor het Centrum en die
ons toch wat tegenviel in het nemen van initiatief en nieuwe ideeën. Hij stond
er wel voor open en we hebben concrete afspraken gemaakt voor een aanstelling
tot het einde van het jaar. Een hele middag gezeten met de accountant over zijn
concept-rapport, maar ook dat gaat goed komen.
Een hele
morgen gezeten met Fred Mugisha, want een college organisatie was op het idee
gekomen hem te nomineren voor een ‘Streetchildren Award’ in Engeland, waar £1000 mee te verdienen is! Hij had zelf a wat
op papier gezet, maar dat moet dan toch behoorlijk bewerkt worden, zijn
geschiedenis erbij en foto’s. Alles klaar: 2 dagen geen internet. Van alles
geprobeerd en op meerdere wijze geprobeerd verbinding te krijgen (maandag was
de einddatum voor de nominatie) maar helaas. Toch maar weer naar de stad en ‘s
avonds lukte het. Stress te over. En nu maar duimen draaien.
Fred en zijn moeder |
Vandaag
alles klaar voor de ‘Algemene vergadering’. Naar de stad geweest om fotocopies
te maken, drankjes voor de heren te regelen, de catering te controleren en
diverse bankzaken geregeld. Een hoop gedoe en weer geen stroom!
Morgen is
het ‘Independence Day’, een nationale feestdag, een vrije dag. Was ik ook van
plan te nemen. Of eigenlijk, ben ik wel aan vakantie toe. Ze zeggen dat dat de
beste manier is om stress als een vervelende zenuwziekte, te voorkomen. Vacare
necessesse est.
En we hebben het gehaald! Vandaag - dinsdag 8 oktober: 10.017 bezoekers/lezers van deze blog. Wil de 10.000ste zich even melden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten