Op die dag, dat ik 65 werd het besluit genomen: ik ga toch meer opschrijven wat ik hier nu zo al doe. Je wordt een dagje ouder, de dagen glijden onder je snor voorbij en je vergeet. Bovendien zijn er mensen die het zich afvragen: wat doe je nu toch de hele dag? Vandaar: voor de nieuwsgierigen en voor mijn eigen gemoed: een blog!
De naam? We leven en werken hier nu 3 1/2 jaar en KisoBOKa is voor veel mensen een begrip geworden. Voor de meesten ben ik de wandelende vertegenwoordiger: Mister Kisoboka. En een paar weken geleden vond onze goede vriend Simon, leraar aan de Lagere School in Kimasa, dat ik die eretitel ook verdiende in zijn taal, de taal van de Karamojong. Zij leven in het Noordoosten van Uganda en zijn bekend als een krijgslustig Nomadenvolk (vergelijkbaar met de Masai in Kenia). Velen zijn hun thuisland ontvlucht vanwege onderlinge strijd, strijd met de politie, strijd met de Keniaanse buren en/of gewoon armoede. In hun taal is Mr. Kisoboka: Mr. Epataka Iboro: de man die de dingen mogelijk maakt. Ik ben bijzonder trots op die ertitel en dus was de naam voor de blog snel gevonden.
Na ons heerlijk verblijf in The Haven - zie website KisoBOKa - heb ik de dagen daarna hard gewerkt aan het eindverslag van het project 'Er zit muziek in'. Dat had er maanden geleden al moeten zijn. De aankondiging dat we de komende dagen nog maar 6 uur stroom per dag zouden krijgen en onbekend wanneer, maakte me bijna fanatiek en binnen 2 dagen was het rapport af. tussendoor de stad in om boodschappen te doen, wat nu toch ruim een uur kost, sinds we naar Bukaya verhuisd zijn. En we hadden deze week maar 1 auto. De auto van Paul had een olielek, maar als je dat laat repareren doet vervolgens de toeter het niet meer, maakt hij de dag daarna het geluid van een tractor, dan start hij helemaal niet meer, kunnen de ramen niet meer open en na 3 dagen lekt hij nog steeds olie. Toen hij eindelijk op zaterdag klaar was en ze hem naar ons toe kwamen brengen, stonden ze halverwege stil, want toen was de diesel op! Maar dat was zaterdag.
Op dinsdag, achterop de boda (zo'n motor waarop 80% van de Ugandesen zich verplaatst) naar Mpumudde voor een vergadering met het bestuur daar om goedkeuring te krijgen voor onze bouwplannen. Als je dan aan komt, heeft de voorzitter een begrafenis, dus geen meeting. Woensdag een nieuwe poging, maar toen was ik een kwartier te laat en de voorzitter was boos vertrokken: die Mzungu's (de troetlnaam voor blanken) moeten zich aan de tijd houden! Maar we kregen het groene licht en 's middags met Robert en Bakali aan een bouwtekening gewerkt en een lijst gemaakt van gereedschap dat we nodig hebben.
Paul werkt die dagen met de straatjongens in Mpumudde, heeft een goede vergadering met de vrouwen van Soweto en op woensdag assisteert hij in de Mobile Kliniek in Kimasa.
Op donderdag verhuist Bakali (een van de jongens die ons al 3 1/2 jaar trouw helpt met bouwen en de tuin onderhouden) van zijn schamel onderkomen in een van de buitenwijken, naar het 'Pink House' op onze compound. dat huisje is speciaal gebouwd voor persneel en we vonden het zonde om het leeg te laten staan en het is ook een veilig gevoel, iemand op het terrein te hebben.
We zouden op vrijdag een vergadering hebben met JINJET, een overkoepende orgnisatie voor straatkinderen, maar er komt niemand opdagen. doen boodschappen in de stad en kopen een nieuw systeem om (digitaal) meer zenders te ontvangen. We kijken nooit tv, maar soms is het toch fijn even het nieuws te kijken.
Die middag naar Kampala, waar we ons die avond - heel decadent - in het Serenahotel, samen met Willemien en Maarten, te goed doen aan een ongekend visbuffet, waar Paul wel 3 keer voor de kreeft en grote garnalen gaat. We slapen excellent in Kampala waar we de olgende dag boodschappen doen en rond 14.00 uur weer thuis zijn. waar Bakali keurig voor Castor en Polla heeft gezorgd en het andere vee. Helaas is die nacht ons jongste gitje gestorven en is er die nacht bezoek geweest van een grote zwerm bijen, die Castor manmoedig aanviel, maar daarbij wel de hele buurt verstoorde.
Het weekend rustig in de tuin nieuwe dingen planten (o.a. aardappelen poten) en wat lezen. Na alle onrust van de laatste weken, komen we daar ook weer aan toe. In 2 dagen 'Verdwijn' van Tess Gerritsen verslonden en nu bezig met Giphart 'IJsland'.
Komende week dus aan de bouw, maar ook vrijwilligers ophalen. Twee, Diede en Natalie, komen voor een week of 6 helpen in Mpumudde en er komt een groep van 10 die enkele dagen blijven om een aantal van onze projecten te bezoeken.
Hartelijke groet en tot volgende week,
Willem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten