Vrijdag 19 augustus 2011
SAFARI – PENARIE
Vorige week donderdag en vrijdag allerlei dingen regelen, omdat we op safari gaan. Geldzaken regelen, de bezoekers ophalen in Iganga, de bouw inspecteren, de auto in orde maken, afspraak met Soft Power voor de volgende bouwfase en veel emails afhandelen..
Maar zaterdagmorgen zijn we er klaar voor en we vertrekken op tijd om tegen 16.00 in Fort Portal te zijn, in het Westen van Uganda en zo’n 400 km van Jinja. Maar op ¾ van de reis schiet de temperatuur meter van de auto omhoog. Stoom uit de radiator en er blijkt een slangetje gebroken. We zijn niet ver van Mubende en daar is een garage. Daar kunnen ze de klus snel fiksen. Duurt 2 uur maar dan zit er een nieuwe slang op. Naar later blijkt een tuinslang en die is niet bestand tegen de forse hitte. Dus om 18.00 staan we weer aan de kant van de weg. Water bijvullen en dan met een slakkengangetje verder. Nog 80 km te gaan en het wordt donker. Maar we halen Fort Portal; 4 uur later dan voorzien.
De volgende dag de auto naar een echte garage en we bemachtigen een huurauto, zodat we toch een schitterende wandeling kunnen maken rond de moerassen van Bigodi, waar we wel 6 soorten apen zien – zelfs chimpansees, ontelbare vogeltjes en genieten van de prachtige natuur. We maken nog een tocht langs de indrukwekkende kratermeren en als we terugkomen is de auto weer in prima conditie.
De volgende morgen richting de bergen. Het Rwenzorigebergte is prachtig en op de hoogste top ligt eeuwige sneeuw. Maar als we er, na een moeizame klimtocht met de auto, aankomen, regent het en van de geplande wandeling de bergen in komt niets terecht. Het regent er al drie dagen, dus de zonnepanelen zijn leeg en er is dus geen licht en warm water. Maar ze doen hun uiterste best en als we kip en friet bestellen, komen ze even later met twee levende kippen en een zak piepers de berg op. Gaat dus even duren, maar je weet zeker dat het vers is. Er wordt gekaart en ik vorder in het mysterie van ‘Schaduwkant’.
Dinsdagmorgen op schema naar Kasese en naar het Queen Elisabeth Wildpark. Net buiten Kasese vliegt opeens een boda (zo’n taxibrommer) zonder enige aanwijzing, van links van de auto, nauwelijks 3 meter voor ons de weg op. Gillen, piepen, remmen maar er is geen ontkomen aan. Ook al treft ons o.i. geen enkele schuld, we krijgen het advies onmiddellijk in de auto te stappen voor de volkswoede zich tegen ons keert en direct naar het politiebureau te rijden. We laden echter eerst de slachtoffers in de auto waarvan een er echt slecht aan toe lijkt te zijn. Op het politiebureau krijgen we een agent mee en dan met volle vaart naar het ziekenhuis op 10 km van de stad. Matt houdt angstvallig de pols en slagader van de patient in de gaten en de anderen blijven op het politiebureau. In het ziekenhuis regelen we wat we denken dat we moeten regelen en we weerstaan de druk dat we dan ook maar meteen de rekening moeten betalen.
Paul heeft ondertussen op het bureau e.e.a. proberen te regelen en hoewel de politie uiterst behulpzaam is, is het protocol onverwurmbaar. De auto wordt in beslag genomen en ik ‘in staat van beschuldiging’ gebracht voor ‘het veroorzaken van een ongeluk’. De beslagname van de auto kan worden opgeheven na een inspectie door een deskundige maar die is niet around. Misschien komt hij MAANDAG! Na enig overleg, blijkt hij bereid nog dezelfde dag te komen als we bereid zijn 150.000 Ugs (€ 45) te betalen voor reis- en verblijfskosten. We mogen een auto huren als ik bereid ben de volgende dag terug te komen om voorgeleid te worden. Goddank melden zich enkele getuigen die in ons voordeel pleiten, maar ook de familie van de slachtoffers melden zich en ze eisen natuurlijk geld voor het ziekenhuis. Ik voel me niet schuldig en niet verantwoordelijk, dus we betalen niet.
Ruim 4 uur later mogen we het bureau verlaten nadat ze mijn rijbewijs gevorderd hebben. We zijn om 17 uur in het park maar het gasthuis is beneden alle peil: geen water, geen licht, nauwelijks interesse in ons bezoek en pas 3 uur later krijgen we het enige wat ze ons kunnen bieden: rijst met bonen.
Met de gehuurde uto maken we die morgen een tocht op zoek naar wild en we zien een groot aantal dieren: een leeuw, olifanten, vele soorten antilopen en buffels en de natuur is prachtig. We zetten die middag de overige bezoekers af voor een boottocht en Paul en ik gaan ons weer melden op het politiebureau.
De auto is vrijgegegeven – geen gebreken geconstateerd - maar we kunnen nog niet naar de rechtbank, want de slachtoffers zijn nog niet gehoord. Mijn staat van beschuldiging wordt verlengd tot 23 augustus en dan moet ik me opnieuw melden. Op mijn vraag of ik ook een advocaat kan sturen is het antwoord bevestigend en even later krijg ik te horen dat ik ook mag bellen. Een goed voorteken?
We nemen de auto mee die alleen een flinke schade heeft aan de bumper en verlichting maar dat is met touwtjes wel op z’n plek te houden. We halen de anderen van de boot en verlaten snel het park om nog zo ver mogelijk richting Kampala te komen, want Diede en Nathalie moeten morgen het vliegtuig halen. We moeten dus het bezoek aan het andere wildpark (Lake Mburo) laten schieten en voor de duisternis valt vinden we een uitstekend hotel in Ishaka. We genieten van het comfort (de bezoekers gaan lekker in de sauna) en attente zorg om de volgende morgen vroeg op pad te gaan naar Entebbe.
De reis verloopt voorspoedig. We hebben een korte pauze op de Evenaar en we zijn keurig, zoals gepland om 14 uur op het vliegveld. Hebben er dan ruim 400 km op zitten, maar dan moeten we nog 3 uur naar Jinja. Maar ook dat halen we voor het donker wordt en we treffen het huis, de honden en onze medebewoners in uitstekende staat aan.
Vrijdagmorgen een prima vergadering met het bestuur van de CBO, waar we over de voortgng van de diverse projecten van gedachten wisselen en afspraken maken over de tijd dat wij er niet zijn. We zien de voortgang in de bouw en iedereen is onder de indruk hoe het aanzien van het gebouw veranderd is.
Vrijdagmiddag vergadering met de communiteit van de zusters die de creche in Soweto runnen. Over veranderingen in hun gemeenschap en hun en onze plannen voor de toekomst.
Thuis koken, administratie regelen en de intentie de emails van de laatste week te beantwoorden. Helaas, geen internet. Dan maar bloggen.
We maken ons op voor de volgende safari: naar Nederland! Er moet echter nog een hoop geregeld worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten