Maandag 1 augustus 2011
Miljoenendans
Je zou kunnen zeggen, niet echt een bijzondere week, maar eigenlijk is elke week bijzonder. De eerste dagen veel administratief werk, o.a. de afrekening van de bouw van St. Matia Mulumba. Daar hebben we veel langer over gedaan dan verwacht, dus dat betekent bonnetjes opzoeken van ruim 1 jaar geleden. Ook de koers berekening is best lastig. Het is vervelend om te constateren, maar hoe duurder het leven voor de mensen hier wordt, hoe goedkoper voor ons. De enorme geldontwaarding maakt dat het leven voor ons in financieel opzicht alleen maar gunstiger wordt.
Toen we hier ruim 3 jaar gleden aankwamen, kregen we voor 1 Euro: 2200 Ugandese shilling, nu is de koers 3600 !. Op de bouw van St. Matia scheelt het tussen de offerte en de afrekening bijna € 4000. Daar moet je dus best even voor gaan zitten.
Dinsdag 10 miljoen van de bank gehaald. Ja, niet zo maar even: je staat ruim 30 minuten in de rij voor het loket en als je dan eindelijk aan de beurt bent, zie je de man uiterst bedenkelijk kijken. Je wordt doorverwezen naar de manager. Je denkt direct dat er iets mis is met je rekening dus deemodig naar zijn kantoor. Blijken ze het geld niet in huis te hebben: nog geen 3000 €! Doorverwezen naar het filiaal, waar de rij voor het loket wat korter is, maar al met al met je dan toch ruim een uur kwijt.
Het geld meteen weer uitgegeven om watertanks te bestellen voor St. Matia en een aantal rekeningen te betalen voor de bouw in Mpumudde (zie website). Daar kom ik toch gemiddeld zo’n 2 – 3 keer per week en het is leuk te zien, niet alleen hoe de bouw vordert maar ook hoe de bewoners, lijkt het, met de dag meer opleven.
Woensdag de familie de Kleynen uit Vortum Mullem ophalen in Entebbe en dat verloopt voorspoedig. Op het vliegveld geprobeerd een verloren koffer op te halen (die de Fairwegistangroep voor ons had meegenomen) en dat had wat meer voeten in de aarde. Met gespeelde boosheid en charme lukte het toch en dus zijn de kindertjes weer blij, want er bleken kinderkleertjes in te zitten. Met de familie (die hier vorig jaar ook al waren) de eerste dagen wat rondgetoerd en het is best leuk weer wat uit te wisselen over de ontwikkelingen in Boxmeer en hier.
Hoogtepunt was de uitreiking van de derde lening in Kimasa. Een bedrag van 8 miljoen (ja weer naar de bank maar nu ging het sneller) en de dankbare gezichten van de deelnemers. Die met zo’n klein leen bedrag – 200.000 UGS= nog geen € 60 – hun leven zien veranderen: ze kunnen de kinderen naar school sturen, een handeltje starten of uitbreiden, een paar stoelen kopen of eindelijk naar de dokter.
Zaterdag naar Iganga om Diede en Nathalie daar te brengen, die de komende weken zich gaan inzetten voor de babietjes daar. Altijd leuk om zuster Elisabeth te zien, een grote enthousiaste non en ze maakte van vreugde dansjes in de ronde toen ze een fors bedrag in handen kreeg om – eindelijk – de keuken op te knappen.
We waren weer op tijd terug om nog een deel van het KisoBOKa-voetbaltournooi mee te maken en daar besteedden we ook een groot deel van de zondag aan. De finale met als trotse winnaars het team van Mpumudde (zie website). Moet toch een goed voorteken zijn.
Maandag naar Kampala om de School voor de Doven te bezoeken, ooit opgestart door pater Harrie Tullemans, nu pastoor in Oeffelt. Indrukwekkend hoe alles georganiseerd is en vooral hoe de kinderen – zonder geluid – een formidabele dans uitvoerden en ons (we waren er met alle 5 vrijwilligers) een ‘gebaren-taal-naam’ gaven. De mijne? Niet zo moeilijk: een gebaar onder de neus: Mr. Snor.
Op weg naar huis, verloren we een slangetje van het watercircuit van de auto en dat kostte ons toch ook weer 1 ½ uur, maar we waren weer voor het donker thuis.
Deze week niet veel gelezen, maar ‘Het diner’ in twee dagen verslonden. Nu bezig met ‘Het familieportret’ van Jenna Blum, in de stijl van ‘Haar naam was Sarah’, een roman over de Duitse slachtoffers van de oorlog. Nu de familie de Kleijnen verhuisd is naar Mpumudde, hoop ik er wat meer tijd voor te hebben. Maar deze week al weer 3 vergaderingen o.a. met JinjaNet, de overkoepelende organisatie. Dus toch...
Deze week veel stil gestaan bij de gebeurtenissen van 1 jaar geleden: het overlijden van pater Harrie Kanters, hier in Uganda. Maar veel troost gevonden in het feit dat de bouw van het Kanthuis goed vordert. Morgen weer 2 miljoen afleveren voor de vervaardiging van de ramen.
Mr. Snor, Mr.Kisoboka, Mr. Epataka Iboro, Mr. Millionman. Mr. William, hij gaat er onder gebukt...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten