maandag 17 oktober 2011

KOLI KAYO

Maandag 17 oktober 2011

KOLI KAYO

Dat betekent: ‘welkom terug’  en dat hebben we de afgelopen week vele malen gehoord. In de buurt, op de markt, in de supermarkt, op de projecten en het voelt alsof we hier al weer maanden zijn. Heel vroeg in de ochtend (04.00) kwamen we die donderdag aan. Een goede reis en vliegensvlug door Kampala heen.
Meer over onze thuiskomst kun je het beste lezen op de website: www.kisboka.nl en die site zullen we ook wat beter gaan bijhouden.
Het was een plezierige thuiskomst en we zijn al snel weer gewend. De tuin heeft het voortreffelijk gedaan en vooral de tomaten doen het geweldig. Elke dag wel een kilo en dus veel verwerkt: tomaten-paprika (ook uit eigen tuin)-chutney, tomaten-pasta-saus, tomatensoep..er is niet tegen op te werken, maar het is allemaal lekker. We hadden veel zaden uit Nederland meegenomen en de eerste komen al op. Het is dan ook heel vruchtbaar weer. Bijna elke dag regen – soms uren lang, vooral ’s nachts – en dan overdag heerlijke temperaturen. Nu zo’n 30 graden in de schaduw. Niet alleen goed voor de planten, maar ook voor ons gemoed.
De eerste dagen hebben we het kalm aan gedaan. Veel rond het huis geklungeld, wassen, kleren uitzoeken om weg te geven, maar ook naar de stad. Waar ze de markt hebben verplaatst en dus was het weer even zoeken. Maar we vonden onze vaste verkoopsters al snel en het eerste wat ze vroegen: “Zing je weer een liedje voor ons?” Dat is weer thuis komen.
We hebben weer de gebruikelijke stroomuitvallen, de ene keer tijdens de dag, de andere keer in de avond. Dan hebben we weer tijd voor een potje scrabble of yhatzee bij kaarslicht en dat is ook best gezellig. Andere avonden wat lezen en ik verslind me nu aan de dikke pil ‘Wat is de wat’ (met dank aan Fred en Mies) een indrukwekkend verhaal over een vluchteling uit Sudan. Paul schildert weer wat en ondertussen doen we natuurlijk gewoon ons ‘werk’. De projecten bezoeken, waar toch alles langzaam is doorgegaan, mensen bezoeken en ontvangen om weer op de hoogte te raken en weer plannetjes maken voor de komende tijd.
Jacob is de hele week ziek (ernstige malaria) dus dat betekent ook de nodige huishoudelijke klussen. En de administratie weer op orde brengen, rekeningen betalen en natuurlijk weer het nodige gedoe met de auto’s.
Gisteren heerlijk konijn gegeten (met Dineke en Dirk), niet ‘in het zuur’ maar volgens een recept van Braakhekke, met een pittige saus van ansjovis, kappertjes en knoflook. Westerser kan het bijna niet. Volgende keer ‘konijn op z’n Afrikaans’ maar ik met nog uitzoeken wat dat inhoudt.
Vandaag (maandag) naar Entebbe om Jorien en Anne op te halen. De eerste blijft 6 maanden, de ander tot einde van het jaar. Maar eerst vanmiddag nog 6 bezoekers uit Boxmeer, die enkele van onze projecten willen bezoeken.
We zijn dus weer helemaal thuis!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten