EPATAKA IBORO

Terug naar Nederland?!

Dinsdag 13 maart dus naar Kampala voor de CTscan. We waren er om 11.00 uur, in een keurige 

‘Westerse’ kliniek en binnen een half uur zou de scan gemaakt kunnen worden. Duurde dus 2 uur en de scan nog geen 10 minuten. We moesten 3 uur wachten op de uitslag, dus maar wat gewinkeld in Kampala. Om 17 uur hadden we de uitslag in de vorm van een fraaie foto-rapportage en CD. Kwamen dus in de avondspits in Kampala terecht en ongeveer 10 km voor Jinja in een file ten gevolge van een ongeluk. Dat was de 3^de die dag! Maar om 19.30 waren we thuis, waar Jacob trouw op ons gewacht had.

De volgende morgen met de uitslag naar onze ‘huisarts’ hier en die was erg helder in zijn conclusie: “Ik zou geen orthopeed in Uganda weten, die je hiermee kan helpen. Ga maar snel terug naar Nederland”.

Uit het ingewikkelde rapport konden we opmaken dat er verschillende hernia’s zitten en verschillende beknellingen; veel degeneraties van schijven en ontbreken van kraakbeen. Die middag nog geprobeerd het verslag naar Nederland te sturen maar dat lukte niet vanwege een storing in het internet en later in de stroom.

Daardoor konden we die avond ook geen contact krijgen met het bestuur van KisoBOKa in Nederland, maar het schijnt dat ze werkplan en begroting hebben goedgekeurd.

We gaan ondertussen maar gewoon door met plannen maken. Een gesprek gehad met de zusters ver het runnen van de crèche in Soweto en uren doorgebracht op het kantoor van de advocate die huurcontract en koopcontract moet regelen voor onze plannen in Kimasa. Het eerste betreft een huurhuis waar we vanaf 1 april weer 4 straatjongens willen opvangen en het tweede een behoorlijk stuk grond waar we het ‘KisoBOKacentrum’ willen oprichten. Meer hierover vind je in de nieuwsbrief die eind deze week wel zal verschijnen.

Het droeve nieuws van deze week is dat ‘Hannes’ dood is. Het was onze trotse bok, die we begin 2008 hebben gekregen van Yong-Han en die voor ons toch wel het symbool was van de de KisoBOKa-geit. Hij heeft ook voor wat nageslacht gezorgd, maar daar zijn er ook wel weer wat van gestorven. Die hebben we doorgaans geslacht en gegeten, maar dat hebben we met Hannes maar niet gedaan. Die ligt keurig begraven in de achtertuin. Het goede nieuws: Jacob kreeg er 8 biggetjes bij, zodat hij, met die 6 van ons de zorg heeft over 21 varkens/biggen.

Kwam vandaag hevig verontwaardigd aan, want de man bij wie hij de varkens ‘stalt’, had een van zijn biggen verkocht. Had geld nodig (om te drinken) en verkoopt dan gewoon een varken van een ander. En het geld was al gedeeltelijk op! Paul is er vandaag met hem achteraan gegaan en de mensen die het varken gekocht hebben, willen het wel teruggeven, maar ze willen ook hun geld terug. Zal wel goed aflopen, maar het idee is toch werkelijk te gek voor woorden.

Het is ook goed afgelopen met het jongetje dat deze week door Castor werd aangevallen. Bij binnenkomst met de auto bleek de poort wat lang open en dan staan vaak kinderen zich te vergapen naar het huis van de ‘mzungu’s’. De honden zijn daar uiterst fel op en stormen de straat op. Als ze dan ook nog gaan rennen, dan is het helemaal mis. Een flinke beet in zijn schouder en natuurlijk veel verdriet. Paul heeft hem meegenomen naar de kliniek en laten behandelen en tot nu toe hebben we er niets meer over gehoord. In het verleden – op Rubaga – hebben we vaak nog dagen en weken later jammerende families aan de deur gehad om schadevergoeding. Nu dus nog niet. Zijn inmiddels wel met een training begonnen ze onder de veranda te houden, als de poort open gaat en dat lijkt aardig te lukken.

In het weekend veel administratief werk afgehandeld want nu moet het werkplan worden omgezet in daden. We hebben voor 2012  zo’n 16 projecten op stapel staan en nu moet er geld op de plank. We hebben er echter alle vertrouwen in dat het gaat lukken, maar dan moeten we de komende weken ook wat tijd hebben.

Tijd om de dingen in gang te zetten en tijd om de dingen voor te bereiden.

Inmiddels contact gehad met de huisarts in Nederland en ook die is van mening dat operatie onvermijdelijk is. Aangezien er nog een directe uitval is, is het niet noodzakelijk onmiddellijk naar Nederland terug te keren, maar we proberen nu een planning te maken die ons redelijk lijkt. Een definitief besluit daarover kan pas vallen als een specialist in Nederland de scan gezien heeft en die gaan we nu proberen op te sturen.

Als het aan ons ligt, zouden we in juni naar Nederland willen komen. Dan kunnen we met z’n tweetjes weg en kan ook Paul zijn scan in Nijmegen laten maken. We hebben de komende maanden nog bezoekers en veel te regelen hier en in juni moet e.e.a. geregeld kunnen zijn en overgedragen aan de andere leden van het bestuur hier. Hoelang zo’n operatie en revalidatie duurt weten we (nog) niet, maar we hopen dan begin juli weer terug te kunnen zijn.

We houden jullie op de hoogte!