EPATAKA IBORO

EEN KOMEN EN GAAN – HALEN EN BRENGEN

De afgelopen weken druk geweest met ontzettend veel kleine dingen. Veel op en neer reizen naar de stad, waarbij de auto me vele malen in de steek liet. Dus de accu maar vervangen, want dat ‘niet-starten’ schiet niet op. Dan weer kippengaas kopen: de konijnen ontsnappen telkens weer en...l’histoire se repète: de witte zat weer in de pitlatrine. Met dezelfde truck, lukte het de derde dag hem weer bovenaards te krijgen.

Veel voorgeorganiseerd voor de stroom van bezoekers en vrijwilligers. Proberen – heel on-Afrikaans – vooruit te denken en afspraken te maken. Vaak gehinderd door stroomuitval en dan maar gewoon wat puzzelen of lezen.

De eerste week druk geweest met het introductie-programma van onze beoogde manager, Fisca. Paul heeft met hem de city-tour gedaan en geintroduceerd in het leven van de straatboy, ik heb hem in Soweto geintroduceerd en hij heeft geassisteerd bij het uitreiken van een nieuwe lening aan de vrouwen daar. We hebben er nog steeds een goed gevoel bij en zien dat hij ook al snel zelf initiatieven neemt en zijn visie met ons deelt.

Die week zijn we ook naar Kampala geweest. Paul had een uitnodiging zijn scapkunst en schilderijen daar in het ‘Beancafe’ – een ontmoetingsplek voor veel Europeanen – te mogen tentoonstellen. Op het afgesproken uur (11.00 uur ’s morgens) was de beheerster echter niet daar. We konden niet te lang wachten, want we hadden om 12.00 uur een afspraak bij de tandarts. We zullen dus nog een keer terug moeten. Wellicht ook naar de tandarts. Hij heeft bij Paul een nieuw plaatje geplaatst, maar met mijn afgebroken kies, wist hij niet veel raad. Een implantaat? Hij was niet zeker of die bleef zitten en dat zou mijn probleem (een klepperend gebit) niet oplossen. Toch maar in Nederland naar laten kijken?

We hebben de gelegenheid aangegrepen in Kampala boodschappen e doen. O.a. een magnetron gekocht om Murabu te introduceren in het ‘moderne’ koken en het is vooral gemakkelijk om de door haar bereidde maaltijden, snel op te warmen. Ze is er helemaal verrukt van!

We moesten weer op tijd terug zijn om de groep van ‘Fairweggisthan’ te verwelkomen die die middag bij Alba zou aankomen. Door de drukte in Kampala werd dat wat laat en we zouden dat die avond doen. De groep werd begeleid door Guus, een goede vriend en onze ex-huisarts, die hier een paar maanden geleden nog op bezoek was. Guus zou bij ons slapen. Maar Guus voelde zich niet zo lekker, en tegen de dokters analyse in, stelde ik vast dat het malaria moest zijn. Met hem naar de kliniek en daar werd een ernstige vorm van (resistente) malaria vastgesteld. Onmiddellijke opname. Dat moest ook wel, want hij zakte ter plekke in elkaar. Hij werd aan de dip gelegd en een van de leden van de groep bleef bij hem slapen. Vier keer op en neer gereden om alles op de plek te krijgen. Dan weer een deken, dan weer een bezoeker die toch even op bezoek wilde... om 12.00 uur ’s nachts weer thuis.

De volgende dag ging het aanzienlijk beter met Guus, maar hij is toch nog tot laat in de middag in de kliniek gebleven. Ondertussen ging Paul met de groep op Citytour en in de middag bezochten zij de Itanda Watervallen.

De volgende morgen met de roep naar Makenke, waar we het centrum in aanbouw bezocht hebben, het huisje van de jongens en een wandeling door de wijk. Daarbij onder meer gekeken naar een tweede huisje, dat nu ‘goedkoop’ te kopen is. Die middag heeft de groep bij ons koffie en thee gedronken en toen, met Paul, een boottocht op het Victoriameer gemaakt. Die avond met de hele groep lekker gegeten bij de Chinees.

In de groep zat ook een oud-BLOS collega en met haar hebben we wat opnames gemaakt, die later dit jaar op de lokale tv vertoond kunnen worden.

Die nacht – om 24.00 uur – ben ik met een taxibusje, vertrokken naar Entebbe. Daar hebben we Andre, Jos en Yvonne, Jetje en Charlotte opgehaald. Ze waren keurig op tijd – 02.50 uur – en de tocht door nachtelijk Kampala, verliep voorspoedig en we waren om 6 uur ’s morgens in Jinja. Wat bijkletsen en toen enkele uurtjes slapen. Paul ging met de andere groep die ochtend naar Soweto.

’s Middags met de nieuwkomers de stad verkend, telefoonkaarten gekocht, geld pinnen en hen een beetje wegwijs gemaakt in de plaatselijke supermarkten. Samen met Mirabu had ik de dag ervoor enkele salades gemaakt en we hebben die avond smakelijk gebarbecued.

Zondagmorgen naar de kerk in Bukaya voor een swingende dienst en die middag met hen naar de Itanda Falls en op de terugweg, een bezoekje aan father Picavet. Samen met de andere 3 vrijwilligers, weer lekker gegeten bij de Chinees. Die, overigens niet te vergelijken is met de Chinees in Nederland. Hier bestel je een 10-tal schotels, allemaal even smaakvol, en dan proef je van alles wat. Er is altijd wel wat over en daar genieten Castor en Polla dan weer van!

Yvonne, Charlotte en Jetje krijgen uitleg over de 'bezoekerslaptop'

Aan  de Itanda Falls

Maandag zijn de nieuwe bezoekers naar Makenke gewest en zeer onder de indruk van wat daar gebeurd en gebouwd wordt. Ze hadden het natuurlijk al van de foto’s gezien, maar de werkelijkheid is veel ‘grootser en indrukwekkend.’

Terwijl iedereen in de middag zo z’n eigen programma volgde, kregen we nog een bezoek van Eugenie en haar gezin, die de Citytour hadden gedaan. Eugenie is jaren geleden bij ‘Missie en Jongeren’, door Paul begeleidt bij haar verblijf in Cameroen. Een leuk weerzien.

Dinsdag zijn de nieuwe bezoekers op Citytour gegaan en ik heb Andre geassisteerd met zijn eerste nieuwsbrief. Verzenden naar zijn lijst en fot’s uitzoeken. Tussendoor de mails lezen en beantwoorden. Het geweldige nieuws dat een fonds een bijdrage van € 7.000 beschikbaar heeft gesteld voor de bouw. Maar daarbij kan ik niet onvermeld laten dat onze goede vriend Andre en zijn vrouw Rosan, in de afgelopen maanden € 12.500 hebben verzameld. Door op rommelmarkten spullen voor KisoBOKa te verkopen, de opbrengst van hun 40-jaar-huwelijksfeest en door acties op verschillende plekken. GRANDIOOS EN GEWELDIG BEDANKT. Andre nam ook nog 5 laptops mee en 5 staan er nog in Vortum Mullem.

Ook de andere bezoekers, brachten weer het nodige mee, voetbalshirts en ballen, materialen om een lascursus te geven, honderden zakjes zaden, verbandmateriaal voor de kliniek, tekenspullen en – niet onbelangrijk – enkele heerlijke stukken kaas (Yong-Han bedankt!).

Woensdag is de groep naar Soweto geweest en ik heb de nodige dingen in de stad gedaan. Vooral geldzaken want de bouw gaat snel vooruit en dan moet het geld rollen. Maar ook voor het koken voor zo’n grote groep (we zitten met 7 man aan tafel) moet er het nodige geregeld en gehaald worden.

Donderdag werd het rustiger in huis. Jos en Yvonne zijn verhuisd naar Katayamba; de plek waar we ooit begonnen zijn en nog steeds een vrijwilligersappartementje beheren. Jetje en Charlotte hebben hun intrek genomen bij Silvia en Marjorie. Hun huisje ligt naast de plek van Jos en Yvonne. Andre blijft bij ons logeren en we halen met regelmaat herinneringen op aan de goeie (Salesiaanse) tijd. Andre wil graag een schilderij laten maken van pater Harrie Kanters en we hebben een bevriende kunstenaar uitgenodigd dat te maken. Hij was hier deze week en het zal in de komende weken klaar zijn. We hopen dat dat vóór de 26^ste is, de dag dat Harrie hier in Uganda stierf. We hebben het ook (gezellig) druk met Andre zijn vergeetachtigheid en we lachen samen wat af als zijn broek gewoon over de stoel hangt of hij met zijn camera zonder kaart of batterij op pad gaat.

Die donderdag – overigens de 50^ste verjaardag van Yvonne – kregen we bericht dat we in aanmerking komen voor de ‘Skills 2 Succes Award’. Weten niet wat het inhoudt, maar we hebben nu voor hen een filmpje gemaakt dat ook door jullie op YOU TUBE te zien is. Ik hoop dat we het op onze website kunnen laten plaatsen, maar je kunt het in ieder geval op onze youtube side zien: www.youtube.com/user/willemenpaul/video

Vrijdag met Jos en Andre en Ayubu de stad in geweest om inkopen te doen voor de lascursus. Dankzij een fonds in Grubbenvorst kunnen we materialen kopen als een lasapparaat, slijpstenen en boren en Jos heeft van zijn bedrijf de nodige kleine spullen meegekregen als maskers, brillen en handschoenen. Ook 4 soldeer-apparaten. Daar zouden we met de jongens ook kleine dingen mee willen maken en Jetje gaat zich bezig houden met de ontwerpen.

Zaterdag met Jos, Yvonne en Andre naar Mukono geweest, op een uur rijden hiervandaan, richting Kampala. Bezoek aan het ‘Lejoproject’ waar ook Diede en Nathalie, een maand verbleven. Nog 20 km van Mukono, de brousse in, ligt een klein (particulier) schooltje, van waaruit de activiteiten gecöordineerd worden. Deels is dat de ondersteuning van het onderwijs, deels de ondersteuning van een aantal arme gezinnen en deels het ‘geitenproject’. Voor een aantal kinderen wordt schoolgeld betaald, een aantal gezinnen krijgen ondersteuning in hygiene, hoe gebruik te maken van solar en betere landbouw en een aantal gezinnen krijgen 2 geiten. Van de nakomelingen, moeten ze er 1 weer teruggeven aan het fonds, de anderen mogen ze verkopen om hun levensstandaard te verbeteren of bijv. schoolgeld te betalen. Een enthousiaste coördinator begeleid het project en heeft ons die dag rondgeleid. Mede door acties van Jos en Yvonne konden weer een aantal geiten gekocht worden en die werden die middag, in ons bijzijn, uitgedeeld.

Ook wij hebben jaren geleden – met sukses – al een dergelijk project in Kisumu uitgezet en we zijn zeker van plan dat ook weer te introduceren in

Kimasa.

Op de terugweg, hadden we nog even autopech en een vervelend incident met een dronken vent, maar we zijn weer heelhuids aangekomen.

Vandaag – zondag – rustdag en aan het eind van de middag is de tweede ‘fairweggistan’ groep aangekomen. Dus morgen weer het programma in herhaling én de start van de lascursus. Het blijft gaan en komen....