EPATAKA IBORO

Stress

Hoort helemaal niet bij Afrika en ook ik was het aardig ontleerd. Maar de afgelopen weken er toch regelmatig weer ingeschoten. Vaak had dat te maken met de eerder vermeldde euvels: geen stroom, geen internet. Dan denk je een heleboel te kunnen doen, maar dat lukt dan gewoon niet en dan raak je behoorlijk onder tijdsdruk. Vooral de nieuwe aanvraag voor het NGO-certificaat voert die druk op. Zoveel papierwerk, dat dan voor een bepaalde datum of bestuursvergadering af moet zijn.

Het lukte de eerste week het jaarverslag af te maken, wat toch heel wat uitzoekerij kost. Wanneer was het ook al weer en met wie en hoeveel. Hier zijn ze erg gek op cijfertjes en tabellen, maar het is ook een fijn gevoel als alles weer eens op een rijtje staat en je kunt aantonen wat je gedaan hebt. Vooral over de resettlement van 10 jongens van de straat zijn we erg tevreden.

Maar bij z’n verslag horen ook de echte cijfers en  dat moest dus allemaal naar de accountant. Een geduldige man en hij was aardig tevreden over de wijze waarop alles geadministreerd is.

De bouw.

De belangrijkste stress-factor. De aannemer – op vakantie in Nederland – heeft de bouw laten stil leggen, omdat het geld op zou zijn. Wat hij met het geld uitspookt is me niet altijd duidelijk, maar het is wel vervelend. Een paar keer op de bouw gaan kijken wat er toch nog gedaan zou kunnen worden. Soms kun je met een paar zakken cement toch wel weer wat doen, maar op een gegeven moment worden de beslissingen te belangrijk en weten we ook niet precies wat er nu wel of niet al geregeld is: zijn de ramen besteld/betaald? Zijn de stenen besteld/betaald? Ook de veelvuldige regens, maken het niet eenvoudig de juiste beslissingen te nemen. We moeten dus gewoon even geduldig afwachten.

Het Home.

Er waren dus weer 3 plekken vrij en we vonden al snel een collega-organisatie die wel 3 kandidaten had. Paul heeft – samen met Fosca -  met de jongens gesproken en ze zagen het wel zitten en ze waren erg teleurgesteld toen Paul zei dat hij ze over een paar dagen de plek wel zou laten zien. Ze wilden er meteen heen en dat is dan ook gebeurd. “Ga ik echt op een matras slapen? “, zei Allan, “I never did”.

We hebben ze keurig in de nieuwe (oude) kleren gestoken, de nodige dingetjes voor ze aangeschaft (tandenborstels etc), voorzien van lakens en handdoeken en ze zijn echt dankbaar en blij. Ze zijn wat jonger (14-15), hebben nog niet zo lang op de straat geleefd (de een twee maanden, de andere een jaar) en ze zijn nog niet verslaafd aan alcohol of marihuana. Ze willen alle 3 het liefst terug naar school en zijn geïnteresseerd in de tuin en de beesten (we hebben ook daar nu 2 geiten en Joop heeft een kippenhok gebouwd, dus…). Erg leuk zo’n nieuwe start te zien.

Richard - Jackson - Allan

Minder leuk – stressoproepend – was dat de nieuwe Matron (die als een moeder voor het gezin moet zorgen), de dag dat de jongens kwamen zo nodig naar Kampala moest. Ze beloofde ‘snel’ terug te zijn, maar dat was ze  dus om 4 uur ‘s middags nog niet. De goede Bakali is er gebleven, tot we iemand gevonden hadden. Twee dagen later hetzelfde verhaal: naar Kampala en ze kwam niet terug, maar stuurde haar zus. Vooral Fred is voor dit soort dingen (in de steek gelaten worden) erg gevoelig, dus we hebben besloten haar met onmiddellijke ingang te ontslaan. En inmiddels een nieuwe matron gevonden, een wat oudere dame die echt lief voor de jongens is en daarmee hopen we dat het voorlopig goed gaat. We hebben er een tweede bij aangenomen, zodat ze in ieder geval in het weekend kan bijkomen.

Werkplan

Voor de vernieuwing van het Certificaat moet er ook een werkplan voor 2014 komen, én een begroting en een plan van aanpak. En dat moet dan goedgekeurd zijn door de ‘general assembly’ en dat zijn de vertegenwoordigers van de wijk en het Distrikt. En die komen alleen maar als ze reiskosten krijgen en een maaltijd. En ze moeten persoonlijk uitgenodigd worden én het woord mogen voeren. Een hoop geregel, maar vooral ook een hoop geschrijf en dat zonder dat we uitzicht hebben op de middelen voor 2014.

Een hele ochtend geëvalueerd met Fosca, de beoogde coördinator voor het Centrum en die ons toch wat tegenviel in het nemen van initiatief en nieuwe ideeën. Hij stond er wel voor open en we hebben concrete afspraken gemaakt voor een aanstelling tot het einde van het jaar. Een hele middag gezeten met de accountant over zijn concept-rapport, maar ook dat gaat goed komen.

Een hele morgen gezeten met Fred Mugisha, want een college organisatie was op het idee gekomen hem te nomineren voor een ‘Streetchildren Award’ in Engeland, waar  £1000 mee te verdienen is! Hij had zelf a wat op papier gezet, maar dat moet dan toch behoorlijk bewerkt worden, zijn geschiedenis erbij en foto’s. Alles klaar: 2 dagen geen internet. Van alles geprobeerd en op meerdere wijze geprobeerd verbinding te krijgen (maandag was de einddatum voor de nominatie) maar helaas. Toch maar weer naar de stad en ‘s avonds lukte het. Stress te over. En nu maar duimen draaien.

Fred en zijn moeder

Vandaag alles klaar voor de ‘Algemene vergadering’. Naar de stad geweest om fotocopies te maken, drankjes voor de heren te regelen, de catering te controleren en diverse bankzaken geregeld. Een hoop gedoe en weer geen stroom!

Morgen is het ‘Independence Day’, een nationale feestdag, een vrije dag. Was ik ook van plan te nemen. Of eigenlijk, ben ik wel aan vakantie toe. Ze zeggen dat dat de beste manier is om stress als een vervelende zenuwziekte, te voorkomen. Vacare necessesse est.

En we hebben het gehaald! Vandaag - dinsdag 8 oktober: 10.017 bezoekers/lezers van deze blog. Wil de 10.000ste zich even melden?