Blog 100
Al dertien dagen – al honderd blogs
Ongeluksgetal?
Al 13 dagen in het
nieuwe jaar, dat zo voorspoedig begon. Maar vandaag een vervelende wending:
Paul is in het ziekenhuisje opgenomen met malaria. Het kwam afgelopen zaterdag
voelde hij zich niet lekker en we zijn naar de kliniek gereden om te testen:
raak. Normaal krijg je dan een prik, die 3 dagen herhaald moet worden en
meestal voel je je na de 2de prik al een stuk beter. Paul zelfs na
de 1ste en we hebben een leuke middag doorgebracht met Lies en
Frans, die een paar dagen op bezoek zijn en met Francien, de nieuwe
vrijwilligster die vrijdag jl. arriveerde. Gisteren lekker uit eten.
Maar vanmorgen voelde hij zich weer slap en misselijk. We
moesten toch naar de kliniek voor de 3de prik, maar de dokter die de
uitslagen nog eens bekeek, stelde vast dat een dergelijke hoge graad niet met
spuiten te bestrijden is. Dus was het advies: “Aan de drip”, een
kinine-oplossing en doorgaans een effectieve oplossing. Ik heb sinds mijn
behandeling daarmee, in mei, geen last meer van malaria gehad. Afkloppen.
Paul moet tot morgenmiddag in het ziekenhuisje blijven en we
gaan er van uit dat hij dan weer vrolijk rondhuppelt. Maar hij is ook een
jaartje ouder....of gewoon de verkeerde datum!
Nieuwe jaar.
We hebben genoten van de paar vrije dagen rond Paul zijn
verjaardag. In een heerlijk resort op nog geen half uur van Jinja. Een prachtig
uitzicht op de Nijl en wat vroeger de Bujagali Falls waren. Maar door de aanleg
van de nieuwe dam zijn de falls (heerlijke plek voor rafters) verdwenen. Nu
heet het Bujagali Lake en we hebben de eerste waterskiërs waargenomen.
Maar veel activiteiten van voorheen zijn verdwenen en
daarmee ook de vele kleine commerciële activiteiten (eettentjes, barretjes,
souvenirwinkeltjes) die de plek zo levendig maakten.
Maar we kwamen voor onze rust en hebben genoten met een boek
aan het zwembad en goed eten en drinken. Zo Paul zijn nieuwe jaar ingestapt en
het mooiste verjaardagscadeau, kreeg hij van Bakali. De avond voor ons vertrek,
zondagavond, kwam hij aanzetten met 2 kleine, schattige konijntjes. Netjes in
een doos met bovenop een strookje van 20 cm cadeaupapier. Echt ontroerend: Paul
kreeg de tranen in zijn ogen.
Ook alle anderen: bedankt voor jullie verjaardagspost!
 |
| Uitzicht en zonsondergang vanaf ons huisje |
Runnen en meeten.
De dagen daarvoor hebben we een druk programma afgewerkt.
Paul is naar het dorp van Sadam geweest, een jongen die enkele maanden in ons
huisje in Makenke heeft gewoond, maar teruggeplaatst is naar zijn eigen dorp.
Het gaat goed met hem, al zou hij wel nog wel weer naar Makenke terug willen.
Daar gaat ook alles goed. Fred gaat deze week naar zijn
moeder en tante in Entebbe, voor een paar weken vakantie daar en hij wil graag
hier zijn lagere school afmaken.
De andere Fred is naar zijn moeder geweest. Hij heeft daar
o.m. een nieuw dak op het hutje van zijn moeder geplaatst (met dank aan het
KisoBOKa hulpfonds) en hij woont nu weer hier, bij Bakali, in afwachting van
zijn examenresultaten. Dan kunnen we verdere plannen maken.
Waiswa moest onverwacht ook naar zijn dorp omdat zijn oma
gestorven was. Hij heeft zijn terugkeer al een paar keer uitgesteld.
En dan de ‘Nieuwsjaar Run’, uitgesteld van Nieuwjaar naar de
4de vanwege het sterven van een lokale leider. Er waren bij de
eerste run (voor de vrouwen) 15 deelneemsters. In hun lange rokken en op blote
voeten, renden ze de 3-4 km vol overgave. Aangemoedigd door tientallen andere
vrouwen, die er volgende keer allemaal bij wilden zijn.
Ook bij de mannen 15 deelnemers en daar ging het er nog
fanatieker aan toe! Ze waren erg blij met de prijzen en we hadden voor de
winnaars echte medailles, waar ze apetrots op waren. Voor herhaling vatbaar en
ze wilden wel meer van dit soort sportevenementen. Gaan we zeker doen. Foto’s
en verslag: zie website.
De dag daarna (op zondag) hadden we weer een ontmoeting met
de lokale leiders en we hebben daarmee in-officieel de nieuwe ontmoetingsruimte
in gebruik genomen. Behalve een hele lijst van dingen die ze wilden dat
‘KisoBOKa’ging doen, was het opvallend dat ze elkaar ook aanspraken op wat ze
wel of niet gedaan hadden.
We hebben afgesproken dat ze nu eerst onderling plannen gaan
maken en dat wordt dan het uitgangspunt voor een ontwikkelingsplan voor de
wijk.
Tussendoor enkele voorstellen voor het bestuur in Nederland
geschreven en voor het bestuur hier en daarmee vliegen de dagen om.
 |
| En tussendoor tijd om met Polla te knuffellen |
Het centrum.
Daarbij zal het KisoBOKa Centrum een belangrijke rol spelen.
Na de vakanties is er nog niet veel gebeurd. We hebben een goed gesprek met de
aannemer gehad en contracten opgesteld dat binnen 5 weken de kantoorruimtes
opgeleverd zullen zijn en de buitenmuren afgebouwd.
De meeste fondsen hebben positief gereageerd op ons
tussenrapport, dus de grote hal kan ook in de komende maanden afgebouwd worden.
En dan kunnen de activiteiten echt starten.
Een aantal activiteiten kunnen, hopen we, al eerder starten
en we zijn blij dat deze en volgende maand vrijwilligers komen om ons daarbij
te assisteren. De eerste Francien) is afgelopen vrijdag aangekomen en is nog
bezig met ons introductie-programma, dat wat vertraagd wordt door de ziekte van
Paul. Ze had wat lekkere Hollandse kaasjes bij zich en heel veel spulletjes
voor de kinderen. Erg leuk.'
Haar ervaringen zijn te vinden op haar blog: Frenchine.gaatverweg.nl, ook te bereiken via onze website.
Huiselijk nieuws.
We hebben een forse scheur in de achterwand ontdekt, maar
het huis staat zeker nog niet op instorten. De huiseigenaar heeft al een
ingenieur gestuurd om te kijken wat er aan gedaan kan worden.
Jacob heeft hard gewerkt in de tuin en, dankzij de buitjes
die af en toe vallen, komt er behoorlijk wat op.
We hebben dus 2 nieuwe konijntjes, maar een paar dagen
geleden, werd een van de kuikens, voor mijn ogen, door een sperwer , de lucht
ingevlogen. Ze was uit de kooi ontsnapt en dus ook aan het toezicht van de haan
en andere kippen. Op hun lawaai kwam ik af....te laat.
We hebben nog geen nieuwe auto maar wel heb ik weer 2 boeken
‘verslonden’: ‘HhhH’, Himmlers hersens heten Heydrich van Laurent Binet. Een schitterende
en spannende roman over een bizarre geschiedenis. En daarna
een oude ‘klassieker’: ‘De vriendschap’van Connie Palmen: ze zeggen ‘een
meisjesboek’, maar ook voor mannen herkenbare typeringen over liefde en
afhankelijkheid.
Nu snel de keuken in, want Paul komt thuis eten. Hij zal wel
niet veel lusten, maar ‘Oma’s tomatensoep’ gaat er altijd wel in. Daarna gaat hij terug naar de kliniek voor de 2de en 3de drip.
En tenslotte: trots op de honderdste blog en op naar de
tweehonderdste!
Bedankt voor jullie reacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten