Blog 99
ACHTDUIZENDZEVENHONDERDENZESTIG
De dagen voor kerst
Maandag voor de kerst is Paul met de drie jongens de stad
in geweest, nieuwe kleren kopen. Omdat we wat geld verdiend hadden met de
verkoop van Paul’s scrabkunst in Kampala, hadden we besloten een deel daarvan
de besteden aan de kerst voor de jongens.
Ze weten precies waar ze de goedkoopste broeken en
bloesjes en hemdjes hebben en voor nog geen tientje de man, staken ze zich
helemaal in het (tweedehands) nieuw. Daarna gingen ze Makenke rond om zich te
laten zien.
In de middag zijn Paul en ik de stad in geweest om wat
inkopen te doen voor de kerstdagen.
De volgende morgen startte de auto weer eens niet en we
overwegen nu toch maar weer een nieuwe te kopen. Vooral nu we op deze een bod
hebben gekregen dat de aanschafprijs overtreft. We kijken wel of er de komende
weken iets op ons pad komt.
De dag voor de kerst regende het, maar dat was goed voor
de tuin. Gewerkt aan de financiële afwikkeling van de bouw.
Kerst
De dag begon bewolkt en dat zou een domper geven op de
beloofde zwempartij. Maar tegen de middag klaarde het op. De jongens genoten
van het zwemmen, van het eten en het uitstapje naar het Victoriameer. Terug in
Makenke heeft Paul nog voor ze gekookt (macaroni, met groente en gehakt) en ze hadden
‘een geweldige kerst’. ‘
Ik was alleen thuis en wat gepuzzeld en gelezen (begonnen
aan ‘Stoner’) en tussendoor wat aan het eten gedaan. We zouden – in de hoop dat
er stroom zou zijn – allerlei lekkere dingen op de bakplaat doen, dus de
voorbereiding was vooral snijwerk. Paul was tegen zessen thuis en we hebben
gezellig gegeten en ’s avonds twee afleveringen van ‘Borgen’gekeken. Het tweede
seizoen uit.
De volgende morgen allebei lekker met een boek in de zon
en we hadden nog genoeg voor een tweede rondje bakplaat. Aan het derde seizoen
van ‘Borgen’begonnen.
Op vrijdag was Bakali terug en samen met Paul en Jacob is
er een hoop werk verzet in de tuin. We hebben wat nieuwe planten gekocht voor
in de bakken en het ziet er nu weer fleurig uit.
‘Stoner’uitgelezen. Een geweldig maar somber boek over
een man die leeft van zijn vak (de litteratuur) maar vergeet van het leven te
genieten. Of het gewoon niet kan. Prachtig taalgebruik.
De dagen voor 2014
Paul is toch even in Makenke gaan kijken, hoewel we
officieel vakantie hebben en daar was alles oké. Ik heb me aan een nieuwe
nieuwsbrief gewijd en me bezig gehouden met koken en wat huiselijke klusjes.
Die maandag was onze vakantie om (we hebben nog een paar
dagen volgende week) en dus Paul naar Makenke en ik me weer op het bouwrapport
gestort. De financiële afhandeling (tot eind september) afgerond en daaruit
blijkt dat het toch allemaal veel duurder wordt dan we gehoopt hadden. Dat
betekent dat – als we aanvullende fondsen vinden – toch nog wel even aan het
bouwen blijven. Maar zonder haast.
Oudejaarsdag kon ik het toch niet laten met Mirabu
oliebollen te bakken en dat is uitstekend gegaan. Lekker buiten, zodat je niet
dagenlang die stank in huis had. Een dertigtal prima bollen en met de ‘icing
sugur’ leken ze zo uit de ‘Allerhande’
te komen. De laatste voorbereidingen getroffen voor de run in Makenke.
Rond tienen naar Gaby, die op zo’n 800 meter van ons
vandaan woont, aan het Victoriameer. Daar waren ook nog wat andere gasten, o.a.
Alba. Patrick, de man van Gaby had een kampvuur aangelegd en daar hebben we
onder een geweldig, natuurlijk vuurwerk van sterren, de uren afgeteld op muziek
van de Beatles. Ze hebben genoten van de oliebollen. Alba vertelde dat ze die
in Italië met Carnaval eten.
Gillende
keukenmeiden
Om 12 uur was er champagne en van die knetterende
kerststerretjes. Daarmee renden en gilden de keukenhulpjes van Gaby door de
tuin en dat was stukken vermakelijker dan de onberekenbare krengetjes die bij
ons door de straten gieren. We hebben het nieuwe jaar, dus op passende wijze
verwelkomd. Geen voornemens gemaakt. Niet de balans opgemaakt van het afgelopen
jaar, maar we hebben deze dagen wel genoten van het samen hier zijn. Van het
leven wat we leiden, waarin we onze ruzies en onhebbelijkheden smoren in de
jaren dat we elkaar verdragen en verrijken. De rente in liefde neemt toe.
Nieuwjaar
We hadden een ‘KisoBOKa-Kimasa-run’ uitgeschreven in
Makenke. Een parcours van zo’n 2-3 kilometer en er zou een eerste run zijn voor
de vrouwen, een tweede voor de mannen. We wisten dat er heel wat mensen uit de
wijk op de hoogte waren (we hadden affiches opgehangen) maar geen idee hoeveel
er zouden komen. We rekenden op 30 – 40 man/vrouw.
De eerste run zou om 10.00 uur starten, dus weinig
uitslapen.
Toen Paul er aankwam was er NIEMAND bij de poort van het
bouwterrein, de start en finish van de run. Maar al snel werd Paul op de hoogte
gebracht waar ze allemaal waren. Die nacht bleek een van de lokale leiders te
zijn gestorven (aan aids en drank) en ze zaten allemaal rouwend in en rond zijn
huisje. Ze excuseerden zich dat onder deze omstandigheden de run niet door kon
gaan. Natuurlijk niet. Er was rond het huisje veel paniek, want niemand wist de
pincode van de man (ook zijn vrouw niet) en dus was er geen geld om de begrafenis
te regelen. En hoe moest het nu verder? Paul werd uitgenodigd mee te denken en
te helpen. Hij had niet veel geld bij zich. Alleen het ‘prijzengeld’voor de run
(20.000 UGS only). Dat heeft hij maar bijgedragen. Ook de anderen droegen bij
en zo was er geld om ergens diesel te gaan kopen, om de man te kunnen vervoeren
naar zijn dorp, in Karamojoland. Paul bood aan dat wel in de stad te gaan
halen. Dat werd erg op prijs
gesteld: “Now you are ‘mutaka’, member of our community.
Met een mooiere eretitel kun je toch niet thuis komen en
het nieuwe jaar beginnen.
Laat in de middag kwam hij thuis en we zijn zo op een
rustige wijze het nieuwe jaar instapt.
Vanmorgen nieuwe werkroosters gemaakt voor het
‘management-team’, werkbespreking met Fosca, Thomas gepord dat hij toch eens
achter de stroom in Makenke aangaat en verder gewerkt aan het inhoudelijke
rapport over de bouw. De aannemer gevraagd maandag het werk te hervatten en zo
ligt alles weer op schema.
De run is verplaatst naar as. zaterdag en er schijnt veel
belangstelling voor de bestaan.
Zondag hebben we weer een bijeenkomst met de lokale
leiders in de ontmoetingsruimte van ons Centrum en maandag gaan we er een paar
dagen tussen uit, om in de buurt van Bugugali Falls rustig Paul zijn verjaardag
te vieren. We kijken er naar uit en ook naar de achtduizendzevenhonderdenzestig
uren die we gekregen hebben om er weer iets moois van te maken.
Bedankt voor de wensen die we ontvingen en voor allemaal:
VAN HETZELFDE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten