DE GOEDE WEEK
De week begon met de totale
renovatie van de oprit. De buizen er uit en wij konden er niet in of uit. Dus
tijd om de nieuwsbrief te schrijven en omdat de meesten daarvan nog wel
verzadigd zijn, niet zo’n haast met een nieuwe blog. Sorry.
Toch zijn er weer enkele
belangrijke gebeurtenissen gepasseerd waaronder het tekenen van het contract.
Het heeft maanden geduurd maar 4 april hebben we zowel een contract getekend
voor de aankoop van de grond, als ook voor de huur van het huisje. Het heeft
heel wat tijd geduurd, want op het afgesproken tijdstip (15.00 ten kantore van
de advocate), zat mr. Paul Okello met het grootste deel van de delegatie op ZIJN
kantoor in Kimasa. Die moest Paul dus weer ophalen en toen bleek dat het
contract nog 2 x herzien moest worden. Tussendoor dan maar ‘even’ naar de bank
om een CBO-rekening te openen. Ik dacht dat ik alles van iedereen in orde had,
maar nu bleken de copieёn van de akte en certificaat niet voldoende. Die moeten
weer een echte stempel (gaat dus weer geld kosten) van het Gemeentehuis, maar
dat was al dicht vanwege de Paasdagen. Dus komende week.
Een andere belangrijke
gebeurtenis was het bezoek van Maria Martens. Het kostte haar wel enige moeite
uit de zwaar bewapende hoofdstad te komen, maar ze was voor het donker ‘binnen’.
Gezellig bijgekletst en herinneringen opgehaald aan Kameroen en hoe anders het
toen allemaal was. Vrijdag hebben we haar meegenomen naar Soweto en Kimasa. Het
had goed geregend die nacht, dus Maria d’r schoenen waren niet geschikt voor
deze expeditie. Maar de croks van Paul stonden haar allercharmanst. Het ging
allemaal in bliksemvaart, want we hadden om 13.30 bij Alba afgesproken voor de
lunch. Die had haar uiterste best gedaan met zelfs rood-wit-blauwe vlaggetjes
op de tafel. Er zou nog een lid van de PVV – een alleraardigste man – komen lunchen,
maar die was te laat en had zelfs de reden van zijn komst (een bezoek aan de
bron van de Nijl) gemist. Dat hebben we dan maar goed gemaakt door ze van ‘onze’
kant te bekijken. Ze moesten uiterlijk 16.00 uur weer weg, weer voor het donker
in Kampala zijn en zouden dan verder weer in escorte naar het vliegveld gaan.
Heel bijzonder dat ze hier geweest is en ze toch een indruk heeft gekregen van
wat we hier allemaal doen.
We hebben deze goede
week, veel teruggedacht aan de ‘goede’ week van vorig jaar. Dat was de week dat
we de sommatie kregen binnen 30 dagen het Bisdom uit te moeten, dat de broeder
nieuwe sloten op de poorten plaatste, dat we spoedoverleg met de Bisschop
hadden en eigenlijk behoorlijk de weg kwijt raakten.
Dat ziet er nu dus anders
uit en we hopen de stappen de komende week wat meer definitief te maken door
het insturen van de projectaanvragen. Pas als dat ook allemaal geregeld is....
de inrit is al klaar, de rest volgt ook wel.
Hoogtepunt van de week
was de viering met Pasen met alle jongens. We hadden ze uitgenodigd de Paasdag
bij ons door te brengen en daar hebben ze echt van genoten. Een geweldige
paaseierenzoektocht, wandelen met de honden naar het Vicotorameer, eten alsof ze
echt 40 dagen niets meer gehad hadden en tussen door natuurlijk, lekker
drinken, koekjes, spelletjes en veel lachen. Vooral tijdens de zo genaamde
muzieksessie, want ze spelen niks, maar doen alsof is ook al leuk. En het
keyboard speelt van zelf! De trompet kwam er zelfs bij te pas en Fred gaat
gitaarlessen nemen. Een superdag! (zie ook de kisoboka-website).
Verder hebben we het eigenlijk rustig aan gedaan. Soms ook gedwongen, want de (glibberige) tocht met Maria, was te veel voor mijn rug en zaterdag was ik behoorlijk uitgeteld. We tellen nu de dagen af dat er definitief bericht uit Boxmeer komt. Besloten is dat een neuroloog de scan nader gaat bestuderen en snel laat weten wat de volgende stap zal zijn. Het komt allemaal wel goed..
Minder goed kwam het met de ‘dochters’ van Paul Okello. Paul heeft 6 kinderen van zichzelf, maar zorgt ook voor 10 van overleden broers en zussen. Ze wonen bij hem in huis en hij zorgt voor hun schoolfee’s en verdere zorg. Twee weken geleden bleken er 3 (resp. 14,15 en 16 jaar) zwanger! Hij was er niet alleen ‘kapot’ van, maar besloot ook ze dan maar terug te sturen naar hun thuisland: de Karamonjong. Een volk dat nog helemaal leeft van de veeteelt en vergelijkbaar is met de Massai en Turkana in Kenia. Waar de mensen nog echt in hutten wonen en alle voorzieningen ontbreken. Een land van droogte en verlatenheid, vaak ook van geweld (als ze onderling hun veestapels stelen). Een streek op zo’n 400 km van Jinja, ten oost-noorden, tegen de grens met Kenia. De regering is gestart met speciale hulpprogramma’s (o.l.v. Mevr. Musseveni) en àls er al eten is, is dat veelal afkomstig van de westerse hulpprogramma. Geen wonder dat er duizenden Karamonjong overal in Uganda hun heil zoeken (o.a. in Kimasa en 80% van de straatjongeren in Kampala en Jinja zijn van die stam.
Vanwege het hoge bezoek van ‘een MP (Member of Parlement - MM) uit Nederland stelde hij het terugbrengen van de meiden uit tot na de Pasen. En dat bracht ons op het idee dat ‘onze’ Paul hem wel kon vergezellen. Zo gezegd, zo gedaan.
Vanmorgen, nog in het donkere Jinja, zijn ze op de bus gestapt. Inmiddels was een van de meiden er, met Pasen, tussen uit geknepen. Die leeft liever hier ergens (op straat?) in schande, dan in ontbering in het land van herkomst.
Ze zijn net in Kotido aangekomen – na een reis van meer an 10 uur en nu maar hopen dat alles goed verloopt en Paul er een geweldige ervaring bij krijgt. Bij de koffie vertelde Jacob nog; “ Ze lopen er echt naakt rond, alleen maar zo’n doek om’. Ik heb hem gerustgesteld dat ik Paul gevraagd heb, niet zóver te gaan met zijn aanpassen.
Willem en Paul Okello bij de advocate |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten