Nog 10 dagen....
Over 10 dagen in
Nederland. Het is even overschakelen. We zien er tegen op en we kijken er naar
uit. Het is nog steeds niet helder of er iets aan mijn rug gedaan kan worden, maar
de eerste afspraken zijn gemaakt: voor een MRI-scan, met de neuroloog en de
orthopeed. Allemaal in de eerste week na aankomst en dan moet duidelijk zijn
wat er wel en niet gaat gebeuren.
We hebben begrepen dat
het weer in Nederland zelfs beter is als hier (veel regen en ‘koud”) dus alle
reden om uit te kijken naar terrasjes, haring, asperges, ijsjes en natuurlijk
weer veel vrienden en bekenden zien. We hopen dat na de mogelijke operatie de
mobiliteit niet te veel beperkt is, maar we houden jullie op de hoogte.
Onze nummers in Nederland: 06-81704620 Willem –
06-58959329 Paul
Over de mogelijke
operatie en gevolgen veel gekletst met Guus en Marlies die hier de afgelopen
week waren, maar ook veel over hun verleden in Uganda (Guus was hier arts in de
tijd van Amin) en onze toekomst. We hebben ze de verschillende plekken laten zien
en de dagen zijn omgevlogen.
Dat doen ze over het
algemeen wel. Veel verslagen voor het schoolfonds, aanvragen die te maken
hebben met het rehabilitatiecentrum en soms vordert het maar langzaam.
Tussendoor tijd om ananasjam te maken, brood te bakken en weer wat te lezen.
Zondag naar de Sseziba
falls geweest, zo’n 40 km van hier. Een mooie plek met veel historische
betekenis in het oude koninkrijk en er vinden nog met regelmaat rituelen plaats.
De rivieren die de waterval veroorzaken, zouden zijn ontstaan toen een vrouw een
tweeling moest baren, maar in plaats daarvan 2 rivieren baarden. Dat soort
verhalen levert dan bij de koffie met onze jongens weer allerlei verhalen op.
Dat er vrouwen zijn die een kind én een hyena baren (echt waar!) en die hyena
verschijnt elke verjaardag rond het huis (echt gezien!) maar doet niemand
kwaad. Of ze baart een slang en die komt ook elk jaar terug. Ze geloven er heilig
in en vaak komen deze verhalen op tv en niemand die twijfelt.
Paul en Ine en Robert en Bakali
hebben deze week het huisje in Makenke geschilderd en van gordijnen voorzien
dus het is klaar voor bewoning. Maar Nemacy heeft het tekenen van een
samenwerkingsovereenkomst weer eens uitgesteld. Het bestuur heeft daarom
besloten pas jongens te werven na onze terugkomst. Ondertussen gaat de matron
er wonen, zodat de inboedel niet gesloopt wordt.
Het was overigens een
goede vergadering met het bestuur en we hebben alle maatregelen doorgesproken
die nodig zijn als we er de komende tijd niet zijn. We hebben er alle
vertrouwen in.
Deze week hebben we nog
gesprekken met de notaris om het land geregistreerd te krijgen, met Soft Power
om de begroting van de nieuwbouw door te praten, met de bisschop om het
jaarplan door te spreken en natuurlijk moeten we nog het nodige geld uitzetten.
We gaan er van uit dat we
straks met een gerust hart kunnen vertrekken en dat we in Nederland ook een
beetje rust vinden. Lekker in het lentezonnetje zitten en voetbal kijken. Even weer
bezig zijn met de belangrijke dingen van het leven die te maken hebben met gezondheid
en tijd voor elkaar.
Tot spoedig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten