Op safari en op missie
We hebben maandagmorgen
de aankoop van het tweede stuk land getekend en daarmee zijn we (KisoBOKa-CBO)
eigenaar van een stuk land van 40 bij 42 meter aan de ‘hoofdweg’ van Kimasa. We
moeten nu nog het land op onze naam geregistreerd krijgen bij het kadaster in
Entebbe en dan zouden we kunnen gaan bouwen. Maar we moeten nu eerst het
projectplan en de aanvraag indienen bij ‘Wilde Ganzen’ en daarvoor is het
wachten nog op de begroting.
Maandagavond de
verjaardag van de koningin gevierd in Kampala met honderden Nederlanders.
Normaal is dat feestje in de tuin bij de ambassadeur, maar vanwege de
bezuinigingen zat dat er niet meer aan. Dus in een grote kroeg, maar dat was
eigenlijk te druk en te lawaaierig en er was weinig beweging. Eigenlijk weinig
mensen ‘ontmoet’, maar toch nog op het laatste moment Willemien en Maarten en
dat maakte de hele avond goed.
De volgende morgen naar
het Queen Elisabeth Park, waar we tegen 5 uur aankwamen en nog konden genieten
van het overweldigende landschap. Het park is ingenieus gebouwd tegen de
helling van het dal van het park en de volgende morgen zagen we al op korte
afstand de eerste olifanten.
We hebben die morgen wat
rond gereden in het park, vorstelijk geluncht in een lodge die je alleen maar
kent van de plaatjes en ’s middags een indrukwekkende boottocht op het kanaal.
Ontzettend veel nijlpaarden in allerlei standjes, krokodillen, olifanten en
ontelbare vogels. Je blijft je verbazen
over de wondere wereld van de natuur.
Op donderdagmorgen op
safari in het wildpark, maar die viel (opnieuw) een beetje tegen. Weinig
beesten, al was de confrontatie met een groep buffels wel even spannend.
Spannend was het ook toen we dachten leeuwen te zien, maar bij nadere
bestudering bleken het gewoon everzwijnen.
’s Middags naar Kasese
(op 40 km) waar we geluncht hebben met een oude bekende van Kees en ook onze
lieve Consulata ontmoette. Zij was de inspecteur van politie, die het vorig
jaar voor ons opnam toen we in Kasese een auto-ongeluk hadden en een week later
mijn in beslag genomen rijbewijs, persoonlijk in Jinja kwam afleveren. Een
hartelijk weerzien en zij regelde dat we een bezoek konden brengen aan de oude
kopermijn. Een geweldig complex waar ooit 3000 mensen werkten, maar nu stil
ligt. Het schijnt dat de Chinezen de mijn weer willen herstellen, nu de prijs
van koper weer stijgt. Zou een enorme impuls zijn voor de locale economie.
We hebben weer in de King
Fisher Lodge geslapen (father Kees en ons gratis aangeboden door de eigenaar,
Hans Maarten Fisher) en vrijdagmorgen zijn we via de vulkaanmeren doorgereden
naar Fort Portal.
Daar bleven we een nacht
en de volgende morgen – na een bezoek aan de Botanische tuin – om 10.00
vertrokken naar Jinja. Inkopen gedaan in Kampala en om 5 uur waren we weer
thuis.
Zondag een beetje
uitgeslapen en toen naar Kimasa voor de officiele presentatie van KisoBOKa aan
de plaatselijke leiders en de gemeenschap. Een eenvoudig feestje met veel
woorden van waardering en veel toezeggingen dat ze ons zouden gaan helpen dat
centrum te realiseren. Ze gaan de gemeenschap mobiliseren als vrijwilligers mee
te helpen met de bouw en dat zou een geweldige besparing van kosten betekenen
maar vooral dat ze ook de idee hebben dat het ‘hun’ centrum wordt.
We hebben het huisje waar
de straatjongens gaan wonen officieel geopend en we hebben, samen met father
Kees en de locale leiders de eerste boom geplant op ons bouwterrein. Daarna was
er voor iedereen (zo’n 50 gasten) een uitstekende lunch, gekookt door de
vrouwen van Mpumedde en we hebben het gevoel dat we een belangrijke stap gezet
hebben en daarbij de steun hebben van de locale gemeenschap.
Een lekker weekje weg en
niet al te veel last van mijn rug. Met autorijden nauwelijks pijn maar wel
pijnlijk dat er nog steeds geen bericht uit Nederland is over de uitslag van de
scan! De kans dat we in juni naar Nederland komen, lijkt daarmee steeds
kleiner.
Ook nog geen resultaat in
de aanvraag van de werkvergunning. Ze moesten inderdaad weer een andere brief
en het ziet er naar uit dat ze aansturen op een ‘special pas’. Dan mag je 3
maanden blijven en dat kost dan 100$ p.p. en dat verdienen ze dan gewoon door
niets te doen, je gewoon op de werkvergunning laten wachten. Deze week
vergadert de commissie en dan horen we het besluit. Hopen we.
De komende dagen vergezellen
we Kees nog bij enkele bezoekjes in Jinja en woensdagmorgen brengen we hem naar
Kampala, vanwaar hij dezelfde dag doorreist naar Entebbe en Amsterdam. Terug
uit Kampala, nemen we Ine mee, die inmiddels al in Uganda is en de komende
weken voor ons vrijwilligerswerk gaat doen. Zij zal met name gaan helpen in de
opstart van het rehabilitatiecentrum in Makenke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten