Stress…?
De laatste week verliep
helemaal niet rustig. Toen we dachten dat we onze paspoorten konden ophalen,
die bij Immigration waren i.v.m. de werkvergunning, bleek dat ze een brief van
het Bisdom wilden waarin zou staan dat ’die geen bezwaar hadden tegen een
nieuwe werkvergunning’.
Het heeft ons 5 dagen
geduurd om een dergelijke brief te krijgen. Na eerst van het kastje naar de
muur gestuurd te zijn, een weigering die brief te schrijven (jullie hebben nog
steeds geen ‘samenwerkingsovereenkomst’ met het bisdom opgesteld en Paul heeft
zich weinig op het Bisdom laten zien) en interventie van de Bisschop kwam de
brief er eindelijk maandagmorgen voor ons vertrek. Alex naar Kampala om de
paspoorten op te halen. Maar nee: ‘ze waren er nog mee bezig’. Woensdag
terugkomen.
In de tussentijd een
concept samenwerkingsovereenkomst met het bisdom opgesteld en de laatste dagen
allerlei zaken geregeld die kunnen gebeuren in de tijd dat we in Nederland
zijn. Paul heeft alle jongens nog bezocht en we hebben gesprekken gevoerd met
twee aannemers over een offerte voor het KisoBOKa Centrum. De advocaat
opdracht gegeven achter de registratie van het aangekochte land aangegaan;
een architect aangezocht om de bouwtekening te maken en een varken gekocht (een
male) zodat die de komende tijd zijn werk kan doen. We dachten dat we er klaar
voor waren.
Alex heeft de hele dag in
Kampala gezeten, maar dan was er een vergadering, dan ging de chef lunchen (en
kwam niet meer terug) en toen moest de procedure weer bijgesteld worden...aan
het einde van de dag: nog geen paspoort!
Donderdagmorgen – we
zouden die avond moeten vertrekken – nog steeds geen paspoort en in de middag
kregen we de officiële verklaring: ze kunnen geen nieuwe werkvergunning af
geven zolang de oude nog geldig is (tot 12 juni). Maar we kregen de paspoorten
wel terug met brieven met vette stempels dat alles is goedgekeurd en dat we bij
terugkeer de stempels in de paspoorten krijgen.
Om 18.30 kwam Alex met de
brieven in Jinja aan; om 19.30 vertrok de taxi naar het vliegveld.
Typisch Afrikaans? Op 12
april hebben we een verzoek bij de verzekering ingediend de reiskosten voor Paul
vergoed te krijgen i.v.m. het maken van de noodzakelijke scan. Van het kastje
naar de muur gestuurd. Vijf keer een mailtje gestuurd: ‘uw aanvraag is in
behandeling’. Inmiddels ging de prijs van het ticket omhoog van € 735 naar €
1035. En het was Pinksteren. Maar ‘u krijgt deze week bericht..’
Woensdag toch maar het
ticket bevestigt en geboekt en de dag voor vertrek nogmaals om toestemming
gevraagd. “U krijgt deze week bericht”. Op vrijdag dus, toe wij al in Nederland
waren en..... het verzoek is afgewezen want u hebt het zelf geregeld en
gepland! En dat geldt ook voor mijn aanvraag want ook die ‘was planbaar’ en dan
geldt de repatriëring niet.
Natuurlijk gaan we het
aanvechten, maar de kans lijkt ons erg klein.
We kwamen ruimschoots op
tijd in Entebbe aan, zoals gepland, zodat we Willemien en Maarten nog konden
zien, die van Nederland terugkwamen en Ine ‘overnamen’ die nog een paar dagen
bij hen zou blijven. Van 23.30 tot 03.00 uur op het vliegveld gehangen, maar
met een goed boek (Een Frans leven van Jean-Paul Dubois, een herkenbare
geschiedenis van de tweede helft van de twintigste eeuw) vliegt de tijd.
Inchecken op tijd, maar
daarna geen beweging meer. We gingen ruim een uur te laat de lucht in. Misten
daardoor de aansluiting in Istanbul (we vlogen met Turkish Airlines) maar
konden op een middagvlucht overgeboekt worden. Vertrek 14.30 uit Istanbul. Weer
keurig op tijd inchecken, maar toen wederom een uur in het vliegtuig gezeten,
dat wel af en toe een paar meter bewoog (“nu gaan we”) maar blijkbaar de
startbaan niet kon vinden. We waren dus om 18.30 op Schiphol i.p.v.
13.50. Inmiddels kunnen regelen dat we de sleutel van het huisje en de
gehuurde auto toch nog ergens konden ophalen (met dank aan Els en Arjan) en om
20.30 landden we op Landal. Koffers openmaken en inruimen...
We hadden van Ine een
koffer meegekregen die ze bij haar vorig bezoek had achtergelaten. Een
opvallende, Turquase met roze sloten, dus snel op de band op het vliegveld te
herkennen. Paul pakt in Overloon de koffer uit, maar deze blijkt helemaal niet
zijn kleren te bevatten...
Snel internet aansluiten
en contact zoeken met Schiphol:’breng de koffer maar z.s.m. terug’. Goddank
wilden Els en Arjan dat de volgende dag wel doen en ze troffen daar de
volslagen identieke koffer aan. Ook weer opgelost dus....
Op zaterdag kennis
gemaakt met de Oranjekoorts en het is toch wel geweldig daar in terecht te
komen. Zo volslagen on Ugandees. Dat er eenheid is vanwege een bal. Dat straten
opkleuren in gezamenlijke hoop. We kijken er naar uit.
Zaterdag boodschappen en
met het fraaie weer, viel de overgang reuze mee. Die avond heerlijk asperges
gegeten en verse aardbeien bij Berny en Math, waarbij ook Alba aanwezig
was - een Italiaanse pittige dame die in
Jinja een cateringschool heeft en op vrijdagavond uit Milaan op Weeze aankwam
-.
Zondag met Alba naar
Hoogwoud (bij Purmerend) om father Kees op te zoeken. Geweldige
palingspecialiteit gegeten in Volendam en via Edam over de dijk naar Almere. Bij
Els de koffer opgehaald en gezellig bijgekletst en om 21.00 waren we weer
‘thuis’.
Maandagmorgen in de
vroege motregen, met Alba de sluizen van Sambeek bezocht, ons huis in Boxmeer
en het Gemeentehuis waar Paul probeerde een nieuw paspoort te krijgen. Gaat zo
maar niet lukken, want we zijn niet meer ingeschreven. Worden het Ugandese
toestanden?
Naar Oosterbeek voor een
bezoek aan Mgr. Willigers, de oud-bisschop van Jinja en nog wat
ex-Ugnda-missionarissen bezocht en die middag op bezoek bij Andre en Rosan in
Beuningen. Om 19.30 hebben we Alba afgeleverd op Airport Weeze en blij dat we
weer in ons huisje waren. De welkomsborrel met MVB (Met Volle Blaos) maar even
laten zitten.
Vandaag dinsdag de
aanvraag voor Wilde Ganzen verstuurd, afspraken gemaakt met de huisarts, emails
beantwoord allerlei dingen uitgezocht, achter het paspoort aan en afspraken
maken.
As donderdag heb ik om
14.00 een afspraak in het Maasziekenhuis in Boxmeer voor een MRI-scan en die
zelfde middag een afspraak met de neuroloog. Vrijdag om 14.00 uur een afspraak
met de orthopeed en dan valt de beslissing: operatie of niet en waar en wanneer.
En ondertussen schijnt
een flauw maar aangenaam zonnetje.
Vanmiddag achter de
nieuwe haring aan....
Paul heeft een nieuw telefoonnummer in Nederland: 06-30697054
en foto's houden jullie te goed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten