Geen feestweek..?
Het had allemaal moeten gebeuren:
de architect de bouwtekeningen klaar, de inspecteur van de Kinderbescherming de
vergunning afgegeven én de special pas (voorloper van de werkvergunning) in ons
paspoort.
Helaas, het is er
allemaal nog niet. Nog, maar komende week....
Afgelopen maandag zijn we
met de groep Nederlanders naar Soweto geweest en de vrouwen waren erg blij met
de aandacht en natuurlijk zijn er de nodige kralen verkocht. Overigens kregen
we deze week het goede nieuws dat vrienden van een van onze laatste
vrijwilligers de kralen via een (nieuwe) website willen gaan verkopen. Dat zou
erg fijn zijn en deze week de nodige tijd besteed aan het bij elkaar rapen van
informatie en foto-materiaal.
Na Soweto is de groep nog
naar de visafslag geweest (altijd indrukwekkend) en de Lake Side, wat zo’n
typisch Afrikaans tafereel oplevert dat het nauwelijks te vertellen is. Moet je
gewoon zien! In de middag nog twee scholen en ’s avond met de groep (Afrikaans)
gegeten en een aantal hebben beloofd voor ons actie te gaan voeren en enkelen
willen zeker terugkomen.
Dinsdag was Niki er weer.
Voor de derde keer maakte ze opnames over ons verhaal en activiteiten voor ‘ de
bijsluitervangoeddoen’ een documentaire die in het najaar moet verschijnen en
waarvoor veel belangstelling schijnt te bestaan. De opnames werden een paar keer
verstoord door Polla en Castor, maar aan het einde van de dag stond alles er
op. De website die de film begeleid, is zeker de moeite waard.
Woensdag zijn Paul en
Jeroen de stad in geweest en was er voor mij de rust de papieren in orde te
maken om de CBO-status te verlengen
(o.a. een jaarverslag geschreven) en de aanvraag voor de NGO voor te
bereiden. Dat levert altijd weer wat cijferwerk op en dingen uitzoeken. O.a.
dat er in dat jaar (juli 2011-juli 2012) 38 bezoekers en vrijwilligers zijn
geweest en we gaan op naar de 200!
Donderdag morgen de ontmoeting
zijn met de Inspecteur van de Kinderbescherming. Mr. Okello had 2 tafels en 4
stoelen georganiseerd, Paul een echt shirt aan en ik een enveloppe met 600.000
UGS (nee geen steekpenningen, ‘onkostenvergoeding’). Maar de boef kwam niet en
liet weten dat we eerst een constitutie voor het opvanghuis moesten maken. Zo
verzinnen ze iedere keer iets anders. Hij beloofde echter de volgende morgen om
8.00 uur te komen (“Heeft de mzungu het geld bij zich?”, vroeg hij Mr. Okello.
Diezelfde middag meldde hij
zich, maar ik had het geld niet achtergelaten. De overtuigingskracht van Okello
en zijn verzekering dat we alleen maar straatkinderen in het huisje wilde laten
wonen en een betere toekomst wilden geven, deed hem tenslotte zwichten. Hij
vond het huisje prima en de plannen hadden zijn instemming. Hij zou nog
dezelfde week een rapport opstellen en we worden maandag op zijn bureau
verwacht ‘ om het helemaal te regelen’. We zijn benieuwd.
Jeroen en Paul zijn
vrijdag naar Maribaforest geweest en ik heb de foto uitgezocht voor de sieraden
website en een hoop kleine administratieve zaken en dan vliegen de dagen
voorbij.
Robert en Bakali hebben het
hekwerk op de muur afgeschilderd en vooral veel bewondering voor Bakali. Voor
hem is deze week de Ramadan begonnen. Hij gaat in de donkerte van de vroege
morgen naar de moskee (en dan nog eens 3 x per dag) en dan niks eten en
drinken, de hele dag niet, zelfs geen slokje water. En het kan overdag
gemakkelijk 30 graden worden, al hebben we deze week ook wel wat fikse buien
gehad. Het regenseizoen komt er aan en dat is voor de tuin alleen maar fijn. Veel
zaden, die we uit Nederland hadden meegenomen, komen uit en Paul heeft deze
week zelfs asperges geplant. Of dat wat wordt?
Vanmorgen (zondag) is
Jeroen, met nog twee Nederlandse bezoeksters, op safari vertrokken. Eerst naar
Lake Mburo, dan Queen Elisabeth en Fort Portal en donderdag zien we hem weer in
Entebbe om hem die nacht op het vliegtuig te zetten. De dag daarna hebben we
dan nog 2 dagen een groep Nederlandse jongeren en dan voorlopig geen nieuwe
bezoekers.
Weer wat meer tijd om te
lezen en te schilderen. Deze week begonnen aan de nieuwe van Nicci French
(Dinsdag is voorbij) en het is heerlijk soms weg te dromen in een fantasiewereld.
Maar de echte wereld wacht: maandag het gesprek met de Kinderbescherming, donderdag
naar Kampala om meer te weten te komen over onze werkvergunning en dan hopen we
ook de verloren koffer terug te vinden die de groep van Mart voor ons had
meegenomen. We weten al niet meer wat er in zat!
PS. Met het kleine geitje
gaat het uitstekend; het groeit als kool.
Wat de uitbraak van EBOLA in Uganda betreft: dat is 400 km hier vandaan dus de kans dat we met mensen van daar in contact komen, is klein!
met de Nederlandse groep op bezoek bij de creche in Soweto |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten