Feestweek 2
Die maandag moest het dus
gebeuren en we maakten om 10 uur onze opwachting bij het kantoor van de
Inspecteur van de Kinderbescherming. Mr. Thomas en Okello, Paul en ik, best
zenuwachtig, want er zou veel van afhangen. Maar hij was er nog niet (“is
coming”) en behalve wij, zat er een hele rij, een vrouw zelfs al van 07.00 uur
die ochtend. Vele malen gebeld en steeds hetzelfde antwoord: hij komt er aan.
Het werd 11 en het werd 12. En al die tijd doen alle medewerkers niets (de
krant lezen) en werd de rij wachtenden alsmaar groter.
Eindelijk om 12.15
arriveerde de big man en om 12.45 werden we zijn kantoor ingelaten. Waar we een
stortvloed (nou ja, zo vloeiend ging het niet want de man stottert enorm) van
adviezen en vragen kregen, maar uiteindelijk zijn fiat. We moesten nog wel wat
dingen regelen (copieen maken van stukken die hij allang had) en een order
kopen (!) zodat we dan officieel bij hem in de kast kwamen te staan. Natuurlijk
vroeg hij tussendoor aan Mr. Okello of het geld er ook was en toen hij die
verzekering kreeg gaf hij zijn bureau de opdracht ‘alle medewerking te
verlenen’. Een geweldige stap vooruit en als nu de Gezondheidsinspecteur nog
geweest is, is alles in orde en kunnen we de jongens rekruteren. Gefeliciteerd.
Als eerste kandidaat
hebben we Najibu weer in het programma opgenomen. Met veel spijt, heeft hij
belooft het echt opnieuw te willen proberen en die kans willen we hem ook
geven. Zeker nu hij zich deze week aan wat opdrachten gehouden heeft en o.a.
geholpen heeft met kaarsen maken.
Dinsdag goed bijgekletst
met Anneke in Flavours en een aantal zaken in de stad geregeld én de
bouwtekeningen opgehaald. Een serie indrukwekkende blauwdrukken en het ziet
er veelbelovend uit. Ook de aanvragen voor de bouwvergunning zaten erbij. Gefeliciteerd.
Woensdag een artikeltje
geschreven over de vrouwen van Soweto en het maken van de sieraden en die dag
en de dagen er na een aantal filmpjes op You Tube gezet (zie aldaar onder
willemenpaul, maar er volgen er nog meer). Diezelfde dag is de bus voorzien van
een nieuwe voorruit – eindelijk – en zijn de jongens begonnen met het
uitplanten van nieuw gras. Sprietje voor sprietje, maar over een paar weken is
het al een heus gazon, dankzij de regelmatige regenbuien.
 |
| Polla inspecteert de ruit |
 |
| Bashir (broertje van..) en Bakali zetten de sprietjes uit |
 |
| Bakali, Bashid, Jacob en Robert |
 |
| de voortuin nu |
Donderdag voor het eerst
sinds 7 weken weer zelf achter het stuur gekropen. Gefeliciteerd. Op weg naar Kampala om de eerste stap te zetten naar
de registratie als NGO en onze special pas in ontvangst te nemen? Het eerste
gesprek verliep uiterst plezierig maar het gaat nog een hoop papierwerk kosten.
De special pas was er nog niet....om 16.00 uur wellicht.
We zijn maar even gaan
lunchen in het park in Kampala en het er toch maar op te wagen. En ja hoor: om
16.00 stond een juffrouw met onze paspoorten al bij de ingang. Gefeliciteerd. We hebben nu een
voorlopige verblijfsvergunning tot 24 oktober en in die tijd moet de NGO-status
geregeld zijn.
Nog net voor de
avondspits Kampala uit en tegen 18.00 uur waren we in Entebbe, waar Jeroen
uitgerust van de safari op ons wachtte. Die avond lekker gegeten en om 01.00
naar het vliegveld om Jeroen af te zetten. Leek voorspoedig te gaan, maar we
wachten altijd even tot de bezoekers de incheckbalie hebben bereikt. Die
bereikte Jeroen niet en we zagen hem hopeloos gebaren. Bleek dat hij de dag
tevoren het vliegtuig had moeten hebben. Met z’n allen slecht gekeken. Pogingen
hem alsnog op die vlucht te krijgen, liepen op niets uit. Het vliegtuig zat
vol, maar voor 500 $ was er nog plek in de Businessclass. Terwijl we dat geld
bij elkaar aan het rapen waren, sloot het systeem en zat er niets anders op dan
de volgende dag in Kampala een nieuwe vlucht te boeken!
Om 04.00 uur naar bed en
de volgende morgen naar Kampala. Er was pas een vlucht op dinsdagmorgen, maar
hij kon voor $ 300 een nieuw ticket kopen. Hij blij (?) en onze koffer bleek
ook terecht. Gefeliciteerd.
Snel nog even boodschappen
gedaan en we waren om half zes weer thuis. Moe maar met een grootdeels voldaan
gevoel.
De volgende morgen is
Paul met de groep jongeren uit Capelle aan de IJssel (die hij die week al
eerder had verwelkomd) op ‘City-tour’
geweest en diezelfde middag naar Kimasa, waar ze de projecten bekeken hebben en
onder de indruk waren van wat er in de wijk gebeurd is en te gebeuren staat.
Dat werd beloond met een cheque van 3.000.000 UGS. Gefeliciteerd.
Terecht een feestweekje,
dus al baalde Jeroen behoorlijk. Maar hij heeft een prima safari gehad en
probeert nu van zijn verlengde vakantie te genieten.
Tussendoor wat rapportjes
geschreven en het lijkt nu allemaal toch wat meer perspectief te krijgen. Dat
geldt ook voor mijn rug. Af en toe nog wat pijnscheuten maar dat wordt steeds
minder.
Het boek van Nicci French
uit en de eerste 150 bladzijden verzwolgen van ‘Bonita Avenue’ van Peter
Buwalda: een meesterwerk!
De komende week achter de
bouwvergunning aan, bij aannemers offertes aanvragen, het huisje in Makenke
regelen en aan de NGO-papieren werken. Of het weer een feestweek wordt....?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten