19 oktober en haankroketten
Maandag (15 oktober) is
Paul met Henry en Salim naar het dorp van Bakali geweest om hout te halen. Voor
de jongens een leuke trip en een goede gelegenheid om te kijken of ze
aanpakken, samenwerken en hoe ze op nieuw dingen reageren. Verliep allemaal
voorspoedig. En toen kwamen dus Marloes en Lisa en en een Egyptische jongen
hier logeren. Vooral die jongen was een boeiend figuur. Bleek een filmmaker en
heeft een paar interessante films gemaakt. Die avond dus veel verhalen en
ervaringen uitgewisseld.
De volgende morgen hebben
ze de ‘citytour’ gedaan en Paul had een ontmoeting met Najib! Bleek dus weer
terug uit Kampala en was weer in de straten van Jinja gesignaleerd. Natuurlijk
weer vol spijt en goede beloftes, maar we houden de boot voorlopig af. Met name
omdat hij toch niet erg past bij de 2 andere jongens en we met hen geen risico
willen nemen.
De volgende dag 6.000.000
UGS van de bank gehaald. Een miljoen als smeergeld voor de NGO, want na overleg
met het bestuur was duidelijk, dat als we nu niet betalen, moeten we het in
december toch. Dan maar de weg van de minste weerstand en nog diezelfde dag
kregen we te horen dat de aanvraag vrijdag in het landelijk bestuur komt.
Afwachten.
Die middag 4 miljoen
uitgereikt aan leningen in Soweto. Een groep van 20 vrouwen (er waren 2 mannen
bij) hadden om die lening gevraagd en met dat kleine bedrag, willen ze dan hun
handeltjes uitbreiden of starten, het schoolgeld betalen of iets groots
aanschaffen. Het is een schril contrast dat deze vrouwen echt dolgelukkig zijn
met 200.000 UGS – die ze nog moeten terug betalen ook – terwijl
regerings-functionarissen zonder blikken of blozen het 5 dubbele vragen en dat
geld waarschijnlijk verspillen aan pure luxe. Terwijl wij in Soweto waren,
heeft Mirabu gekookt (over luxe gesproken) en ze was er erg trots op dat ze het
helemaal zelfstandig had gedaan. En het was lekker.
Donderdag de
administratie van het leenfonds afgewerkt en een aantal fondsen in Nederland
aangeschreven om de begroting voor 2013 rond te krijgen en dezelfde avond met
een van de bestuursleden in Nederland geskypt, zodat we weer van elkaars
plannen op de hoogte zijn.
Vrijdag – 19 oktober – de
dag waarop we 10 jaar geleden elkaar in Elzendaal in Boxmeer, trouw hebben
beloofd. We hadden het al in Mombassa gevierd, maar je kunt die dag toch niet
zonder meer voorbij laten gaan? Een mooi beeld gekocht van Angelo, een
bevriende kunstenaar. Een ijzeren boom met vlinders (“Does he still grow?” ,
vroeg Bakali zich af) en hij heeft een centrale plek in de tuin gekregen.
We hebben die dag gevierd
met een heerlijk etentje bij de ‘Two Friends’ (hoe toepasselijk) met Willemien
en Maarten, die daarvoor helemaal uit Entebbe kwamen en father Gerard Picavet.
Erg gezellig!
DE VLINDERBOOM |
EN DIT PRACHTIGE BEELD KREGEN WE VAN WILLEMIEN EN MAARTEN |
Willemien en Maarten zijn
zaterdagochtend nog met ons naar Makenke geweest om een deel van ons werk te
zien. Ze waren erg onder de indruk. Temeer daar een van hun personeelsleden zit
met een ‘moeilijkopvoedbare jongen’ van 13 jaar, voor wie ons programma
geschikt zou kunnen zijn.
En in de wijk een kort
bezoek gebracht aan de buren. Ze was al maanden in verwachting en Paul steeds
belangstellend naar de voortgang geinformeerd. Eindelijk vorige week, was het
zover! Een lief klein jongetje geboren. Zijn naam? ‘Paolo’, maar op de foto is
duidelijk te zien dat hij niet de vader is.
Die jongen uit Entebbe, kwam die
zondag met zijn moeder. Een ontzettend timide manneke waar in eerste instantie
weinig respons van kwam. We hebben hem op wandeling gestuurd met Bakali en
daarna vlotte het gesprek iets beter. Hij wilde graag eerst zijn examens doen
(6de klas lagere school) en daarna in het programma. We wilden en
konden hem niet dwingen en we zien nu wel of hij zich over 6 weken meldt. Dat
zou betekenen dat we nog één plek over hebben, maar dan zou onze voorkeur
uitgaan naar een knul van zijn leeftijd.
Aangezien onze twee hanen
de laatste tijd in een machtsstrijd verwikkeld zijn, besloten we de oudste te
slachten. Een grote oude, die pas na 2 uur koken enige malsheid ging tonen.
Maar dan nog blijft het vlees een behoorlijke taaiheid houden. Dus besloten het
tot kroketten-vlees te versnijden. Dat is altijd een heel werk, maar het is
zondag en te heet om buiten wat te doen. Dus haankroketten gemaakt,
voorbereidingen voor haanburgers en morgen hanensoep! Ben je toch lekker bezig!
Dat zijn we ook nog
steeds met de kleine konijntjes, waarvan er, helaas, een gestorven is maar de
andere groeien als kool en zijn zelf al de eerste slablaadjes aan het
verorberen. Deze week gaan ze aan de kool en bananenblad.
En hoe zit het met de NGO
en de rest? Het schijnt dat onze aanvraag vrijdag in het bestuur is geweest en
is goedgekeurd maar dat er nog enkele vragen waren. Die krijgen we vandaag te
horen en dat zou deze week het certificaat komen. En met dat certificaat zouden
we een werkvergunning krijgen. En met die werkvergunning zouden we kunnen
starten met de bouw.
De ‘eigendoms-verklaring’
van het land zou ook deze week komen en deze week neemt ook Wilde Ganzen een
besluit. Dat zou dus weer een feestweek moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten