EPATAKA IBORO

Feestweek maar….

Het zou een feestweek moeten worden en dat werd het ook, maar…niet voor ons. Wel voor ‘onze’ Fred. Vrijdag was zijn ‘afscheidsparty’ en viert zijn groep dat ze hun 2-jarige beroepsopleiding afsluiten met een certificaat. Rare gewoonte dat al te vieren, terwijl de komende weken de examens nog moeten plaats vinden en niemand eigenlijk zeker is of hij/zij wel slaagt.

Rare gewoonte ook om dat te vieren alsof  ze aan de Universiteit zijn afgestudeerd. Compleet met ‘gown’ (toga) en een hoop bombarie. Maar het was een feest. Veel speeches, sketches en optredens (playbacken is hier favoriet) en dansen. En Fred zat eigenlijk wel bij elk optredend groepje en had nog een paar solo optredens. Die moet de dagen ervoor genoten hebben en dat deed hij die dag zeker.De anderen ook overigens, want ze tutten zich op voor dit soort feestjes en het zijn ware verkleedpartijen. Ze zijn 3-4 keer in andere kleding te zien -Fred zelfs 5 keer en ze genieten er volop van !

Paul, Fred en Willem

 Fred in zijn derde out-fit

Natuurlijk een speeche

Ook wij hebben er van genoten. Met name als je bedenkt dat hij 3 jaar geleden nog op straat zwierf en een ontzettend timide manneke was. Klein van stuk, maar ook nauwelijks woorden en eigen gedachtes. En nu bijna het middelpunt van de school. We denken dat ook Jan en Rita (uit Beugen) die hem al 3 jaar sponsoren, erg trots zullen zijn en Fred....die komt er wel.

Helemaal geen feestweekje voor ons? Een beetje, want we hebben in ieder geval onze paspoorten terug met een ‘special pass’ dat betekent dat we  2  maanden kunnen blijven, in afwachting van een werkvergunning. In afwachting van de NGO-erkenning. Want die zou er komen (tenslotte 1 miljoen voor betaald). Maar woensdag waren de papieren weer terug. De Statuten moesten herschreven worden en er moesten allerlei nieuwe structuren in opgenomen worden – die we helemaal niet willen.  Toch maar doen er van uitgaande dat papier geduldig is en we straks toch gewoon kunnen doen wat we willen.

Dus weer uren achter de pc, opnieuw alles inbinden en weer terug naar Kampala. Daar bleek dezelfde man nog eens 700.000 UGS te willen om ons te registreren voor het ‘NGO FORUM’ , een koepelorganisaties van NGO’s. Waar hij niets mee te maken heeft en waarvan het lidmaatschap slechts 100.000 UGS is. Een hoop tumult toen wij weigerden te betalen en een kennis inschakelden die van dit soort zaken verstand heeft en ons ook adviseerde niet te betalen! En daarmee hebben we het fel begeerde papier nog steeds niet. Maandag een nieuwe poging.

In de hoop dat alles toch nog goed gaat komen zijn Paul, Bakali, Henry en Salim begonnen met het opruimen van het bouwterrein. De planten en bomen rooien, zodat er straks begonnen kan worden met graven. We zijn in contact met de Gemeente om de weg te verbeteren en we gaan er nog steeds van uit dat we binnenkort kunnen gaan starten. We hebben een eerste schets gemaakt van een huisje voor vrijwilligers, waar op de bouwplaats nog ruimte voor ons. En we wachten nog op de toestemming van Wilde Ganzen. Ook volgende week?

Verder deze week weer wat fondsaanvragen de deur uitgestuurd – sommigen reageren niet eens! – berichten op de website geplaatst (zie aldaar) en de mails beantwoord. We hadden weer enkele dagen geen internet en stroom en dan is het, op de uren dat er wel is, full speed. De uitval van stroom zal wel weer toe gaan nemen want het regenseizoen is begonnen. Heftige onweersbuien en windstoten en dan gaat er altijd wel weer ergens een paal om of draad los.

Paul is deze week met salim (en Henry) naar zijn dorp geweest. Hij wilde, na 5 jaar, zijn tante weer eens zien en met haar IDI vieren. Helaas, was tante erg ver weg 'op het veld', dus Paul heeft haar niet kunnen ontmoeten maar Salim bleef en hij is zaterdag keurig teruggekeerd en maandag wordt het weerzien met de tante geeevlueerd.

De regen dus: goed voor de tuin en Paul heeft weer allerlei goed gepoot en dan maar maar weer kijken wat opkomt. Het fijne van de regens hier is dat ze meestal ’s nachts vallen én dat een uur na de hevige regen er bijna niets meer te merken is en volop de zon schijnt. In de slums echter zijn er weer de nodige modderwegen en bij elke tocht met de auto, moet je je afvragen, of je het wel zult doen, zonder risico vast te komen zitten.

Het DIEREN NIEUWS: helaas, weer 2 van de kleine konijntjes dood (seminella infectie? volgens de dierenarts), en weer een jonkie geboren in de stal in de tuin. We hebben het skelet gevonden van de ‘wilde kat’ die waarschijnlijk ons konijn heeft gedood. Wellicht toch zo gewond door Castor of Polla dat hij de muur niet meer over kwam. De biggetjes doen het uitstekend en er is rust in het kippenhok. Paul is door Philo flink in zijn duim gebeten, die dus goed traint op zijn toekomstige taak. Weet alleen de juiste personen nog niet te onderscheiden.

Castor en Polla, genieten met Bakali en Chrstophor van suikerriet!

Vrijdag was het hier ‘rustdag’. Opnieuw IDI voor de moslims en onverwacht kwamen Waiswa en Bachir donderdag hier omdat ze toestemming hadden gekregen dit feest ‘thuis’ te vieren. Met wat improviseren een goede avondmaaltijd bereid en de tweede dag hebben Bakali en Mirabu zich over hen ontfermd en zijn ze niets te kort gekomen.

We hebben deze week meer gekaart (‘duizenden’) dan gelezen en ervaren steeds weer dat de dagen vliegen....nu de Wilde Ganzen nog!

Volgende week naar Entebbe om een nieuwe vrijwilligster op te halen, die 3 maanden blijft en zich met name gaat inzetten voor het rehabilitatieprogramma in Makenke. Voor een derde jongen daar is de ‘intake’ gestart.