EPATAKA IBORO

HET KOMT GOEDERAANVASTWELNOGEFFENIET

De NGO? Dinsdag liet Josephine ons weten dat het certificaat was toegekend! Goed nieuws dus, maar de man die de handtekening moet zetten, is op dienstreis naar het buitenland. Hoelang? ‘We don’t know’. Dus nog even wachten tot we het begeerde papier in handen hebben. Het komt er aan.

De bouwvergunning ook, maar nu schijnen er weer vragen te zijn of die nu afgegeven moet worden aan de CBO óf aan de NGO. Zolang we dat laatste nog niet zijn, lijkt het me logisch hem gewoon te geven aan de CBO (die hem ook aangevraagd heeft). Maar de logica van de logica in dit land, heb ik al lang opgegeven, Het komt vast goed.

De brief van WILDE GANZEN is er inmiddels wel. Een geweldige opsteker, al moeten we nu nog wel de € 45.000 bij elkaar zien te krijgen. Het bestuur in Nederland zal de komende week een actieplan opstellen en dan kunnen de acties beginnen. We hebben er alle vertrouwen in. We hebben 1 jaar de tijd en het belangrijkste is nu dat het eerste geld snel beschikbaar komt, zodat we de bouw kunnen starten. Over de acties, hoor je vast meer.

De twee aannemers hebben met elkaar gepraat en zijn overeengekomen de klus samen te klaren. Robert-Jan, onze vriend uit Kampala wordt hoofdaannemer en Charles (uit Jinja) wordt onderaannemer. Ook voor ons een gunstige constructie want dan hebben we maar met één verantwoordelijke te maken en de rest zoeken ze maar uit. De Gemeente heeft toegezegd aan de weg te gaan werken. Eerst moeten alle omwonenden (ook wij) een verklaring afgeven dat ze 4 meter ‘afstaan’, want de wegenbouwer heeft bij een eerdere klus nogal wat claims aan zijn broek gekregen dat er ‘bananenbomen waren omgeduwd, de mais beschadigd was, de koffiestruiken vernield...’. Kan dus nog even duren, maar het komt.

Maandag was er paniek in de tent, want John – een van de ex-straatjongens die in de 6^de klas van de Lagere School  zit – was verdwenen. Hij was nog wel bij ons Home in Makenke gesignaleerd, maar verder geen spoor. Naspeuring leverde op dat hij inderdaad in Makenke was geweest en verteld had dat hij weer ‘behekst’ was. Heeft hij 2 jaar geleden ook al eens last van gehad – hij krijgt dan een enorme fysieke kracht – en we hebben er al eens een pastor bijgehaald om de duivel uit te drijven. Nu weer? Of was het gewoon examenangst? Dinsdag begonnen de examens en hij staat er niet best voor. We hebben hem weer gevonden en hij heeft aan de examens deelgenomen. Het resultaat moet nog komen.

Fred uit Entebbe is uiteindelijk wel gekomen. De tandpijn was over en woensdag heeft zijn moeder hem in Jinja afgeleverd. Hij is pas 13 en hij moet nu zijn plekje vinden in de groep. Die is deze week begonnen met kaarsen maken (één van de acties) die snel naar Nederland moeten. We hebben ze een premie van 500 UGS (15ct) per kaars beloofd, waarmee ze extra dingen voor het huis mogen kopen. Ze gaan nu sparen voor een radio. Het bewonersteam van het Home is nu compleet en dat betekent dat er ook wat meer groepsactiviteiten kunnen worden ontwikkeld en wat meer structuur wordt aangebracht. Paul en Anita zijn daar volop mee bezig.

                                                                           Paul en Philo

kaarsen gieten

 spelletjes - links vooraan Fred

 Zij hebben deze week ook een vergadering gehad met alle wijk-verantwoordelijken om het ‘sociaal onderzoek’ voor te bereiden. Daar was veel lof voor en we hopen het onderzoek de volgende week te starten. Eerst nog een fiets kopen voor de stagiaire, die het onderzoek gaat ondersteunen.

In de wijk waar het onderzoek gaat starten (Kimasa) is deze week nog een jongen doodgeslagen. Hij heeft diverse diefstallen gepleegd en is nu dus gesnapt. Ter plekke in elkaar geslagen. ‘Komt er weer rust in de wijk’. Ook een niet te snappen logica, maar hier overal dagelijkse praktijk.

Vrijdag was diploma-uitreiking bij Alba. Een plechtige functie, waar de bisschop en een Kamerlid bij aanwezig waren en veel andere ‘hoge’ gasten, dus ook wij. Altijd een feest, met een voortreffelijke lunch. We hoefden nu niet op de kwaliteit en de bediening te letten en derhalve extra genoten. Ik mocht de diploma’s van de computercursus uitdelen. Overigens deze week 47 diploma’s ondertekent en het gaat met de cursussen uitstekend.

Verder deze week wat huishoudelijke klussen gedaan o.a. de gordijnen weer van haken voorzien en ophangen. Een heel gepuzzel om de juiste lengtes bij elkaar te krijgen. En met Mirabu weer wat nieuwe recepten uitgeprobeerd. Toen ik, eerder deze week, met haar boodschappen ging doen, hebben we anderhalve uur over gedaan om de stad te bereiken. Ze waren aan de weg over de brug aan het werk. Daar kun je nu weer overheen, zonder angst in een kuil te blijven steken. De moeite van het wachten waard.

De vakanties zijn begonnen. Waiswa en Bashir zijn die hier gestart en Bashir woont de komende weken weer bij Bakali (zijn grote broer) bij ons op het terrein. Extra hulp in de tuin en dat is gunstig. Overigens, toen Bakali onze nieuwe bel voor het eerst hoorde, vroeg hij: “Time for prayers?” Anderen hebben de bel nog niet ontdekt en bellen ons met hun telefoon terwijl ze voor de (gesloten) poort staan. Went wel, komt wel.

Deze week ook de eerste plannen gemaakt voor de kerst. Die willen we – zoals we eerder deden – met de straatjongens vieren. Vele vragen er al het hele jaar naar en we kunnen dat verzoek niet laten liggen. We gaan het nu vieren, samen met de ‘thuislozen’ van Mpumedde. Een hele uitdaging er voor zo’n 50 man een feest van te maken.

Vanmiddag bij Dirk (onze Belgische vriend) op bezoek geweest. Dineke was er ook. Net terug uit Nederland en die had voor Paul nieuwe crocs meegenomen. Mooie zwarte, zodat hij die roze nu aan mij heeft overgedragen. Draag ze uitsluitend binnenshuis!

Er is weer veel tumult over de ‘homowet’ die de komende weken in het parlement komt. Uitsluitend protesten uit het buitenland kunnen de aanname van die wet voorkomen, want voor het overgrote deel van de bevolking is het duidelijk: het past niet in onze cultuur, het is duivels en de doodstraf is gewenst (voor seks met minderjarigen). We hebben er niet echt ‘last’ van maar het is wel erg onplezierig de reacties van de mensen om je heen te moeten aanhoren. Net doen alsof, het komt wel goed.