Philumeme
Lang zitten twijfelen over de titel van deze blog: Philo? Of
Umeme? Overeenkomst? Ze zijn allebei ‘dood’.
In mijn vorige blog dat lieve hondje nog geprezen en verteld
dat hij zich goed ontwikkelde. Deed hij ook. Maandagmorgen kwam de dierenarts
om hem zijn vervolginjecties te geven. Een normale kuur voor jonge hondjes
(ontwormen etc) en daaraan nog 50.000 UGS uitgegeven! Diezelfde middag meldde
Fred, die zich vooral om Philo bekommerde, met tranen in zijn ogen:”Philo is
dood”. Waarschijnlijk gestorven aan een virus.
De volgende morgen had hij hem begraven op het terrein.
Keurig graf met een echt houten kruis. Maar toen hij die morgen een stok nodig
had om de kaarsen uit de pijp te duwen, nam hij met even groot gemak het kruis van
het graf. Weg symboliek.
We hebben inmiddels een nieuw hondje aangeschaft. Philo II.
Nog geen foto beschikbaar.
Umeme. De naam van de compagnie die voor de elektriciteit
moet zorgen. In het verleden berucht om zijn vele stroomstoringen maar ‘na de
bouw van de nieuwe dam in Jinja’ is dat voorbij. En zo leek het ook en de
laatste maanden zelden stroomstoringen. Tot deze week. Uitgerekend deze week.
Een week waarin ik nogal wat werk had voorzien (fondsen werven, acties
voorbereiden, brieven versturen). No power! En niet een uurtje, hele dagen en
nachten. Om 18.00 de stroom er af en pas de volgende dag om 16.00 weer terug.
Of de hele dag knipperstroom: ben je met een document bezig, ineens ‘piep’:
weg. Een half uur later weer terug. Enzovoort. Om moedeloos van te worden. En
als er dan stroom was, lag vaak internet er uit. Ten gevolge van een kabelbreuk
in Kenya. Altijd gedacht dat dat allemaal via de satelliet ging.
Een week van veel frustratie dus en nog geen 20% kunnen doen
wat gepland was. Althans op dat gebied. Dus dan maar andere dingen. Archief
werk en opruimen. En koken. De mango’s rollen met kilo van de boom, dus behalve
mangojam, mangosalsa, mangochutney en mangosap gemaakt en mangotaart, staat voor
deze week op het programma.
Toch deze week de nieuwe rondzendbrief kunnen versturen en
enkele aanvragen om snel de eerste gelden van Wilde Ganzen op onze rekening te
krijgen. Want dan kunnen we met de bouw starten.....?
Als. Deze week ontdekte we dat de ‘taxateur’ ons een veel
kleiner stuk land had toebedacht dan wij dachten gekocht te hebben. Hij kwam
met tekeningen van het kadaster uit Entebbe en het stuk grond zag er niet
alleen héél anders uit, maar was ook een stuk kleiner. Ons centrum zou er niet
eens inpassen, laat staan dat we nog 8 meter overhielden. Wat we dachten en wat
ook zou moeten kloppen met de koopaktes van de grond. Nog een paar uur bij de
architect gezeten om het gebouw aan te passen, maar dat leverde een aanzienlijk
vermindering op.
De enige manier om het probleem op te lossen, lijkt mij is
ter plekke gaan kijken en opmeten en vergelijken. Maar de goede man, neemt al
vanaf dinsdag zijn telefoon niet meer op! We weten niet waar hij woont en weten
dus ook (nog) niet hoe we dit probleem gaan oplossen.
Woensdag hebben we de verjaardag van Castor en Polla gevierd.
“Lang zullen ze leven’, in de morgen en een dikke kluif (meegenomen uit
Nederland) in de middag. Een feest om te zien hoe ze daar van genieten en ook
de onderlinge rivaliteit. Het zijn flinke botten en Polla krijgt ze dan niet
kapot. Dat laat hij Castor doen en dan pikt hij dat bot weer in. Als Castor met
het andere bot weer ‘verder’ is, eigent hij zich dat weer toe. Een leuk spel
dat al dagen duurt. Ze zijn nu 5 en we hopen er nog lang plezier van te hebben.
Verder is die Sinterklaasdag wel rustig verlopen.
Het Sinterklaaskadootje die dag? Nog geen NGO-certificaat!
Ondanks dat de secretaris ‘persoonlijk had gezien’ wat we deden, moet het toch
weer in een of andere commissie. De 14de december! MAAR/EN dan
zouden we wel ook meteen die dag onze werkvergunning krijgen. ’Zij die geloven,
haasten niet.’
Donderdag naar Kampala en Entebbe. In Kampala om eens te
kijken bij een ‘centrum voor creatieve mensen’ (gerund door een Nederlandse) en
eens te kijken of we daar ook onze kaarsen kwijt kunnen en mogelijk
schilderijen van Paul. Dat eerste lukte, voor het tweede verwees ze ons naar de
ernaast gelegen galerie. De manager was er niet, maar Paul mag wat
fotomateriaal van zijn werk opsturen. Wie weet.
Die middag naar Willemien en Maarten in Entebbe en daar een
koffer met 15 kilo ‘kerstspulletjes’ afgeleverd, die een nichtje van Maarten
ondertussen heeft meegenomen naar Nederland. Als alles verkocht wordt, levert
dat (met de premies van Wilde Ganzen) ruim € 1000 op. De moeite waard toch. En
altijd leuk Maarten en Willemien even te zien. Op de terugweg boodschappen
gedaan in Kampala en we waren om 7 uur ’s avonds weer thuis. Umeme dood! Maar
bij de zonneenergielampen kun je prima kaarten. Paul verslagen; hij zint op
revanche!
Als vervolg op onze ‘dromen’ over de toekomst, zijn we toch
weer eens gaan kijken naar een stukje land. In de buurt of in ieder geval in de
buurt van Jinja. De speurtocht heeft nog niets opgeleverd. ‘Dromers hebben geen
haast, dat krijgen ze pas bij het wakker worden’ (citaat van mezelf).
Verder deze week ‘druk’ geweest met safari’s regelen. Paul
gaat deze week met de jongens naar Sipi Fall en ik organiseer een 10-daagse
trip voor vrijwilligers die eind deze maand hier komen. Leuk om te doen maar de
stroomstoringen, zijn niet echt behulpzaam. Heeft echter ook z’n voordelen,
want ‘noodgedwongen’ die zaterdag heerlijk in de tuin, in de zon gezeten met
een goed boek. Ben aan ‘Vrijheid’ begonnen, van Jonathan Franzen, die een
prachtig tijdsbeeld schets van de tijd waarin we leven – althans in Amerika.
Gisteren (zondag) een regenachtige dag. Maar mét stroom: die
20% dus gehaald en verder wat gelummeld. Uit eten bij Gaby, op 500 meter, een
mooie plek aan het meer en ’s avonds nog tijd om een filmpje te kijken (Morse)
en daarna nog kaarten: Paul won!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten