maandag 10 december 2012


Philumeme


Lang zitten twijfelen over de titel van deze blog: Philo? Of Umeme? Overeenkomst? Ze zijn allebei ‘dood’.
In mijn vorige blog dat lieve hondje nog geprezen en verteld dat hij zich goed ontwikkelde. Deed hij ook. Maandagmorgen kwam de dierenarts om hem zijn vervolginjecties te geven. Een normale kuur voor jonge hondjes (ontwormen etc) en daaraan nog 50.000 UGS uitgegeven! Diezelfde middag meldde Fred, die zich vooral om Philo bekommerde, met tranen in zijn ogen:”Philo is dood”. Waarschijnlijk gestorven aan een virus.

De volgende morgen had hij hem begraven op het terrein. Keurig graf met een echt houten kruis. Maar toen hij die morgen een stok nodig had om de kaarsen uit de pijp te duwen, nam hij met even groot gemak het kruis van het graf. Weg symboliek.

We hebben inmiddels een nieuw hondje aangeschaft. Philo II. Nog geen foto beschikbaar.

Umeme. De naam van de compagnie die voor de elektriciteit moet zorgen. In het verleden berucht om zijn vele stroomstoringen maar ‘na de bouw van de nieuwe dam in Jinja’ is dat voorbij. En zo leek het ook en de laatste maanden zelden stroomstoringen. Tot deze week. Uitgerekend deze week. Een week waarin ik nogal wat werk had voorzien (fondsen werven, acties voorbereiden, brieven versturen). No power! En niet een uurtje, hele dagen en nachten. Om 18.00 de stroom er af en pas de volgende dag om 16.00 weer terug. Of de hele dag knipperstroom: ben je met een document bezig, ineens ‘piep’: weg. Een half uur later weer terug. Enzovoort. Om moedeloos van te worden. En als er dan stroom was, lag vaak internet er uit. Ten gevolge van een kabelbreuk in Kenya. Altijd gedacht dat dat allemaal via de satelliet ging.

Een week van veel frustratie dus en nog geen 20% kunnen doen wat gepland was. Althans op dat gebied. Dus dan maar andere dingen. Archief werk en opruimen. En koken. De mango’s rollen met kilo van de boom, dus behalve mangojam, mangosalsa, mangochutney en mangosap gemaakt en mangotaart, staat voor deze week op het programma.

Toch deze week de nieuwe rondzendbrief kunnen versturen en enkele aanvragen om snel de eerste gelden van Wilde Ganzen op onze rekening te krijgen. Want dan kunnen we met de bouw starten.....?
Als. Deze week ontdekte we dat de ‘taxateur’ ons een veel kleiner stuk land had toebedacht dan wij dachten gekocht te hebben. Hij kwam met tekeningen van het kadaster uit Entebbe en het stuk grond zag er niet alleen héél anders uit, maar was ook een stuk kleiner. Ons centrum zou er niet eens inpassen, laat staan dat we nog 8 meter overhielden. Wat we dachten en wat ook zou moeten kloppen met de koopaktes van de grond. Nog een paar uur bij de architect gezeten om het gebouw aan te passen, maar dat leverde een aanzienlijk vermindering op.

De enige manier om het probleem op te lossen, lijkt mij is ter plekke gaan kijken en opmeten en vergelijken. Maar de goede man, neemt al vanaf dinsdag zijn telefoon niet meer op! We weten niet waar hij woont en weten dus ook (nog) niet hoe we dit probleem gaan oplossen.
Woensdag hebben we de verjaardag van Castor en Polla gevierd. “Lang zullen ze leven’, in de morgen en een dikke kluif (meegenomen uit Nederland) in de middag. Een feest om te zien hoe ze daar van genieten en ook de onderlinge rivaliteit. Het zijn flinke botten en Polla krijgt ze dan niet kapot. Dat laat hij Castor doen en dan pikt hij dat bot weer in. Als Castor met het andere bot weer ‘verder’ is, eigent hij zich dat weer toe. Een leuk spel dat al dagen duurt. Ze zijn nu 5 en we hopen er nog lang plezier van te hebben. Verder is die Sinterklaasdag wel rustig verlopen.

Het Sinterklaaskadootje die dag? Nog geen NGO-certificaat! Ondanks dat de secretaris ‘persoonlijk had gezien’ wat we deden, moet het toch weer in een of andere commissie. De 14de december! MAAR/EN dan zouden we wel ook meteen die dag onze werkvergunning krijgen. ’Zij die geloven, haasten niet.’

Donderdag naar Kampala en Entebbe. In Kampala om eens te kijken bij een ‘centrum voor creatieve mensen’ (gerund door een Nederlandse) en eens te kijken of we daar ook onze kaarsen kwijt kunnen en mogelijk schilderijen van Paul. Dat eerste lukte, voor het tweede verwees ze ons naar de ernaast gelegen galerie. De manager was er niet, maar Paul mag wat fotomateriaal van zijn werk opsturen. Wie weet.

Die middag naar Willemien en Maarten in Entebbe en daar een koffer met 15 kilo ‘kerstspulletjes’ afgeleverd, die een nichtje van Maarten ondertussen heeft meegenomen naar Nederland. Als alles verkocht wordt, levert dat (met de premies van Wilde Ganzen) ruim € 1000 op. De moeite waard toch. En altijd leuk Maarten en Willemien even te zien. Op de terugweg boodschappen gedaan in Kampala en we waren om 7 uur ’s avonds weer thuis. Umeme dood! Maar bij de zonneenergielampen kun je prima kaarten. Paul verslagen; hij zint op revanche!

Als vervolg op onze ‘dromen’ over de toekomst, zijn we toch weer eens gaan kijken naar een stukje land. In de buurt of in ieder geval in de buurt van Jinja. De speurtocht heeft nog niets opgeleverd. ‘Dromers hebben geen haast, dat krijgen ze pas bij het wakker worden’ (citaat van mezelf).



Verder deze week ‘druk’ geweest met safari’s regelen. Paul gaat deze week met de jongens naar Sipi Fall en ik organiseer een 10-daagse trip voor vrijwilligers die eind deze maand hier komen. Leuk om te doen maar de stroomstoringen, zijn niet echt behulpzaam. Heeft echter ook z’n voordelen, want ‘noodgedwongen’ die zaterdag heerlijk in de tuin, in de zon gezeten met een goed boek. Ben aan ‘Vrijheid’ begonnen, van Jonathan Franzen, die een prachtig tijdsbeeld schets van de tijd waarin we leven – althans in Amerika.
Gisteren (zondag) een regenachtige dag. Maar mét stroom: die 20% dus gehaald en verder wat gelummeld. Uit eten bij Gaby, op 500 meter, een mooie plek aan het meer en ’s avonds nog tijd om een filmpje te kijken (Morse) en daarna nog kaarten: Paul won!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten