EPATAKA IBORO

Boekhouder-kok

Volgens het woordenboek van ‘van Dale’ is een boekhouder ‘iemand wiens beroep het is voor een instelling of persoon boek te houden’, wat dan weer betekent ‘het volgens bepaalde regels verwerken van de financiële gegevens’.

Ik had deze week inderdaad het gevoel dat ik in een ‘beroep’ terecht was gekomen. Uren achter de laptop doorgebracht om december financieel af te sluiten, het boekjaar af te sluiten, begrotingen voor de bouw bij te stellen, begrotingen te maken voor het te bouwen vrijwilligershuisje, rekeningen van de bouw te registreren en te ordenen, de jaarrekening van de Stichting en een begroting maken voor een nieuwe aanvraag.

En dan met de nodige handicaps. Want het mag dan volgens de reisgidsen ‘de droge tijd’ zijn, het heeft de afgelopen week behoorlijk geregend en gedonderd. En het eerste wat er dan gebeurt: de stroom valt uit! Waait er ergens een paal om, knapt er een draad of vernielt een vallende boom de verbinding.

Paul kreeg, nauwelijks 10 meter voor zich, een grote boom over de weg. Kon hem nog net ontwijken. Bij mijn auto begon de vooruit te lekken.

Behalve de stroomhandicap, was ook opeens mijn internetbundel op – gebeurt natuurlijk altijd ’s avonds – en dan moet je de volgende dag weer naar de stad om hem ‘op te toppen’.

Behalve cijfers op papier, ook veel echte cijfers. We hebben nogal wat moeten spenderen aan de inrichting van het huisje voor de vrijwilligers. Dat wordt ‘kaal’ verhuurd, dus daar staat echt helemaal niets in. Edward en Ellen, onder begeleiding van Josephine (onze secretaresse) zijn de hele dag – weer lekkere fikse buien – de stad in geweest om bedden en matrassen te kopen, en potten en pannen, en glazen en kopjes en tafeltjes.... Tafels en stoelen hebben we nog; ooit eens gemaakt voor ons kantoor in Mpumudde. Zullen later hun weg wel vinden naar het nieuwe centrum.

Deze week zijn de eerste stenen gemaakt. De eerste dag 168, maar het doel is een productie van 300 per dag. Het is best een zware klus (zie website) en er moeten er zo’n 40.000 gemaakt worden! Althans volgens het voorlopig plan, maar de plannen wijzigen voortdurend (voortschrijdend inzicht en overmoedige dromen). Bakali heeft een leuk ontwerp voor een vrijwilligershuisje gemaakt (het gaat goed met hem – deze week zijn de hechtingen verwijderd – volgende week hoopt hij weer op de bouw te zijn) maar dan moet er een hut verkleind worden. Maar dat kan en dat valt dan weer goedkoper uit. Dus wellicht kunnen we die dan aansluitend bouwen? Me dus een dag ledig gehouden met een aanvraag indienen bij de Nederlandse Ambassade. Die moeten we dan volgende week een keer persoonlijk in Kampala gaan afleveren.

Paul heeft vrijdag alle spullen naar het huisje in Mafubira gebracht en Edwin en Ellen zijn aan het poetsen en inrichten geslagen. Moet nog wel een gastoestel kopen. Maar dan moet er wel weer gas zijn. Ons merk is er nog steeds niet. We hebben dus noodgedwongen een nieuwe nippel en fles gekocht, met de intentie dat die naar Mafubira gaat.

Ik heb me die vrijdag aan de papieren voor de werkvergunning gezet. Dat betekent een aantal brieven, uitleggen waarom we hier ‘onmisbaar’ zijn, hoe de organisatie in elkaar zit, taakomschrijvingen, verantwoordelijkheden en dan moeten er 10 bijlages bij! Lukt allemaal, behalve ‘een bewijs van goed gedrag’ want dat zouden we dan bij het Interpol bureau in Kampala moeten halen. We gokken er op dat de aanbevelingsbrief van de Bisschop ons er van vrijwaart.

Zaterdag ging Paul met alle vrijwilligers naar Sipi Falls. Een busje vol en de zoon van Musa als driver. Even rust in de tent.

Ik had me heilig voorgenomen die rust niet te gebruiken om nog meer stukken te produceren, hoewel de verleiding groot was. Gekozen voor een andere verleiding, of liever uitdaging: een tapasbuffet voor Paul cs als ze zondag terug zouden komen. Een lijst gemaakt van 15 gerechten en een werkschema en aan de slag! Castor en Polla, gelokt door alle lekkere geuren, voortdurend letterlijk voor de voeten als er weer eens een kruimel op de vloer viel. Lekker gewerkt en het zweet op mijn rug. Tussendoor nog even boodschappen en wandelen met de honden en ’s avonds om half elf nog de afwas. Maar 7 gerechten zijn klaar; slechts één niet helemaal gelukt – moet ik morgen nog eens opleuken.

Ook de zondag in de keuken. Fred komt op bezoek en kijkt zijn ogen uit. Hij vermaakt zich verder de hele dag met Bakali en ze genieten van de grote vissenkop, die ik hen voor de lunch aanbied. Als het gezelschap om vier uur aankomt, ben ik net helemaal klaar. Alleen de afwas nog, maar die is met het koffiezetten ook gepiept.

Ze hebben een prima trip gehad, al is de wandeling in Sipi wel erg zwaar geworden. Door de eerdere regenval zijn enkele paden daar weggespoeld en kun je de falls alleen nog maar bereiken via touwladders. Zoals afgesproken, blijven ze alle 5 slapen en ze zoeken hun kamers op en hangen wat rond...in afwachting van.

We hebben heerlijk gegeten. Gestart met een vissoep en geëindigd met bananenijs en mangomousse. En tussen door steeds 3 gangen van 4 gerechten cq hapjes. Van het voorgenomen ‘kaartavondje’ kwam niets meer, want iedereen was moe! Me too!

Maandagochtend een afspraak bij het Caritasbureau van het Bisdom. Samen met Inge om te kijken of zij ons kunnen assisteren bij het opzetten van een training voor de vrouwen in Soweto, die willen deelnemen aan het microkrediet. Ze zijn erg enthousiast en welwillend en er komen vervolgafspraken.

Er is weer gas dus een gastoestel gekocht en de flessen omgeruild en dan zouden Edwin en Ellen morgen naar hun huisje kunnen. Maar de bedden zijn nog niet klaar: morgen. In de stad naar de bank en nog wat andere dingen geregeld, even bij Dirk op bezoek die dollars nodig heeft om permits te regelen voor bezoek aan de gorilla’s. Dat willen 4 van de (toekomstige) bezoekers gaan doen en Paul brengt ondertussen een paar van ‘onze’ jongens naar school. De grote vakantie (vanaf begin december) zit er op.

’s Avonds gewerkt aan de PowerPoint-presentatie over ons werk, want de penningmeester moet over een week een lezing houden en heeft graag wat ondersteuning. Ben zelf niet ontevreden over het resultaat. Nu het versturen nog.

Dinsdag heeft Paul een afspraak om 2 nieuwe jongens te identificeren. Twee van de jongens in Makenke zijn naar school, dus er zijn weer vrije plaatsen. Het zijn ‘echte’ straatjongens met een lange geschiedenis op straat. De een al zeven jaar, de ander tien. Ze bezoeken met hem het huisje en zijn enthousiast. We geven ze een kans en dat betekent die middag weer matrassen kopen en persoonlijke spullen, wat ze komen werkelijk met niets.

Die dag nog maar weer eens wat fondsen ‘gescand’ want de begroting voor dit jaar is nog niet rond. Maar ook niet alles hoeft rond te zijn; ik vind een bochtige weg mooier dan een rotonde. Maar een boekhouder houdt van rond en recht en het moet kloppen, de kok houdt van fantasie, een beetje aangebrand en toch lekker..