Blog 77
Evenwicht
.......verstoord
Een week waarin de dipjes en dapjes elkaar
afwisselden en zo hoort het ook.
Het begon met de paniek dat alle konijnen
ontsnapt waren, maar na een wilde achtervolging met teilen en bezems,
zaten ze weer snel in het hok. Alles gecontroleerd en geen konijn
overboord.
Die avond laat, waren Castor en Polla erg
onrustig en vaak buiten ons gezichtsveld. Toch maar eens checken:
alle konijnen weg! Met de lamp de hele tuin afgezocht, niets te zien.
Ja toch: een konijn dood in het gras, keurig in de nek gebeten door
Polla.
Dat wordt weer konijn eten deze week.
Tot onze grote verbazing, waren de overige
konijnen de volgende morgen weer terug en we hebben ze – voor de
zekerheid? – weer in hun oude hok gestopt. Achteraf niet slim,
want een week later werd het kleine konijn, ’s nachts gedood door
een wilde kat. Niet door een beet in de nek, maar door het hart er
uit te halen. Zo heeft ook ieder dier zijn eigen talent.
Twee dagen geleden zijn er 2 jonge konijntjes
geboren. De stal weer in evenwicht.
Het konijn was lekker. Bijna net zo lekker als
de kroketten, die ik deze week heb gemaakt met Mirabu.
De afgelopen weken veel regen en storm en dat
betekent uren, halve dagen, zonder stroom. En nu al weer 4 dagen
zonder internet. De reden dat deze blog weer later verschijnt dan
gepland.
Maar het geluk was met de ... want in de 2
dagen dat er wel stroom was, kon ik mooi de aanvraag naar St.
Porticus afronden (18 pagina’s) en nog 2 andere aanvragen de lucht
in sturen. Ook de bankzaken zijn nu geregeld, nu de werkvergunning er
is. Nu het geld nog.
Paul, die zo’n beetje tot social werker voor
heel Kimasa, is gepromoveerd, heeft de nodige uren doorgebracht op
het kantoor van de reclasseringsambtenaar. Een oude oma (in de 70)
vond op een morgen een baby van 3 weken voor de deur. Daar gebracht
in opdracht van haar dochter, die lichtelijk krankzinnig is en op 100
km afstand woont. Zij kan niet voor het kind zorgen en oma toch ook
niet? Een bevriend baby-home is bereid de baby op te nemen. Dan
moeten er de nodige brieven geschreven worden en met name de
reclasseringsambtenaar moet het uiteindelijke fiat geven. Paul en mr.
Paul Okello (de plaatselijke burgemeester) zijn er aardig mee bezig
geweest. Ze hebben zichzelf beloond door de baby ‘Paul’ te noemen
en onder die naam, zal hij wellicht op korte termijn in Amerika
geadopteerd worden. Oma is erg gelukkig en dankbaar en we hopen,
kleine Paultje straks ook.
Terwijl in Mpumedde 8 teams de strijd aangingen
voor de ‘KisoBOKa-cup’, kwamen in Vortem Mullem (bij Boxmeer) de
8 vrijwillig(st)ers bij elkaar om ideeën uit te wisselen over hun
verblijf in Jinja. Sommigen komen 4 weken, anderen 3 maanden of
langer. Lola en Josi, die 2 weken geleden hier vertrokken zijn,
hebben hen bij gepraat over hoe het hier gaat, wat ze wel en niet mee
moeten nemen en wat ze te wachten staat. Ook Mart en Berny, die hier
2 jaar geleden waren en de groep gastvrijheid boden, wisten op de
meeste vragen wel een antwoord, maar de werkelijkheid zal toch anders
zijn.
Het voetbaltoernooi verliep voorspoedig en
inmiddels is de tweede speeldag geweest
en gisteren – het is nu maandag – zijn de finales gespeeld.
Mpumudde heeft de beker (en voetbaltenues) gewonnen en Kimasa werd
voor de derde keer op rij tweede. Mr. Okello moet zijn tactiek eens
aanpassen; wellicht een uitdaging voor Jos, die straks komt.
We zijn vorig weekend naar Entebbe geweest,
naar Willemien en Maarten. Om 20 stel kaarsen af te leveren, die ze
als cadeautjes mee nemen naar Nederland. Weer een aardige gift voor
de 1%-club en natuurlijk hebben we weer ‘gebonkt’ en ‘geduizend’
en weer verloren en gewonnen. Een evenwichtige strijd. We hebben
‘huisinstructies’ gekregen over de verschillende apparaten in
huis en Paul weet hoe hij het zwembad moet schoonmaken en houden. We
kijken er naar uit en zullen genieten van hun boeken- en
video-verzameling.
In Makenke is het aardig rustig. Wel weer een
‘alarm’ dat de jongens ‘weer gerookt’ hadden, maar bij
navraag, wist niemand ‘wat’ (marihuana of gewoon een sigaretje),
‘waar’ (in huis, in de wijk, in de stad) en wie er bij betrokken
waren. We hebben het maar in rook laten opgaan.
Paul heeft een goed huisbezoek gebracht aan het
dorp van Henry. Daar bleek niet alleen nog een broer te zijn, maar
ook een vader. Een uiterst redelijke man, onderwijzer en conrector
van de school. Henry was 2 jaar thuis weggelopen, eigenlijk zonder
een directe aanleiding en dat ‘wegloop-gedrag’, heeft hij nu nog.
Afspraken gemaakt dat hij de vakantie thuis gaat doorbrengen en daar
is hij inmiddels aangekomen.
John is ook weer terug. Hij keerde na de
kerstvakantie niet terug. Schijnt een tijdje bij zijn vader gewoond
te hebben, ergens op een van de eilanden. Hij was al weg gesignaleerd
maar het was niet duidelijk wat hij wilde. Dat weet hij nu wel: terug
naar school. De oude school wil hem echter niet terugnemen. Paul
heeft een nieuwe school gezocht en daar gaat hij deze week kennis
maken. Na de vakantie. Weer evenwicht in de tent.
Ook voor de andere jongens – buiten Makenke –
zijn de vakanties begonnen. Ze zijn bijna allemaal langs geweest voor
zakgeld, transport en een bijdrage voor hun verblijf thuis, want daar
hebben ze niet veel te makken. Bachir heeft zijn intrek genomen bij
Bakali en het is leuk weer te zien hoe ze hun eigen leventje leiden,
hun potje koken, wassen en tussendoor werkt Bachir wat in de tuin of
hangt hij voor het huisje.
In de tuin blijft van alles te doen en door de
aanhoudende regens blijft alles groeien. Een Belgische aspergekweker
heeft ons geadviseerd wat we nu met de doorschietende asperges moeten
doen, dat belooft dus alle goeds. De aardbeien blijven komen en de
eerste mango’s zijn al bijna plukklaar. Deze week een flinke tros
bananen geoogst en er staan er zeker nog 3 op springen en een aantal
nieuwe trossen zijn op komst. Zelf deze week wat onkruid gewied
tussen de erwtjes en tuinbonen. En prachtige bloemen geplukt van de
zaden die Anita mee bracht uit Kroatiё.
We hebben een goede bestuursvergaderingen gehad
en vooral gekeken naar de mogelijkheden iemand aan te nemen, die Paul
kan helpen met het runnen van het huis in Makenke. Iemand die de
jongens kan aanspreken in hun eigen taal – en vice versa – en wat
meer gezag heeft dan de huidige matron. We wachten op positief nieuws
van een aangeschreven fonds.
Goed nieuws en slecht nieuws: ik nog geen
malaria. Ik weet niet of het door de pillen komt, door de
artimisiathee van Alba, door de lamp die we aangeschaft hebben en een
knetterend einde maakt aan het zoemleven, aan de wierookstokjes. Maar
wellicht te vroeg gejuicht?
Paul heeft malaria. Weer eens na 3 maanden.
Begon zaterdag al met hoofdpijn en erg moe. Hij dacht dat het aan de
zon lag; de hele dag bij het voetbaltoernooi geweest. Gisteren leek
alles oké, maar vandaag opnieuw hoofdpijn en misselijk. Naar de
kliniek en ‘raak’. Aan de spuit en in bed. Evenwicht in huis?
Morgen is het koningsdag. ’s Middags een
ontvangst op de Ambassade en de feestelijkheden in Nederland op
grootscherm. Begin van de avond een receptie in de tuin van de
Ambassadeur en daarna een ‘Nederlands feest’. Bij een eerdere
gelegenheid waren er veel hapjes: lekkere Hollandse kaas,
bitterballen, frikandellen en haring! Veel drank: Heineken en borrel,
oranjebitter en wijn. We gaan er met een taxi heen. Maar het is nu de
vraag of Paul mee-wil-kan-gaat.
Door de vele stroomstoringen deze week veel
gelezen en gepuzzeld. De ‘Meisjeskijker’ van Bert van der Veer
(erg onderhoudend) uit en wilde beginnen aan de ‘een
keukenmeidenroman’ van Kathrijn Slocket. Ligt er al een tijdje. Bij
Maarten en Willemien, lag ‘The help’, de verfilming van het boek.
Gekozen voor de film en erg van genoten. Nu begonnen aan ‘Luz’
van Elsa Osorio. Een aangrijpende roman, die leest als een thriller
over de verdwijningen in Argentinie en de strijd van de Dwaze
Moeders.
Ik lees dat boek(je) in de
‘dwarsligger’-uitgave. Veel moeite met de kleine lettertjes.
Laatste ogentest was 6 jaar geleden. Moet toch eens naar de opticien.
En eigenlijk ook naar de tandarts. Maanden geleden een tand verloren.
Nu begint m’n gebit te klapperen.
De ouderdom komt met...... veel mogelijkheden
van euvels uitdagingen en er een mooi eindhoofdstuk van te maken.
Alleen morgen die bitterballen.....
Verstoord
Dat was dus maandag. Maar die dag nog steeds
geen internet. Blijkt toch aan mijn pc te liggen, dus dat moeten we
nog uitzoeken.
Paul voelde zich na de eerste spuit een stuk
beter. Maar dezelfde avond kreeg ik vreselijk kramp in mijn buik. De
volgende morgen een beetje koorts. Toch....?
Maar de normale verschijnselen van veel zweten,
pijn in de gewrichten, hoofdpijn, rillingen, etc. Bleven uit. Wel
behoorlijk aan de diarree. Van het bed naar de pot. Hevige twijfel of
we wel naar Kampala wilden. Paul besloot niet te gaan. Ik slikte de
nodige norits en bleef hopen. Om 12.30 zou de taxi komen. De krampen
namen toe en uiteindelijk besloten niet te gaan.
Meteen nadat de anderen met de taxi naar
Kampala waren vertrokken, naar de kliniek. Test: een darminfectie en
wellicht toch malaria. Wat ik ontkende omdat de verschijnselen zo
anders waren. Maar ook: als het WEL zou zijn, wat dan? Als zelfs
preventiepillen niet helpen? De dokter wilde het nog een dag
aankijken. Eerst de darminfectie behandelen en dan zien of de
malariasymptonen toch nog kwamen. Thuis in bed en er weer uit om de
plechtigheden in Amsterdam te zien, waar de BBC uitgebreid rapportage
van deed. Maakte veel indruk.
Dus het feestje op de ambassade gemist en de
hele dag ziek en misselijk. Ellen kwam die avond laat nog verslag
doen” van de bitterballen, de haring, de paling, de kaas......
Maar de keus was gemaakt en we hopen weer fit
te zijn om vrijdag naar Entebbe te gaan. Lekker een weekje vakantie
in het comfortabele huis van Willemien en Maarten. Gaan we maar zelf
bitterballen maken, want dat wil hun kokkin dolgraag leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten