HECTIEK?

Als je ooit een romantisch weekend voor 2 wilt boeken, kies dan voor ‘The Haven’ in Jinja. Of eigenlijk 18 km van Jinja vandaan en dat geeft je net het gevoel er helemaal tussen uit te zijn. Je zit dan bij ons in de buurt – heeft ook z’n voordeel? – en je geniet van een heerlijke scene aan de Nijl, lekker eten en top gastvrijheid.

We hadden het ons voorgenomen toen we terugkwamen. Gewoon af en toe er lekker tussen uit. En na een hectische week, kwam het ook prima van pas.

Hectisch, omdat de voorzitter van het bestuur in Mpumedde ons 3 keer liet wachten en we nu nog niet weten wat hij eigenlijk wil. Hij wilde van alles weten (‘voor de zekerheid’) en stelde onnozele vragen als ‘hoeveel huur we voor het huis betaalden’ om óf te weten of we het wel konden betalen óf om zeker te weten dat er meer dan één slaapkamer in het pand zat. Hij leek redelijk tevreden, na een supper en drinks op onze kosten en ‘we zouden van hem horen’. Dus nog niet.

Hectisch omdat er onenigheid ontstond tussen de zusters en het Comitee in Soweto dat de creche moet runnen. Een poging die twee bij elkaar te brengen mislukte, want het Comitee kwam gewoon niet opdagen. Dat gaat al bijna een half jaar zo en ondertussen belegt iedere partij aparte bijeenkomsten met de ouders, met de lokale leiders, met de onderwijzers en er ontstaat een kluwen van misverstanden waar zelfs IK niet meer uitkom. Maar wellicht deze week een strootje en dan zachtjes ontrafelen

Hectisch omdat er echt heftige spanningen ontstonden tussen onze vrijwilligers. De een werd verliefd, liet de ander vallen; wilden niet meer met elkaar praten. De familie waar ze logeerden bemoeiden zich ermee, de straatjongens, de buurt, en er was alleen maar verdriet en onbegrip. Telefoontjes midden in de nacht en een behoorlijk appèl op onze empatische vermogens.

Hectisch omdat er tumult onstond tussen de straatjongens. De een verstopte zich in de douche om niet naar school te hoeven, de ander bleef een nacht op straat en keerde dronken thuis en de derde zeurde alleen maar dat hij te weinig eten kreeg! Counseling helpt dan niet meer en gewoon paal en perk stellen,maar het liefst zou je ze allemaal een pak rammel geven, maar dat is bij de Ugandese wet verboden.

Hectisch omdat we maar geen duidelijkheid krijgen of we nu wel of niet verzekerd zijn, of we nu wel of niet ons huis in Boxmeer mogen verhuren, of we nu wel of niet een aanvullende pensioenuitkering krijgen en of we nu wel of niet die rekening van 3.000.000 UGS electriciteit moeten betalen, die o.i. door de huisbaas betaald moet worden.

Hectisch omdat ik een paar keer naar de fysiotherapeut moest. Een stekende pijn in mijn rechterbeen. Openbaarde zich al op Cyprus. In Boxmeer vastgesteld dat het veroorzaakt werd door een hernia in de rug. Gekraakt. Een paar weken ging het redelijk goed, maar nu is het weer mis. De fysiotherapeut hier beweert dat hij hem ‘down’ krijgt met massage en daar hopen we dan maar op. Had een fikse vooraad paracetamol meegenomen en dat maakt het dragelijk.

Hectisch omdat we nog een programma moeten afronden voor Thomas die naar Nederland gaat, voor de ouders van een van de vrijwilligers die op bezoek komen, voor de nieuwe vrijwilligers, voor Els die heel veel wil in korte tijd, voor de nieuwe bezoekers die willen komen. En dat terwijl op de meest onmogelijke momenten de stroom uitvalt en je gewoon maar op het terras gaat zitten en een boekje pakt.

Een simpele novelle “Dooi’ over een heerlijke verliefdheid van een man jonger dan ik en daarom zo erkenbaar. En dan ‘De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween’. Die ging dus mee naar ‘The Haven’.

Heerlijk in de zon, op een comfotabele ligbank met de 100 jarige, terwijl de 51 jarige naast me lag en alsmaar bruiner werd en  bleef. Wat kan het leven toch mooi en ontspannen zijn. Het boek in één ruk uitgelezen. Genoten van bl. 1 t/m 358. Waar ik soms hoofdschuddend om de echtheid en de diepe ellende van een hele generatie van onze Afrikaanse medeburgers in ‘Wat is de Wat’ in een andere wereld verkeerde, zo verbleef ik buikschuddend en genietend in de leefwereld en geschiedenis van een man wiens levensmotto was’ het is zoals het is en het wordt zoals het wordt’. Daar gaan we voor!

 en wat gaat ie eten?