Terug naar zondag: blogdag. Dan heb je toch de meeste rust en een beetje overzicht over de week. Vandaag de website bijgewerkt en een uurtje in de zon gelegen. Af en toe is het net Spanje. Paul rommelt in de tuin. Of eigenlijk het tegenovergestelde, want als hij een paar uurtjes bezig is geweest, staat de prei weer keurig op rijtjes, staat de sla weer in bedjes en is er weer te zien wat er gepoot is. Onze Jacob, Bakali en Robert hebben daar niet zo’n zicht op en doen het liefst ‘diggen’ en of er dan al wat staat interesseert ze minder.
En het groeit allemaal tegen de klippen op. Vooral de tomaten dus deze week maar veel soep gemaakt. We zijn daar allebei gek op, dus geen probleem. Een beetje variatie: Chinese tomatensoep, Italiaanse, Afrikaanse, al is het af en toe wel zoeken naar de juiste ingrediёnten.
Deze week veel tijd aan de administratie besteed. Ik kwam miljoenen te kort. Zowel op onze privé als op de KisoBOKa-rekening. Dus alles uitzoeken en opnieuw inboeken. Bleek dat ik de 7.000.000 UGS van de keuken in Iganga (zie website) niet ingeboekt had. Een hele opluchting en geen slapeloze nachten meer.
Die hadden we wel toen deze week het bestuur van het Home in Mpumedde weigerde de samenwerkingsovereenkomst te tekenen. We hadden verwacht dat dat deze week afgerond zou worden. Maar de voorzitter had geruchten gehoord.... Dat we uit het Bisdom gezet waren, dat we in een huis woonden met maar één slaapkamer, dat we geen werkvergunning hadden, etc. Dat ging hij nu eerst persoonlijk uitzoeken. Er blijft ons weinig bespaard. Maar morgen hebben we een afspraak met hem en dan hopen we dat we alle ‘geruchten’ kunnen ontzenuwenof gladstrijken.
Je zet hier heel vaak twee stappen terug om één stap vooruit te kunnen zetten en daar wen je wel een beetje aan, maar het is ook wel frustrerend.
Daar staan de leuke dingen tegenover. Ik mocht weer ‘examen’ afnemen bij de school bij Alba en dat betekent gewoon lekker eten. En ondertussen kijken of ze de vork op de juiste plaats leggen, of ze links of rechts opdienen, of er niet te veel zout in de soep zit of de kip krokant genoeg is en of ze wel genoeg lachen. Dat laatste ging uitstekend maar vooral van de zenuwen want ondertussen schelt de stem van Alba uit de keuken en dat gaat met Italiaans temperament!
Paul bezocht met een van de jongens het huis van Oma, waar hij 3 jaar geleden was weggelopen (zie website) en dat was een ontroerende ontmoeting. Die doen je goed en motiveren je weer maar even vol te houden tegen al die tegenwindjes.
Gisteren lekker gestreken en dat is zeer ontspannend. Lekker, licht klassiek muziekje (een walsje van Strauss) op de achtergrond en ik strijk in één uur meer weg dan Jacob in twee dagen. Die man strijkt alles, zelfs onderbroeken. Liefst met stoom, want waarom heb je anders een STOOMstrijkijzer voor en hij geniet met name van het Boxmeers Smartlappenkoor op de achtergrond. Hij verstaat er natuurlijk niets van maar sinds we hem uitgelegd hebben dat het over de ‘liefde en wanhoop’ gaat, vindt hij het alleen maar mooier. Andere dagen heeft hij een ‘alleluia-dag’ en dan glamt het huis van de gospels. Dan krijg je de vouwen niet meer uit je broek!
Deze week ook de auto maar eens verzekert. Die was tijdens ons verlof verlopen en deze week kreeg Paul een bon (40.000 UGS, een tientje). We wilden all-risk na de ervaring met ons laatste ongeluk. Maar er zat al weer een barst op de nieuwe ruit. Dus voor dat deel verviel de verzekering! Ik de juffrouw vriendelijk vragen ‘of ze niet een oogje dicht kon knijpen’? Gaat ze werkelijk achterover zitten en sluit haar ogen! Wat mij de gelegenheid gaf naar de volgende pagina op het formulier over te stappen. Of het gewerkt heeft zien we morgen wel, want dan kunnen we de formulieren (wellicht) ophalen. Tegen zo’n ervaring kan een verontruste voorzitter echt niet op!
de voortuin en Castor kijkt toe
Het preibed en Polla houdt toezicht
Op de achtergrond de nieuw verzekerde auto
Voor het huisje Bashid, het broertje van Bakali
Geen opmerkingen:
Een reactie posten