HOOR DE WIND WAAIT DOOR
DE BOMEN
Een bezoek aan Soweto om
het conflict met de landlord op te lossen, haalt niets uit. De dame blijft – te
veel – geld vragen en doet of de crèche, die weliswaar op hààr grond staat, van
haar is. Ze wil daar nu huur voor en trekt zich van eerdere afspraken niets
aan. Het probleem moet nu maar opgelost worden door een vergadering met de
ouders en de gemeenschap.
Wel weer een hartelijke
ontmoeting met de vrouwen, die willen weten hoe het met de verkoop van de
tasjes gaat en weer nieuwe modellen van hun kralen laten zien. Marcel, die hier
nog als vrijwilligers is, wil kijken of zijn vrienden ze via hun webwinkel
kunnen verkopen. Het ongemakkelijk zitten op een laag stoeltje, doet mijn rug
geen goed.
Die middag is er een
schietpartij in het centrum. Een nasleep van de dag van de verkiezingen van de
dag ervoor. De NMR-man (de partij van Museveni) is verslagen en weigert nu zijn
aanhangers te betalen. Dat moet opgelost worden! Jinja is niet alleen qua
uiterlijk een oud-wild-west stadje, waar je zomaar een postkoets kunt
verwachten, blijkbaar horen de taferelen uit die tijd er ook bij. Algemeen
wordt, overigens, aangenomen dat dit verlies van de NRM wel eens een trend zou
kunnen worden. Er komt steeds meer gemor over het beleid van de president,
zeker nu de prijzen van alles stijgen. En niet alleen door de droogte.
De afgelopen dagen – en zeker
zondag – was er veel wind. Voor het eerst ook weer bewolking. De oren van de
deskundigen (Jacob, Robert, Bakali en alle bezoekers) staan dan in de wind want
als de windrichting verandert... dan komt er regen! Soms is zelfs in de verte
al een donderbui te horen. De windvlagen kunnen heel heftig zijn en ze geven in
ieder geval wat verkoeling en het is ook prettig dat niet de hele dag de zon
zijn verzengende werk doet. We wachten af.
Op vrijdag weer naalden
in bil en been en daarna brillen afgeleverd in de nieuwe eye-kliniek van het
ziekenhuis. We hebben die al twee jaar geleden van van Wely-optiek in Boxmeer
(nogmaals dank) gekregen en we hadden naar een goede bestemming gezocht. Toen
hoorden we dat er een nieuwe afdeling in het ziekenhuis kwam en besloten we
daarop te wachten. Heeft even geduurd, maar ze waren er ontzettend blij mee. ‘Kunnen
we de armen gratis monturen geven’. De oogarts zal nu de meest gangbare
sterktes gaan meten en dan hopen we dat we volgende keer monturen met glazen
kunnen afleveren. En de dokter beloofde dat de straatjongens gratis voor
behandeling mogen komen. ‘Als jij mijn rug krabt, krab ik de jouwe’.
De hele zaterdag met Fred
achter de computer gezeten om zijn verslag van de Industriële Training af te
maken en te corrigeren. Els was daar al aan begonnen, maar die heeft meer
verstand van medicijnen dan van auto-onderdelen. Maar ook Fred zelf wist af en
toe niet wat hem nu gedicteerd was, maar met behulp van een woordenboek en
uitleg, kwamen we er wel uit en zondag en maandag, heb ik het af gemaakt en nu
moet Paul het nog illustreren en dan kan hij het trots aan de examencommissie
voorleggen.
Misschien mede daardoor –
dat veel achter de pc zitten – ging de rug weer in de stress en zaterdag en
zondag was het weer knudde. Nauwelijks verbetering. Dus maandag die
optimistische dokter weer gebeld. Haar volgende advies: volstrekte rust en op
bed. De acupunctuur en medicijnen voortzetten, maar geen belasting meer van de
rug. Besloten dat ik dan beter in het water kan liggen, dus afspraak gemaakt
voor de eerste zwemles en ligbedkuur. Maar nu is het zwembad vervuild – ze hebben
het riet ververst van het dak van de bar die aan het zwembad staat. Nog even
geduld dus. Dat zei Zr. Prima (mooie naam voor een toegewijde zuster die in
China is opgeleid en uiterst deskundig naalden prikt) en haar belofte dat ze
ook nog voor me gaat bidden, moeten de burger toch moed geven.
We hebben het weekend
afscheid genomen van Marcel, de laatste vrijwilliger en met hem wat nagekletst
en gekeken hoe ‘zijn’ project voortgezet kan worden. Hij heeft veel tijd,
energie en geld gestopt in het ‘stenen-project’ en we zijn erg benieuwd hoe dat
doorgaat als hij er niet meer dagelijks is. De eerste stenen zijn gemaakt en
liggen nu te drogen en de jongens zijn er erg trots op. We hopen de stenen te
kunnen gebruiken om onze nieuwe centrum te bouwen. We zijn begonnen met het
eerste concept project plan. Marcel is maandagochtend naar Kampala afgereisd en
blijft daar nog een paar dagen, eer hij donderdagnacht terugvliegt naar
Nederland.
En zaterdagochtend komen
dan weer 2 nieuwe bezoeksters, die zich gaan inzetten op de crèche in Kimasa.
Kort huishoudelijk nieuws:
Deze week een parelhoen
aan de veestapel toegevoegd, maar die zal wel eindigen in de pan. Polla
ontdekte een slang in de tuin, vers sap gemaakt van de sinaasappels uit de eigen
tuin en uit de keuken stijgt de geur op van Jacobs bananentaart. Gisteren met
jullie (?) afscheid genomen van de winter met stamppot en Unoxworst. Komend
weekend aan de metworst......
 |
| Wasmachine kapot? Jacob draait er zijn handjes niet voor om! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten