EEN DAG EXTRA…
We zijn er nog niet
toegekomen naar de bouwplek aan het Victoriameer te gaan kijken, maar er is ook
een huis te koop met uitzicht op de Nijl? De volgende week toch maar eens de
huizenmarkt op, ofschoon de huiseigenaar heeft laten weten dat de voorgestelde
huurverhoging ‘bespreekbaar’ is. Dus toch maar blijven zitten?
De hele week veel werk
gedaan aan de administratie van het schoolfonds om de afrekening 2011 af te
ronden en de begroting 2012. Er zijn voor het komende jaar 10 kandidaten en we
hebben voor 90% de financiering rond. Een geweldig resultaat, vooral te danken
aan de vrijwilligers en bezoekers. Ook zij zien dat het concrete resultaten
oplevert en dat investeren in opleiding een goede manier is om in ieder geval
een aantal jongeren, nieuwe kansen te bieden.
Donderdag afspraken
gemaakt met het Bisdom over een computercursus, die we willen aanbieden aan priesters
en nonnen. We hebben nog wat ruimte binnen de MCS en het is zonde dat de
laptops dan niet gebruikt worden. Er is inmiddels een oproep geplaatst in het
bulletin van het bisdom en we zijn benieuwd hoeveel belangstelling er is. Met
het aanbod hopen we ook de relatie met het Bisdom weer wat te versterken,
hoewel we onafhankelijk van hen ons werk kunnen doen.
Vrijdagmiddag weer naar
Entebbe, maar door de pijn van de acupunctuur – gedacht en gehoopt at dat
juist verlichting zou brengen – het vertrek moeten uitstellen, zodat we midden
in de avondspits in Entebbe aankwamen. Normaal duurt een rit naar Entebbe zo’n
3 uur, maar nu deden we er 4 ½ uur over en kwamen om 20.30 in Entebbe aan. Ik
had Fred meegenomen en die kwam voor het eerst in Kampala en die keek zijn ogen
uit! Voor hem kon de file niet lang genoeg duren en hij bleef zich verbazen
over alle nieuwe dingen.
Hij was echt opgewonden
toen we ’s morgens naar het vliegveld gingen en hij Uncle John en Aunt Rita kon
verwelkomen en hun weerzien was echt ontroerend. Ze waren er op tijd en we
waren tijdig in Jinja, dit keer zonder autopech! Paul was met Daphne en Nadia
gaan paardrijden en we hebben die avond heerlijk gebarbecued.
Zondag waren we te laat
voor de mis bij father Picavet, dus zijn we naar de parochie-kerk in Bukaya
geweest en dat was een prettige ervaring. Een swingende mis, maar wel wat lang.
Terwijl father Louis een preekje hield van 7 minuten, had de catechist 30
minuten nodig om het te vertalen!
Zondagmiddag met de
bezoekers naar de Itandafalls en dat is altijd weer een indrukwekkende tocht
omdat je binnen korte tijd in het stoffige Afrika zit, maar ook ziet hoe mensen
van water en elektriciteit verstoten in kleine hutten moeten overleven.
Indrukwekkend ook de krachtige stroomversnellingen van de Nijl en het eindeloze
geweld dat tegen de rotsen beukt.
Maandag zijn Jan en Rita
de stad gaan verkennen en Daphne en Nadia hebben de kinderen in de crèche van Kimasa
nieuwe spelletjes geleerd en verrast met 75 knuffels. De dag daarna met 75
onderbroekjes, die ze op de lokale markt gekocht hebben. Tussen de kinderen
ontdekte ze een doodziek kind, besmet met HIV en al snel bleek dat er niemand
voor haar zorgde. Paul heeft met Paul Okello snel een onderzoekje gedaan en we
hebben kunnen regelen dat Betty opgenomen is in ‘Our Own Home’, een huis
speciaal voor weeskinderen met HIV-Aids, waar we eerder al eens met de mensen
van het KisoBOKa Art Centre een workshop gaven en een van de zalen hebben
opgeschilderd. N.a.v. deze ervaring, hebben we kunnen regelen dat deze week
alle kinderen van de crèche op HIV-Aids
getest worden. Zijn erg benieuwd wat het resultaat zal zijn.
Dinsdagmorgen een goede
vergadering met het bestuur van KisoBOKa-CBO. We hebben de ontwikkelingen van de
laatste maanden geëvalueerd. We hebben besluiten genomen over het opknappen van
het huisje om er weer 4 jongens in onder te brengen en over de aankoop van land
om het KisoBOKa-centrum op te starten. We hopen nog deze week een afspraak met
een advocaat te kunnen maken. Verder hebben we het concept werkplan besproken
dat nu snel doorgestuurd moet worden naar ons bestuur in Nederland.
We hebben inmiddels de
nodige regen gehad en dat heeft hier en daar wel ons programma verstoord, maar
ook weer nieuwe opties geboden. Paul en Daphne hebben een kruidentuintje
aangelegd en zelfs de eerste piepers en boontjes zitten al weer in de grond.
Jan en Rita genieten van hun hernieuwde kennismaking met Jinja en onze
projecten en zien toch duidelijke vooruitgang met 2 jaar geleden. Maar ook hoe
veel dingen hetzelfde blijven o.a. de goede lunch bij Alba. Daarvan hebben we
genoten op de extra dag van dit jaar maar we ervaren dat we nog steeds dagen te
kort te komen om al onze dromen te realiseren. Zeker nu de energie nog maar
steeds 50% is door die verrekte rug.
Komend weekend gaan we op
safari naar Lake Mburo (met Fred en Mukadas) en dan zit voor Daphne en Nadia
hun tijd er al weer op. Maar ze hebben beloofd terug te komen en ze zijn erg
onder de indruk van wat ze hier gezien hebben.
Deze week verrast door de
trailer van de film van Nikky, die hier al een paar keer op bezoek is geweest
(zie eerdere blogs) en dat ziet er veelbelovend uit. De trailer is te zien op
de website.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten