EPATAKA IBORO: Een weekje voor regelnichten.

Dinsdag samen de plannen besproken en Paul heeft Najib in de gevangenis opgezocht. Ze vroegen 300.000 UGS voor zijn vrijlating. Hij zou een horloge gestolen hebben, maar hij zegt dat hij hem van Adam gekregen heeft. Die is nog steeds spoorloos. Hij loopt het risico 3 maanden de bak in te gaan. We besluiten niets te doen. Moeder krijgt hem dezelfde dag op borg vrij voor 50.000!

We rapporteren aan het bestuur in Nederland over de stand van zaken, de mogelijke plannen en hun advies hierover.

Woensdag hebben we met enkele leden van het CBO de strategie voor de komende tijd uitgezet. We gaan met de authoriteiten praten over HUN plannen een rehabilitatiecentrum op te zetten en we kijken of we daar een bijdrage aan kunnen leveren. We gaan kijken wat de mogelijkheden zijn een KisoBOKa Social Centrum op te zetten, waar we een aantal activiteiten kunen onderbrengen gericht op straatjongeren en werkloze jongeren in Kimasa. We onderzoeken voor – opnieuw – 4 jongens een huis te huren om hen van daaruit voor te bereiden op doorstroming naar een opleiding. We onderzoeken de mogelijkheid een zorgboederij op te zetten. Iedereen heeft dus huiswerk de komende dagen.

Tijdens de vergadering voelt Paul zich niet lekker (kippenvel bij 30 graden) en bij de kliniek blijkt dat hij malaria heeft. Pillen en veel slapen.

Donderdag opnieuw een gesprek met Nikky over haar documentaire. Ze was hier al eerder (zie blog 20) en heeft inmiddels al wat van onze ervaringen op de website gezet. Het moet een hulpmiddel worden voor mensen die goedbedoeld projecten in ontwikkelingslanden willen opzetten. Een leuke opzet en de moeite waard te volgen: www.bijsluitervangoeddoen.nl.

In de nieuwsbrief van januari staat een verslag over haar ontmoeting met ons. En nu kwam ze een paar beelden opnieuw nemen en ze is later met Paul nog de straat op gegaan om wat jongens te ontmoeten en in Soweto te filmen.

Vrijdag, met Robert naar Kampala, voor een nieuwe sessie met de manual therapeut. De pijn neemt niet af, maar verandert. Zat hij eerst op 3 plaatsen in het been tegelijk, nu meer wisselend. Nog steeds heftig. Maar verandering geeft hoop, dus even volhouden, al is het een hele investering. Voordeel is dat het autorijden pijnloos is en je kunt meteen boodschappen doen in de stad.

Zaterdag zijn we naar een boerderij gaan kijken. Op een kwartier van onze huidige stek, aan dezelfde kant van de Nijl, maar aan de overkant van de straat. Een mooie plek en een plek met veel potenties. Er staan al onderkomens voor varkens, koeien, kippen en er ligt een behoorlijke tuin bij waar vooral bananen groeien. Er ligt een groot huis op, met 8 kamers. Een huis dat niet af is en echt op z’n Afrikaans gebouwd is, dus eigenlijk zou je alles over moeten doen. De vraagprijs is natuurlijk te hoog, maar daar is over te onderhandelen. Het blijft één van de opties en de komende weken hakken we de knopen door.

Zondag hebben we een Nederlandse vrouw bezocht die in Walukuba een nieuw kinderhuis is gestart en met haar ervaringen uitgewisseld over ervaringen en uitdagingen.

De koorts bij Paul was verdwenen maar hij voelde zich toch nog niet hemaal fit, dus voor de zekerheid toch nog maar even naar de kliniek. Bleken er toch nog parasieten te zitten. De dokter adviseerde nu de spuit.

Laat in de avond krijgen we telefoon van John dat hij in Mpumedde zit. Het lukt ons daar nachtopvang te regelen en praten lang door over hoe het nu met de 4 jongens verder moet. We hebben in principe voor alle 4 een vervolgproject voor ogen. De realisering hangt mede af van de eerdere opties en de adviezen van de beide besturen.

Maandag bezoekt Paul John en het kan meteen geregeld worden dat hij naar school kan. Hij volgde al de lagere school in Kimasa en vervolgt die nu (klas 6) in Rubaga, waar ook eerder Waiswa zat. Hij gaat daar intern en Paul heeft zijn spullen uit Mpumedde verhuist en zijn registratie geregeld. Nummer 1 is dus op zijn plek?

Deze dag startte ook de stenenmakers in Kimasa met hun project en ook daar moest het nodige geregeld worden. Ook voor andere jongens in het schoolfonds het nodige regelen. De scholen zijn weer begonnen – na ruim 2 maanden vakantie – en dat betekent veel formulieren, veel geld afleveren en vooral veel gesprekken over wat we van hen verwachten en hoe we het aan aanpakken.

Rashid, het jongere broertje van Bakali heeft inmiddels ook hier zijn intrek genomen. Bij de registratie blijkt dat de dagschool vol zit en voor hem moeten we nu ook regelen dat hij intern kan.

Ook een goed gesprek gehad met onze trouwe Jacob over zijn toekomst. Hij heeft al eens eerder aangegeven dat hij weer wil gaan studeren. Liefst iets in agriculture en veeteelt. In Jinja is een dergelijke opleiding niet voorhanden. Hij zou dan naar het Westen moeten. Een hele stap. Van de andere kant heeft de man te veel kwaliteiten om de rest van zijn leven vloeren te dweilen, te wassen – nu op de hand want de wasmachine heeft het begeven – te strijken – nog steeds te veel stoom – en kippen te voeren. Hij gaat er over nadenken!

Er is die dag stroom en dus even tijd om de website bij te werken. Voor dat nieuws verwijs ik dus graag naar www.kisoboka.nl en speciaal aandacht voor de oproep ons te helpen met de ‘Bulungi-webshop.

Dezelfde avond – weer laat! – melden Adam en Julius dat ze in Mpumedde zijn. De verrassingen zijn de wereld nog niet uit. Weer opvang geregeld en de volgende morgen hun plannen besproken. Ook zij zouden naar school willen en Paul is met hen de registratie gaan regelen. Die scholen starten echter pas over 2 weken, dus voorlopig keren ze terug naar hun dorpen.

Ondertussen heeft Paul braaf zijn prikjes gehaald. Op de kliniek wordt er heftig gestreden wie die mzungu in zijn kontje mag prikken. Mij wordt niets gevraagd....